31.12.08

Οι πεταλάδες

Τί είναι η πατρίδα μας; Μήν είναι οι μπάτσοι;
Μην είναι τ΄άβγαλτα ξυνά φρικιά;
Μην είναι ο Απρίλης της, που χρυσολάμπει
Μην είναι ο Αύγουστος που προσπερνά;

Μην είναι κάθε μας ρηχό στραβάδι
Και κάθε κούδεβλο με ξενοιασιά
Κάθε κουλτούρατζης που απλά το σκάει
Κάθε τσικλίμαγκας με τσαμπουκά;

Μην είτε τάχατε τα ιστορημένα
Αρχαία πάθη μας, χρυσή στολή
Που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
Σε γκαβωσύνη μας οδηγεί;

Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα
Και μιά συμπάθεια στον πεταλά
Που σέρνουμε όλοι μας σαν κολιτσίδα
Και κράζει μέσα μας: Ζιλ Χάι παιδιά!

29.12.08

Η ανάπτυξις

Ηρθε ο Νίκων ο Μπζαράζ χριστουγεννιάτικα και τα ήφτιαξε όλα: κάτι drivers, μιά κάρτα γραφικών, παιγνίδια πό΄χασα, στούκαρε και τα καλώδια του Ίντερνετ, να μη βαρυέμαι περιμένοντας.Αλλά κυρίως ήρθε η νεότητα.
Η ίδια νεότητα που με απασχολεί καθώς εμπιστεύομαι όλο και περισσότερο τις επιλογές του Καποδίστρια(εδώ στο μοναδικό νεανικό του πορτρέτο, συλλογή της Μητρόπολης) κυρίως επειδή εξετάζω ποιοί τον κατηγορούσαν και γιά ποιόν ακριβώς λόγο.
Αργότερα θα έρθουν οι στρεβλώσεις, η άγνοια, η μπερδεμένη γλώσσα, τα ήξεις αφήξεις. Ουκ. Τώρα, χορεύει η νεότητα,και τα υπόλοιπα είναι περιττά,κι άς είναι μάταια,δηλαδή έχουν εν σπέρματι τον λόγο που θα υπάρξουν έξω και πέρα από εμάς.


25.12.08

Γιά να βιδώσεις σε τοίχο,θέλει ούπα.

Οι Τούρκοι αστυνομικοί, έχουν θώρακες στύλ Ρομποκοπ.Και φυλάνε τα μαγαζιά, μήπως και τους προκύψουν Χριστούγεννα και Χάνουκκες, τώρα που έρχονται Ραμαζάνια.
Ο Σβάρτσιχ βρεθηκε στην γείτονα και μεταφέρει το κλίμα.Σας μεταφέρει, καφενόβιοι, και την θερμή του ραστώνη,τρέχοντας να προλάβει καμιά νιφάδα στο Πήλιο.Του απάντησα και εκ μέρους σας, με copy&paste: αφού το κατάλαβαν ακόμη και τα πίτσκα ότι δεν ήμαστε δημοσιογράφοι, τουλάχιστον άς εποστρακιστούν μερικές ποιητικές αγωνίες.Οποιος επιθυμεί βοήθεια στην μετάφραση του στίκερ της στάσης λεωφορείων, εδώ είμεθα.Αβρούπα είναι πάντως η Ευρώπη.



Ποίημα

Επειδή ο σεϊχης Ιλλαχή
δοκίμαζε το γιαταγάνι με τη γλώσσα
πριν κατακόψει τον αντίπαλο
όταν γελούσε, συνταξιούχος, στην ταβέρνα
το στόμα του έμοιαζε γεμάτο κοράλια

Δύσκολους γείτονες έχουμε, με απλά ήθη.
Τη φύση αντιλαμβάνονται αλλοιώς.

Εδώ, στη Μίκρα,ανατρέχω φορές
στις φορβάδες και στους κέλητες των σπαχήδων
ράτσες της Επανομής, φράχτες της Βουκεφάλειας
ιδίως όταν εύκολα βγαίνει το ποίημα
και δε χρειάζεται να τονωθεί

με ζήλειες,αγωνία, γενοκτονίες
με το σύγκρυο του εσωτερικού κόσμου
που με τραγάνα επιτυχώς παρομοιάζω
κεντημένη με κοράλια

(1984,Νοέμβριος.Καλά Χριστούγεννα.Καλά κρασά.)


