όλως συμπτωματικώς ....

......διαβάζω ένα βιβλίο, δώρο χειμερινό του dsyk- δυστυχώς αν και φαίνεται επιμελημένη έκδοση, βρίσκω συχνά λάθη συντακτικά, αλλά αυτό δεν χαλάει την γενική καλή εικόνα. Πρόκειται για το «Εικονογραφημένη ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ της ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ» του Ubaldo Nicola, εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ. Είναι πολύ έξυπνα διαρθρωμένο, τόσο κατά φιλόσοφο, όσο και διαδραστικά, κατά θέμα – υπάρχει πολύ καλό index. Επίσης διαβάζεται …. όσο εύκολα θέλει ο αναγνώστης, και το καλοκαίρι οι διαθέσεις [μου] ανάγνωσης έχουν μεγάλες διακυμάνσεις. Θυμήθηκα, όλα τα εφηβικά διαβάσματά μου και τις ανησυχίες μου. Λοιπόν, το φιλοσοφικό ερώτημα είναι ένα: "είμαστε πλάσματα και τίνος;". Αν και πριν από αυτό το ερώτημα υπάρχει ένα πιο απλό: "ποια είναι η βασική αιτία του κόσμου" - προσοχή, όχι της ύπαρξης, ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (η "ύπαρξη" είναι μεταγενέστερη μόδα, συγγνώμη όρος). Αλλά στο τέλος βλέπω ότι η πραγματική ανησυχία είναι: "είμαστε με κάποιον τρόπο διασφαλισμένοι;" --- Μόλις σκότωσα ένα κουνούπι…. Γι αυτό το καημένο ήμουν μισός θεός, επειδή είχα την εξουσία στο θάνατό του, όχι όμως στην ζωή του. Ίσως, οι δουλειές να είναι μοιρασμένες. Τη ζωή δίνει ο θεός σε όλους, τον θάνατο τον μοιράζουν οι θνητοί ο ένας στον άλλον - αλλά αυτό δεν είναι φιλοσοφία, είναι λογοπαίγνιο καλοκαιρινής ραστώνης. Παρόλα αυτά το συσχετίζω με το υποκάτω ποστ του Πετεφρή.