31.12.08

Οι πεταλάδες

Τί είναι η πατρίδα μας; Μήν είναι οι μπάτσοι;
Μην είναι τ΄άβγαλτα ξυνά φρικιά;
Μην είναι ο Απρίλης της, που χρυσολάμπει
Μην είναι ο Αύγουστος που προσπερνά;

Μην είναι κάθε μας ρηχό στραβάδι
Και κάθε κούδεβλο με ξενοιασιά
Κάθε κουλτούρατζης που απλά το σκάει
Κάθε τσικλίμαγκας με τσαμπουκά;

Μην είτε τάχατε τα ιστορημένα
Αρχαία πάθη μας, χρυσή στολή
Που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
Σε γκαβωσύνη μας οδηγεί;

Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα
Και μιά συμπάθεια στον πεταλά
Που σέρνουμε όλοι μας σαν κολιτσίδα
Και κράζει μέσα μας: Ζιλ Χάι παιδιά!

2 σχόλια:

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Που είστε ορε μπιρομ, που χαθήκατε,ακόμη και τα μαγαζεία επανήλθαν στην στάχτη τους, δεν είναι Πάσχα, δεν είναι Σαρακοστή, αρχίζω να πιστεύω ότι δραπετεύσατε και με ξεχάσατε να παίζω με lego στην αυλή της φυλακής μου.

Ανώνυμος είπε...

Με φώναξε κανείς; Κι εγώ πατρίδα μας κι αυτός επίσης. Όλοι πατρίδα μας.