21.12.08

Ντουέτα

[Από Καναβάτσο,Σάββατο, 25 Δεκεμβρίου 2004]

Οι δύο μάγοι

«Επερατώθη η αποστολή των κανισκίων τοις ζώσιν, ύψιστε και μόνε Θεέ» εδήλωσεν ο άγιος Πέτρος κυρίω τω Σαβαώθ του. «Χώραι και αποικίαι, προτεκτοράτα και αρμοστείαι ασμένως αναδέχονται τα σα δωρήματα». Και ο Κύριος ελάλησεν και είπεν,φωνήν γεραράν υψώσας : «Ειπέ μοι τα γενικά, ίνα τα ειδικά διευθετήσω». «Εσοδείαι αδραί τοις γεωργούσιν,ευθηνία τοις απωανατολίταις,μάγμα ποικίλων γκάτζετς τοις δυτικοίς. Πλήν διηπόρησα περί των σων ευεργετημάτων διά τους εγκατοικούντας την βαλκάνιον εσχατιάν, ους Έλληνας είωθε καλείν η θνητή γλώττα». Και ο Κύριος ελάλησεν και ο Κύριος είπεν,φωνήν στερράν τοις ουρανοίς οροφώσας: «Την του υιού μου του μονογενούς γέννησιν, τρείς μάγοι ωμολόγησαν .Νύν ,απόστειλον τη τάλαινα χώρα δύο μάγους, ίνα τα γραικικά αμπλακήματα θεραπεύσωσιν». Και οι ουρανοί έκλεισαν, κατά το ετήσιον έθος,εκβαλόντες δύο μάγους εν αττική τινά ασφάλτω,νεοπαγή.
Ο πρώτος μάγος, ελέγετο Νταρούν, ήτοι ιδιώτης, ο δεύτερος Χαρράν, ήτοι δημοσιάριος.Ενέπνευσαν ευρετικήν χροιάν τοις κυβερνώσιν και εξήλθεν διάταγμα καθορίζον δύο νέους συνηγόρους, ως ανεξαρτήτους αρχάς. Ο συνήγορος του κράτους, και ο συνήγορος του ιδιώτου.Ιδιώτου, κουχί Πολίτου.Εξαρχής συναπετέλεσαν εύθυμον άμα τε και διαδραστικόν δίδυμον, ασκούν απαλυντικάς αρμοδιότητας είς άπαντας τους τομείς του νεοελληνικού επιστητού, ήτοι σχεδόν διά το σύνολον του επιστητού. Οσάκις διεμαρτύροντο ιδιώται παρανομήσαντες και χτίσαντες εν μισγαγγεία, παρασυρθέντων των ακινήτων αυτών υπό θυμοειδών χειμάρων και χειμαρίσκων, ο Χαρράν τους επέπληττεν και τους ενουθέτει. Οσάκις δημόσιος υπάλληλος μετέφερεν τα οψώνια και τα καλούδια της ελευθέρας αγοράς διά υπηρεσιακού αυτοκινήτου,ο Νταρούν κατέστρεφε θαυματουργικώς τα μεταφερόμενα. Οι δύο μάγοι εδίκαζον ως σοφοί μεσίται εις την βαθέως διχασμένην χώραν ,διχασμένην όχι μεταξύ δήθεν ανατολιστών και δυτικιστών, δημοτικιστών και καθαρευόντων, πρασίνων και βενέτων,αλλά εξαιτίας του προπατορικού της αμαρτήματος μεταξύ κατόχων του δημοσίου κορβανά και διεκδικητών του. Και διέλαθαν ημέραι εβδομήκοντα και οι ιδιώται διεχωρίσθησαν κατά πράξεις και λόγους των δημοσιακών,και εγένετο ειρήνη και καταλλαγή εν τη χώρα, των ζιβυνών τρεπομένων οσημέραι εις άροτρα.Νοσταλγοί των παλαιών εριστικών ημερών συνεκρότουν μυστικά κονκλάβια εν οίς διεμαρτύροντο διά στίχων και συνθημάτων πέριξ μεγάλων φρεάτων, άτινα απερρόφουν τας αιτιάσεις.Και η χώρα ευλογήθη και εμακαρίσθη, εγένετο φωταυγές παράδειγμα ειρήνης και ομονοίας,ενώ οι ουρανοί ανεώχθησαν και διεκόμιζον ύμνους και αίνους αγγέλων και ταγμάτων χερουβείμ τοις ευεργετουμένοις.»
Αυτά ιστόρησε ο εθελόδουλος ανώνυμος χρονικογράφος της επιουσίας υμών επιφυλλίδος,ευχόμενος θερμήν αγάπην ανθρώπων, ευθηνίαν εν τη πόλει και εγκεφαλικήν γαλήνην τοις πάσι.

εναρμόνιση


Με ενέπνευσε ο Πετεφρής του προηγού-
μενου ποστ.


20.12.08

Ένα ελαφάκι γιά τον Κωστάκη

Μιλούσα με μικρομάνες της πόλης και της υπαίθρου.Τα μιτσά τους,νήπια ή πρώτες τάξεις του δημοτικού, ζητούν επίμονα και επειγόντως μπλούζες με κουκούλα. Μεταξύ τους, ανταλλάσσουν εκφράσεις όπως μπάκι γουούνια, ωοφόι.

