21.1.09

Φαντάσου να είχαμε και στρουθοκαμήλους στο νησί

Ελλάδα, Κύπρος,Πα-λαι-στίνη
Αμέρι-κάνος, δε-θα- μείνει
ως τότε πάντως, δεν πρόκειται να μείνει τσίχλα, ρούβελας, αγριοπερίστερο και φάσα. Κάθε μέρα διαλέγω κι άλλο μονοπάτι να πορπατήσω ολίγα(δύο) χιλιόμετρα κι όταν κρατσανάει το γρασίδι, δεν χρειάζεται να αναρωτηθώ γιατί.Δεν μου τη σπάει τόσο που τουφεκάνε συνεχώς, αλλά που έχουν και στρατηγικές απόψεις, τρομάρα τους, και στήνονται σε περάσματα.


3 σχόλια:

Sraosha είπε...

Θάνατος στα πουλιά, τις πουλάδες και τους πούλους.

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Κύττα: να περπατάνε στο βουνό κρατώντας το πουλί τους, έτσι νέτα-σκέτα, είναι ολίγον τι κρακτέον. Πρώτα απ' όλους θα τους κράξουν τα πετούμενα. Οπότε βαστάνε τουφέκια. Και χτυπάνε τα πετούμενα. Και μες στο διχτάκι παραχώνουν τα σκοτωμένα πουλιά, προς διαχωρισμόν από το δικό τους τάχα.

0comments είπε...

Ιγώ πάλι έκανα αυτουκόλητα κι τσ κουλάου στα μπαμπρίζα ή στα σπιστούδια πο χν που πίσου π τ αμάξα κι έχν μέσα τα σκλιά, τα φουκαριάρκα.