
Με όλον τον σεβασμό στον Παντελή Μπουκάλα, μια από τις αξιότερες, διαυγέστερες και γενναιότερες πέννες (ή πληκτρολόγια) του ελληνικού τύπου, η ελληνική κοινωνία ήτανε πάντα έτσι. Ίσως και χειρότερη.
Ο ρατσισμός είναι μόνο μία αφορμή σε έναν κόσμο όπου η κόρη της διπλανής είναι πουτάνα, οι κατωχωρίτες (ή οι πανωχωρίτες, αν είσαι κατωχωρίτης) είναι όλοι ρουφιάνοι, κατσικοκλέφτες και κουμούνια / φασίστες, οι Τσιγγάνοι ανθρωπόμορφοι σωροί μιάσματος και μολυσμού κτλ.
Απλώς τώρα πια, στην άτιμη και σκολιά εποχή μας, μαθαίνονται πολλά περισσότερα και γρήγορα: το να περαστούν εγκλήματα 'τιμής' και περιουσιακών διαφορών, λυντσαρίσματα, αναγκαστικοί εγκλεισμοί, βεντέτες, αρπαγές, βιασμοί, αιμομιξίες, παιδεραστίες, γενικευμένες λεηλασίες περιουσιών κτλ. στο ντούκου είναι πιο δύσκολο. Όχι μόνο γιατί έχει ραγίσει η παραδοσιακή ελληνική ομερτά, παρά και γιατί τώρα τα μέσα είναι πολλαπλάσια και εύκολα προσβάσιμα.