19.12.08

Fair Greece, sad relic: μέρος 739

Ελάχιστοι δυστυχώς φαίνεται να καταλαβαίνουν τι γίνεται γύρω μας, ένας από αυτούς είναι ο Νίκος Δήμου. Πάντως, ευτυχώς έχουμε και τον Παντελή Μπουκάλα: από τη νύχτα του Αγίου Νικολάου και εξής δίνει ρεσιτάλ. Το πιο πρόσφατο είναι εδώ.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΙΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΚΑΡΤΑ



Το χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος και τα μάτια μας. Προς Θεού, όλα να καούν, αλλά όχι αυτό. Εν ανάγκη ας μείνει απροστάτευτη η Εθνική Βιβλιοθήκη, κι ας καεί η ρημάδα, αν είναι να γλιτώσει το ιερόν δέντρο. Τι κι αν γίνει κάρβουνο η Κάρτα του Ρήγα; Γεμάτα κάρτες είναι τα περίπτερα.....

17.12.08

Πολύ θολή και πολλαπλή αλληγορία

Ένα από τα ελάχιστα πράγματα που θυμόμουν από τον καιρό που διάβασα την Πεντάτευχο στη μετάφραση των Εβδομήκοντα (σχεδόν τη διάβασα: στο Λευιτικό και στο Δευτερονόμιο έκαψα μπιέλα) ήτανε το όνομα που έδωσε ο Φαραώ στον Ιωσήφ: Ψονθομφανήχ. Αυτό το απίστευτα κακόηχο όνομα μου είχε κολλήσει αγρίως. Μάλιστα τραγουδούσα το 'γκελ γκελ καϊκτσί / γιαβάς γιαβάς' ως 'ψόοοοον-θόοοομ-φανήηηηχ / γιαβάς γιαβάς'.

Όταν μετά από χρόνια είδα μια από αυτές τις τεχνικολόρ υπερπαραγωγές (πώς λέγεται να δεις: η Βίβλος; Γένεσις; Εφτά Ισχνές Αγελάδες; Δέκα Μικροί... -- μπα όχι), άκουσα να αποκαλούν τον Ιωσήφ κάτι αλλιώτικο και στους υπότιτλους να γράφουνε Ζαπανέθ Πανέα. Αμάν τι ειν' τούτο, σκέφτηκα, πού πήγε ο Ψον-θομ-φανήχ (γιαβάς γιαβάς); Κατέφυγα στο ίντερνετ και είδα ότι το όνομα του Ιωσήφ αποδίδεται Zaphnathpaaneah στις αγγλικές μεταφράσεις (που είναι απευθείας από το εβραϊκό κείμενο, βεβαίως). Έμεινα με την απορία: καλά, από το Αβραάμ στο Abraham (ή τ' ανάπαλιν) κι από το Οβδιού / Αβδιού στο Obadiah πας κι έρχεσαι. Αλλά το Ψονθομφανήχ τι σχέση έχει με το Zaphnathpaaneah;

Παρότι ο Ιωσήφ είναι προεικόνιση του Χριστού στη χριστιανική θεολογία, εμένα μου τον ξαναθύμισαν οι ισχνές αγελάδες που έρχονται. Η μείωση του επιτοκίου της Fed μεταξύ 0% και 0,25% μού θύμισε τις πολιτικές του, παρεμβατικές και συγκεντρωτικές. Άσε που πια συγκατοικώ με έναν Πετεφρή (Potiphar) κι εκτρέφουμε μαζί γελάδες.

Ξαναγύρισα λοιπόν στο Ίντερνετ σήμερα το πρωί. Οι απαντήσεις που έψαχνα είναι εδώ, στη σελίδα 287. Και λες από τη μια "ου! α! γκουουουουουουγκλ!" Και λες από την άλλη, "ναι αλλά αυτά μας τα είπε ο κύριος Rawlinson ήδη από το 1862". Και μετά θυμάσαι ότι μεγάλωσες σε μια πρωτεύουσα χώρας χωρίς βιβλιοθήκες, όπου ευκολότερα μπαίνεις στη Βουλή παρά στην Εθνική Βιβλιοθήκη και ότι σπούδασες σε ένα Πανεπιστήμιο χωρίς βιβλιοθήκη.

Αν σας έχει μείνει η περιέργεια, το 'Ψονθομφανήχ' είναι πιο κοντά στο αυθεντικό αιγυπτιακό όνομα. Ο Ιερώνυμος στη Βουλγάτα το μεταφράζει salvator mundi, σωτήρας του κόσμου (ο Χριστός, που λέγαμε), και καθαρίζει.

