τουριστικά [νέα]

Η Χίος, ομολογουμένως, δεν είναι τουριστικός προορισμός. Τουλάχιστον, όχι όσον η Ρόδος. Υπάρχει άραγε εξήγησις;

Προχθές ο ξάδερφός μου πήγε να ταΐσει το σκύλο του. Στην αποθήκη - ανάμεσα σε παλαιά ποδήλατα, περισσεύματα οικοδομικών υλικών, ένα παρακμάζον σερφ του γιού του - έτοιμος, σε μια κίνηση ρουτίνας, να βάλει το χέρι του μέσα στο σακούλι με τη σκυλοτροφή, σχεδόν από προαίσθηση … στάθηκε τυχερός. Πριν εισχωρήσει στο σακούλι το χέρι του, τον πρόλαβε η ματιά του που ειδοποίησε τον εξηκονταπεντούτη έμπειρο ευτυχώς της υπαίθρου εγκέφαλό του, ότι αντίκριζε μιαν οχιά. Με ένα κομμάτι σύρμα την παρέσυρε κάτω από ένα λατάκι και πιέζοντάς το με το πόδι του, της συνέθλιψε το κεφάλι. Φτηνά την γλύτωσε (όχι η οχιά).
Μια κοπελίτσα, δυο μέρες πριν, μόλις που είχε βάλει βενζίνη στη βέσπα της, έμεινε σαν κερί καθώς μια οχιά είχε κουλουριαστεί στη σέλλα. Στην απόγνωσή της κάλεσε την …. Πυροσβεστική. Αυτά μεταξύ Αρμολίων και Καλαμωτής, απόστασις τεσσάρων χιλιομέτρων.

Θα ήθελα να προτείνω στους αγαπητούς οικολόγους ακτιβιστές, που προσφάτως έσπειραν, εξ όσων ήκουσα, με οχιές το νησί της Χίου, (καθότι "οφιούσα" σύμφωνα με τις αρχαίες μαρτυρίες), κατά την ευγενή εκζήτηση επαναφοράς του οικοσυστήματος στα πρότερα, να επεκτείνουν την δράσιν των και εις την περιοχήν της Κωπαΐδας, αναδιασπείροντας τα εκ της αποξηράνσεως εξαλειφθέντα μικρόβια της μαλάριας, καθώς και να προχωρήσουν στην επανίδρυσιν της Αθηναϊκής Συμμαχίας.

Διότι, κατά τους αρχαίους χρόνους, στην Ρόδο, για να απαλλαγούν από τα φίδια έφεραν στο νησί ελάφια, φυσικούς των φιδιών εχθρούς – εξ ου και το αγαλματάκι. Έκτοτε, με την εξάλειψιν των όφεων, κατελύθη η οικολογική ισορροπία στο νησί και ιδού σήμερα ποία η κατάστασις.