16.12.08

ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΒΟΛΗ

Δεν μου πάει να γράψω ένα νέο ποστ που θα επικαθίσει στο βιντεάκι του "μπράβο παιδιά" του σραόσα (klik). Να όμως που υπάρχει και ο καφενές:

Κλαίω και γελάω για τους μάνατζερ της ΕΡΤ. Δεν απεκόμισαν σέντζι από μιαν ακτιβιστική πράξη (klik) που έγινε μες στο σπίτι τους την ώρα του δελτίου ειδήσεων, ενώ οι μάνατζερ του ALFA έπηξαν στο τάλιρο από τον διαφημιστικό χρόνο μιας προγραμματισμένης διαδήλωσης μέσα στο στούντιό τους στην εκπομπή του Λαζόπουλου.

Λοιπόν τα παιδιά έχουν ξεπεράσει κάθε θεωρία των μίντια με μίαν αθώα, αφελή φαινομενικά τακτική, αλλά ας θυμηθούμε την παροιμία "100 η αλεπού, 110 το αλεπουδάκι".
Δεν ξέρω αν συνεννοήθηκαν, ή αν προέκυψε. Πάντως, εγώ ως θεατής βλέπω το εξής:
Ακτιβισμός στην ΕΡΤ και μετά χάπενιγκ στον Λαζόπουλο. Ίδια συνθήματα και στις δύο περιπτώσεις. Αλλά προηγηθείσης μιας πράξης ακτιβισμού, ενδόξως και εξίσου στεφανούται και η μετέπειτα καθωσπρέπει εν φιλοξενεία διαμαρτυρία, (ή αν προτιμάτε, εξίσου "αθωώνεται" η πράξη ακτιβισμού).

Και τα παιδιά; Πέρα από κάθε επίδοξο [δια]χειριστή τους. Θυμάμαι και χιακήν παροιμία, την οποίαν ανέστησε στην ταινία του "Το δέντρο που πληγώναμε" ο εκ Διδύμας Δήμος Αβδελιώδης:

"Παιδιά και σκατά, δεν πιάνονται".

Κατ' άλλους το "σκατά" ευπρεπίζεται αντικαθιστούμενο με το "αγέρας". Αλλά το πρώτο είναι το αυθεντικό. Γιατί πολλές φορές αναφερόμενοι σε επίμονες πράξεις διαμαρτυρίας παιδιών λέμε οι μεγάλοι: "μιλάει και το σκατό". Ιδού λοιπόν. Τα είχαμε για σκατά, για απόβλητα, αλλά μου φαίνεται εμείς θα αποβληθούμε στο τέλος και μάλιστα οριστικώς.

O μυωπικός ρινόκερως

Βρήκα αυτό το πολύ ενδιαφέρον μπλογκ.

Ο Sraosha συνυπογράφει

15.12.08

Tα αδέσποτα



Μη με συνερίζεστε. Πρώτα ήρτε καταιγίς, δεν είχε ρεύμα.Η καταιγίς έφερε λασπουρίς, ντεν είκε νερό. Η λασπουρίς έφερε ακυρωσίς ενίων αριθμών τελεφωνικών, ντεν είχε ίντερνετ.Τόρα πο έχει απ΄όλα, δεν έχω πλέον κάρτα γραφικών (ένα γλίσχρο απολειφάδι με κρατάει στο safe mode ενίοτε αλλά δεν έχει μετατροπέα του word σε ιλλινικά).Στης Φαραόνας τον υπολογιστή δεν μπαίνω γιά λόγους αρχής, οπότε, κι ώσπου να γενεί η κάρτα ή τι σκατά άλλο υπάρχει, θα σχολιάζω ζητιανεύοντας.Ποταμοί κειμένων έρχονται και χάνονται κάθε ώρα στο μυαλό μου.Αν έχετε καλό gps,πνεβματικού ανθρώπου εννοώ, αράξτε σε καμιά βολική συντεταγμένη και τσιμπάτε τα. Μερικά είναι όντως αξιόλογα, άλλα είναι απλως αναμασήματα, αλλά ποιός γαμεί.Αδέσποτα είναι.

13.12.08

κοινός τόπος


στις θελκτικές αμμουδιές

το μπράτσο το δεξί

αγκαλιά απλωμένη.



(Κώμη, Χίος)

12.12.08

Λιμερικαίν

Μεγάλες ελπίδες μου ανέτειλες,Σραόσα
τόσο μεγάλες που εφεξής θα σε λέω Σαραγόσα.
Και καθώς δεν ευκαιρώ να ανεβάσω
ισπανικές εικόνες, μουσικαίς και το Ελ Πάσο
λάβε πρόσφατη ανατολή της πόλεως Κερκύρας
που μοιάζει έκρηξη Merlot σε περιβάλλον μπίρας


Το ευχαριστώ...

είναι λίγο. Με φτιάξατε sraosha[ς] και χοιροβοσκός.Ακροαστήτε κι εσείς ... αργελεδάκι.

william byrd ΤΗΕ CARMANS WHISTLE (είπαμε όνομα συγγραφέως με πεζά, τίτλος με κεφαλαία) σε δύο εκτελέσεις, η πρώτη για βίρτζιναλ και η δεύτερη για όργκελ (η φορητότητα των πληκροφόρων της Αναγέννησης είναι το κάτι άλλο).



11.12.08

Καιρός για Schnittke



Es geschah, κερασμένο στον Μπερεκέτη.

Spas miru



Ο Γκόρντον Μπράουν σώζει τον κόσμο. Χαρούμενα στιγμιότυπα από τη Μητέρα Όλων των Κοινοβουλίων.

7.12.08

αμβροσία δοκιμάσατε;

Αμβροσίου Μεδιολάνων σήμερα. "Συνεορτάζεται" η πρώτη ρύθμιση του μέλους στον μετά Χριστόν κόσμο, (δημιουργήθηκαν και ταξινομήθηκαν οι πρωτοι κανόνες μελοποιίας και ψαλτικής). Ο Αμβρόσιος βλέπετε ενδιαφέρθηκε να τακτοποιήσει και αυτό το ζήτημα.

Ακροαστήτε αλληλούια έτσι για να μερακλώσετε.....

(από την Missa Sancti Marcelli, ψάλλει ο Μαρσέλ Περέζ και χορωδία)

6.12.08

5.12.08

Ορμήνια

Πιέστηκεν σφόδρα ο Μπερεκέτης.
Εκεί που τό΄χε ραλαντί το σπλήν
(με μουσικαίς και νοσταλγός του ήθους)
τον ήμπλεξαν σταις μασονίαις των
τεμπελχανεία θεοτικά,παίζοντα
τους επιτελάρχες: φτιάξ΄αυτό και
στείλε το άλλο,οδοστασίαν ποίει
Μπερεκετλή τεχνίτα, οπότε
ο τάλας τά΄παιξε: καθώς τα πλήκτρα
εβασάνιζε, οι ιδέαι του ήρχοντο
αθρόαι, καθώς τσόνια σε πιπεροχώραφο.
Από την άλλην, ήτο ευγενής.Πώς
να βολέψει την ζείδωρον έμπνευσιν
καπάκι πάνω στην προτέρα του
ενόσω δύο εκ των συνεταίρων
αγρόν ηγόραζαν και στην βούβα ήτο;
Γι΄αυτό και στέλλει το εργόχειρον
στον καφενέ, Σραόση.

Συμπερασματικά

Το ουσιώδες είναι που έσκασε.

Μπερεκέτη, το καππαδοκικό δεν το στέλνεις και στα Βουστάσια;

Τί δοξάρι, τί κοντάρι........

Ξημερώνει του Άη Σάββα. Γιορτή εν μέσω αγίων συμπληγάδων. Άγια Βαρβάρα (και Αιγάλεω σίτι) κι Άγιος Νικόλας. Πάντως μεγάλη γιορτή για το Τσαρικλί.

Το Τσαρικλί είναι κοντά στη Νίγδη της Καππαδοκίας. Έκεί στη Νίγδη υπήρχαν φυλακές. Σ' αυτές στρατοπέδευαν όσους Έλληνες μετά την γερμανική κατοχή το σκάγανε για να πάνε να πολεμήσουν στη Μέση Ανατολή. Από το Τσαρικλί είναι ο καππαδόκης φίλος μου ο Θανάσης. Το χωριό του με τις ανταλλαγές το ξεσήκωσαν και το πήγανε στον Μαυρόλοφο του Βόλου. Ορθόδοξοι. Μιλούσαν ελληνικά και τούρκικα, τραγουδούσαν τούρκικα. Οι πιο πολλοί παπλωματάδες. Όσοι πάνε να καβαλλήσουν τα πενήντα και είναι γέννημα θρέμμα του λεκανοπεδίου θα θυμούνται στα παιδικά τους χρόνια μόλις σκάγανε τα χαμομηλάκια κι οι μαργαρίτες τη φωνή την κοφτή και δυνατή με έμφαση στην κατάληξη: "ο παπλωματάας".

Η γιαγιά μου χαιρότανε να έχει μέσα στο σπίτι πλανόδιους τεχνίτες. Γανωματήδες, καρεκλάδες, μπαλωματήδες, παπλωματάδες όλοι ευπρόσδεκτοι. Ήταν η διασκέδασή της. Με αυτούς ανετρέπετο η τάξις εβδομάδων και μηνών.

Όταν βγήκανε τα στρωματέξ ο κόσμος πέταξε τα μπαμπακιένια στρώματα. Τώρα μας λένε ότι ήταν υγιεινό το μπαμπάκι, αλλά η πλατούλα τους το ήξερε. Το μπαμπάκι ξάπλα την ξάπλα πλάκωνε και πάτωνε. Το στρώμα γινόταν σκληρό και σβόλιαζε. Τότες ερχόταν ο παπλωματάς με το δοξάρι του να το αφρατέψει. Ξήλωνε τις ραφές και έβγαζε μέσα απ’ το στρώμα το μπαμπάκι. Μετά έπαιρνε το τοξοειδές εργαλείο του και έριχνε τούφες το μπαμπάκι πάνω στη χορδή του δοξαριού. Χτυπούσε με ένα ξύλινο ραβδί την άκρη της χορδής και αυτή παλλόμενη, ντόινγκ-ντόινγκ-ντόινγκ, ώρες ολόκληρες, πρωί με μεσημέρι, το αφράτευε. Όταν όλος ο σωρός το μπαμπάκι είχε αφρατευτεί, τον ξανάβαζε μέσα στο πάνινο περίβλημά του και τον καπλάντιζε. Βγήκανε όμως τα στρωματέξ και χρόνο με το χρόνο ο μπλέντερ των ήχων της πόλης αφαίρεσε από την εαρινή συμφωνία τις φωνές των παπλωματάδων.

Μια ζωή με το δοξάρι στους ώμους, πάππου προς πάππου οι τσαρικλιώτες. Τι ν’ απογίνουν. «Τι δοξάρι, τι κοντάρι», είπανε . Και γίνανε λαχειοπώλες.

Ο Θανάσης ήρθε σε μένα για να μάθει σάζι 17 χρονώ. Μια μέρα θυμάμαι μου έφερε ένα κασετοφωνάκι δημοσιογραφικό και μου έπαιξε ένα τραγούδι που τραγουδούσε η γιαγιά του. Τούρκικα λόγια, ωραία μουσική. «Μπορείς να μου το μάθεις;». Δεν τα κατάφερνε στο όργανο, έδω δεν έπαιζε άλλα γι άλλα εύκολα , πώς να του μάθω αυτό; Του το ‘δειξα όμως. Και το κατάφερε. Σιγά σιγά – έτσι πάντα γίνεται - αραιώσαμε τα μαθήματα, χαθήκαμε. Πάντα όμως μου τηλεφωνούσε στη γιορτή μου.

Μετά από χρόνια ζητά να με δει από κοντά. Έρχεται με μια στοίβα κασέτες. «Είναι καππαδόκικα τραγούδια του χωριού μου. Τα έγραψα με αυτό το κασετοφωνάκι που είχα φέρει τότε όταν κάναμε μαθήματα. Είναι από πρόσφυγες πρώτης γενιάς. Θέλω να τ’ ακούσεις και να τα γράψεις νότες και αν γίνεται να τα κάνουμε δίσκο.».

Ο Θανάσης 17 χρονώ παιδί το 1980, πουλώντας λαχεία στην Ομόνοια, αγόρασε ένα δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι. Παιδί αμούστακο είχε σκεφτεί να καταγράψει μια παράδοση που θα χανόταν γιατί τα χείλη των ανθρώπων που την ύγραιναν, είχανε βαρεθεί τις προσβολές των παλιοελλαδιτών. «Τουρκοσπορίτες, αούτηδες….».

Από το πρώτο cd ΑΠΟΗΧΟΙ της ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ(έκδοση 2005) με καραμανλήδικα τραγούδια από το Τσαρικλί, για να ‘χουμε τη χάρη της μέρας που αύριο ξημερώνει, σας βάζω να ακούσετε αυτό το τραγούδι. Μεγάλο το πανηγύρι του στο Τσαρικλί. Ο χορός επιβλητικός. Τα πιο γερά παλληκάρια δένουν τα χέρια τους και στους ώμους τους ανεβαίνουν άλλοι. Πιάνονται ώμος τον ώμο. Και αργά-βαριά σέρνουν τον χορό των προσκυνητών του Άη Σάββα.

«Αη Σάββα, ντερεσιντέ,
μουμλάρ γιαλάρ γιαρασιντέ».



τραγούδι: Βασιλάκης Μπαραμπούτης και χορωδία.
λύρα καππαδόκική (κεμεντσέ): Στρατής Ψαραδέλλης
νταούλι: Κατερίνα Μητροπούλου.

4.12.08

top

Τopaglou, ή Τοπάλογλου,

Alimono ston Sexpir

Five households, all alike in dignity
in fair boustasia -- where we lay our scene --
from ancient blogs break to new writing,
where, free from crap, make novel forms appear.

Η κληρονομιά του Πετεφρή

Με ολίγη από Χοιροβοσκό. Εδώ.

Μόττο

Το πρώτο, το πρώτο.

Συστημική ανάλυση

Αραπιάς άτι, Γάλλου νούς, βόλι Τουρκιάς, top Άγγλου
ή
Αραπιάς γάτοι, Γάλλου βούς,πόνι Τουρκιάς, cop Άγγλου(φιλοζωικόν)
ή
Arrapiassati, Gallounous,Bollyturkash,top Αγγλου(πολυπολιτισμικόν)

Καλό motto το πρώτο.

3.12.08

Γιά τον υπότιτλο του Sraosha

Ωραίο, πολύ ωραίο. Αν δε φύγει η απόστροφος, θα μας ειπούνε "ο πεμπτος, προς τα που διέφυγε και ινατί δεν βάλατε το πέντε Ελληνες στον Αδη"
Προτείνω δύο εκδοχές: τοπ χωρίς απόστροφο (γιά να το καταλάβουν λίγοι)
αλλα η κρακιά μο βρίσκεται στο εξής:
[ ]top Άγγλου. Γιά να μας πούνε κακιασμένες.

Πρόταση για μόττο των Βουστασίωνε

Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τοπ' Άγγλου

(αφού ίσως το επεξεργαστεί καταλλήλως ο Ποτίφαρ. Προτείνω, λ.χ., την απαλοιφή της αποστρόφου από το τοπ', ωστόσο πιθανή αλλαγή του νους σε βους όζει από προφάνεια)

2.12.08

Μολδαβία που μας χρειάζεται....

Βρε δεν κρατιέμαι...... Έτσι μου 'ρχεται να ξεκινήσω την επανάσταση στις παραδουνάβιες και να μην περιμένω ως την Πέμπτη..... Αλλα θα κρατήσω τελικώς τον Όρκον τον Φιλικόν. Γκέμια.....

αφαιρώ και το ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΟΝ από τα ΗΝΩΜΕΝΑ ΒΟΥΣΤΑΣΙΑ, έτσι για να 'ναι γδυτά ως την γαμήλιαν ημέρα και να μας γκ.....ουν.

Ούμμα, βόηθα!

Ασθενείς σάρκες και σαν τα τρελά πουλιά. Μόλις εκμάθει ελληνικά η OYMMA και σου στείλει κανένα niarrrrr dude,θα κάψεις, Μπερεκέτη και τα βουστάσια και θα τρέξεις στην φάρμα με τις στουθοκαμήλες...

βίντεο

Η ιδέα του Σραόσα να γίνει η αναγγελία με το βίντεο είναι πολύ ωραία. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει ο Χοιροβοσκός να το ανεβάσει στο you tube και να μας στείλει τον κωδικό του embed player. Αναρωτιέμαι μήπως να φτιάξω εκεί στο you tube ένα κοινό μας λογαριασμό; Θα τονε φτιάξω δεν κάνει τίποτα......

Tamam, tamam, tamam

Σάμπως οψόμεθα εις Φιλίππους; εις Φιλίβους οψόμεθα.

Ή και στους μπαξέδες. Αλλά ας μην περιμένουμε μέχρι τις 3 του Σεπτέμβρη...

Καλή και η αφίσα.Αν κάποιος θέλει διαφορετική, άς την φτιάξει ως αύριο-μεθαύριο.

Εμένα μ' αρέσει. Θα μας πούνε και κρυπτορθόδοξους. Ας είναι. Κρυπτόρχιδες μη μας πούνε.

Αν ο χοιροβοσκός ετοιμάσει το βιντεάκι του, άς μας το στείλει να το κρεμάσουμε αμέσως.

Ουί.

Λέω να ξεκινήσουμε

(α) έως την Πέμπτη να έχουμε το κοινό καυσοκαλυβητήριο-αναγγελτήριο θανάτου των ιδιομπλογκ

Ναι. Ίσως να χρησιμοποιήσουμε απλώς το βίντεο για αναγγελτήριο, ώστε η ταυτόχρονη ανάρτηση να λειτουργήσει μυστηριώδικα και να επιπέσει ταραχή κι αϋπνία στην μπλογκοκοινωνία

(β) την Παρασκευή να το ανεβάσουμε και

Οκ.

(γ) το Σαββάτο, μέρα νεκρή, μέρα ζαβή, που δεν πατάει πουλί πετούμενο και σάνδαλο πατούμενο, να ξεκινήσουμε τα ΗΝΩΜΕΝΑ ΒΟΥΣΤΑΣΙΑ.

Aye.

Σας σφίγγω τα χέρια συντροφικά και σοσιαλρεαλιστικά,

ο Γιες-Μαν

και για την ασθενή μας σάρκα.....

.....υπάρχει και η εξής δυνατότητα:

Αντί η κοινή ανακοίνωση να γίνει απ ' τον καθένα με ποστ στο μπλογκ του (οπότε η αφίσα θα πρέπει να είναι μπανεράκι), να μπη η αφίσα ως φωτογραφία gadget κάτω ακριβώς από τον τίτλο κάθε ιστολογίου με εσωτερικό σύνδεσμο προς τα ΗΝΩΜΕΝΑ ΒΟΥΣΤΑΣΙΑ. Με αυτόν τον τρόπο η ανακοίνωση είναι διαχρονικό "μέτωπο", και θα "εποπτεύει" ακόμα και αν κάποιος λιποψυχήσει και νοσταλγικά γράψει ένα ποστάκι ξανά στο παλιό του μπλογκ - διότι εφόσον "η σαρξ ασθενής", πρέπει να είμεθα προνοητικοί......

Ο συμφωνών και επισπεύδων

Συμφωνώ! τι σάματι.Σάμπως οψόμεθα εις Φιλίππους; εις Φιλίβους οψόμεθα.Καλή και η αφίσα.Αν κάποιος θέλει διαφορετική, άς την φτιάξει ως αύριο-μεθαύριο. Αν ο χοιροβοσκός ετοιμάσει το βιντεάκι του, άς μας το στείλει να το κρεμάσουμε αμέσως. Λέω να ξεκινήσουμε (α) έως την Πέμπτη να έχουμε το κοινό καυσοκαλυβητήριο-αναγγελτήριο θανάτου των ιδιομπλογκ (β) την Παρασκευή να το ανεβάσουμε και (γ) το Σαββάτο, μέρα νεκρή, μέρα ζαβή, που δεν πατάει πουλί πετούμενο και σάνδαλο πατούμενο, να ξεκινήσουμε τα ΗΝΩΜΕΝΑ ΒΟΥΣΤΑΣΙΑ.

προσθήκες... και αγωνία

.... κυττάζοντας χτές τα πρακτικά είδα ότι είχα παραλείψει από βιασύνη ένα διάλογο μεταξύ Χοιροβοσκού και Μπερεκέτη. Το συμπλήρωσα.

Η αναγκαστική σιωπή του Κουκουζέλη, αλλά και μια γενικότερη αίσθηση αμηχανίας με έχουν ψιλοθορυβήσει. Μήπως έχουμε δώσει στο στοίχημα υψηλές τεχνικές προδιαγραφές; Μήπως, θα πρέπει απλά να γραφτεί αυτό το κοινό αποχαιρετιστήριο των μπλογκ μας και μαζί με τη φωτογραφία που έχω βάλει για μπανεράκι στα "καυσοκαλύβια" να αναρτηθεί και να τελειώνουμε. Τέσσαρες λέξεις:

Αυτοπυρποληθήκαμε. Κι αναστηθήκαμε παρέα.

και από κάτω η φωτογραφία των ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΒΟΥΣΤΑΣΙΩΝ

Και ως κείμενο υποδοχής στο νέο μπλογκ ο Πετεφρής να αναδιαμορφώσει ως μπροσούρα το κείμενο της πρόσκλησής του που μου πρωτόστειλε; Δεν ξέρω. Αλλά με το άνοιγμα του καφενέ, τον διάλογο με την εντατική ανταλλαγή ημέηλ της προηγούμενης εβδομάδας, τον διαδέχτηκε μια αμήχανη αποσπασματική κατάθεση - όπως το βλέπω (ίσως και λανθασμένα). Αντιλαμβάνομαι - άλλωστε κι εγώ το πρότεινα - ότι θέλουμε να κάνουμε ένα ωραίο ταραταζούμ για αρχή, αλλά νομίζω ότι το ταρατατζούμ ήδη έχει επιτευχθεί: είναι το νέο κοινό μας μπλογκ. Ας μπούμε λοιπόν μέσα να αρχίσουμε και θα πάει μόνο του.


Ιδού και μια αφίσα:


1.12.08

Εύγε!

Εύγε, και πάλιν εύγε! Εύγετε όλοι σας, σοφοί!

Μα πού είναι ο Χοιροβοσκός;

Template

Σύντροφοι, με χαρά μου σας ανακοινώνω την διαπλάτυνση του Καφενέ μας. Τώρα ευρύχωρος όπως είναι χωράει και ιαμβικό 17σύλλαβο. Σραόσα, πως σου φαίνεται; Είδες τώρα που οι στίχοι του σονέτου σου δεν μεταπηδούν γραμμή λόγω στενότητας - μια χαρά φαίνεται το κείμενό σου.