"Είναι αξιοσημείωτο ότι η μουσική της ταινίας δεν αναπαράχθηκε στο στούντιο, αλλά εκτελέστηκε και ηχογραφήθηκε - με τα περίφημα δικάναλα Nagra - στους τόπους όπου γυρίζονταν οι σκηνές, ταυτόχρονα μ’ αυτές. Έτσι, δημιουργείται μια ξεχωριστή αίσθηση του ήχου" [ http://bit.ly/7KZXLk ]
15.1.10
nagra
Στο 0:50 οι αντίπαλοι χαιρετιούνται. Είναι παλιοί γνωστοί άραγε; Προς το τέλος του κλιπ ο αριστερός ξεκουμπώνει το σακάκι του, δείχνει στον αντίπαλο ότι είναι άοπλος. Και ο "εχθρός" τον αφήνει να φύγει. Οι αντίπαλες ομάδες τραγουδούν, αλλά δεν αστειεύονται. Η σκηνή όμως έχει χιούμορ. Εν τω μεταξύ το Πασόκ ετοιμάζεται να καταλάβει την εξουσία...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
Πρέπει να δει κανείς παλαιάς κοπής ηχολήπτη κινηματογράφου (κατά τα άλλα ολίγον μουρτζούφλη, κυνικό και ασυγκίνητο) να μιλάει με θαυμασμό, να φροντίζει με στοργή και να χειρίζεται με ευαισθησία και σωματική μνήμη ένα νάγκρα για να καταλάβει τη σημασία του εμβληματικού αυτού μηχανήματος στο γύρισμα.
"Με νάγκρα και με νακαμίσι
ψήνονται τέλεια τα ορτύκια"
(ποιήματα που θα χαθούν στην ομίχλη)
Είδα από κοντά να δουλεύουν νάγκρα και άλλαξε εντός μου/ο ρυθμός του κόσμου...
π2, είναι μηχανήματα που συγκινούν. Και από εμφάνιση τα νάγκρα μου φαινόταν το λουλούδι της σύγχρονης καλαισθησίας.
Πετεφρή, κι έλεγα γιατί την κουβαλάω τη λέξη μέσα μου... Νάγκρα να δουλεύει δεν θυμάμαι να έχω δει. Σε καταλαβαίνω.
Κουκουζέλη μεγάλωσα σε καμπίνα κινηματογράφου και το αγαπημένο μου παιγνίδι ήτανε να γυρίζω τις μπομπίνες στο διάλειμμα.Και, να πειράζω τις αταξηθέτριες εμβληματικού τύπου, σαν τον Πετεφρή:)
Τα νακαμίσι τα πρόλαβα κι εγώ πρίν έρτει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, χαχαχα χοχοχο!
Στα 1946 εκτελέσανε τον παππού μου.
άλλο νακαμίσι όμως (γιαπωνέζικο) κι άλλο νάγκρα (ελβετικό).
Ορτυκακι μου γλυκό
συ θα με τρελλάνεις,
με νακαμίσι γιαπωνικό
κα με νάγκρα ελβετικό,
ταινιούλες φτιάνεις.
Ποιήματα της τραπέζης ( Αχρίδα 1295μ.Χ.)
αγαπάει ο θεός το νάγκρα, αγαπάει και το νακαμίσι
όποιος μπλέκει νάγκρα με νακαμίσι
δύσκολα θάβρει τρύπα να γαμήσει
[Νικολάου Πολίτη - Παροιμίαι (3 τ., σ. 187)]
:-), εννοείται.
Συνοψίζω ,επειδή πρώτα παίζουμε και είτα τρέχουμε στο αγγέλιασμα:
Ωδή στα ορτύκια
Με νάγκρα και με νακαμίσι
Ψήνονται τέλεια τα ορτύκια.
Ακούγοντας νυχθημερόν
Τσαράγκο και μουσικό πριόνι
Διεστράφην.Επιπόλαια
Λογάριασα τις προθεσμίες
Στων κιβωρίων τα εξώγλυφα
Που είναι ωσαν βλέμμα απλανή.
Μια με τα σύμπλοκα άλατα
Μια με τη μαγευτική φωνή της
Πέρασε η ώρα και ξεχάστηκα
Εγώ που είχα να σιδερώσω.
Ενώ τα ορτύκια καρβουνιασμένα
Γειτονεύουν στην πολυθρόνα
Με επικίνδυνες καλωδιώσεις
Απολύτως γυμνού οφθαλμού,
Όντως δεν είναι ημέρα
Για ποιήματα. Σπουδαία έπραξε
Συνάδελφος, που αντί στίχων
Άλλαξε λάδια στη μηχανή
Το ποίημα είναι πλήρες και είχε ούτως ή άλλως εγγύησιν ημίσεος αιώνος. Με δεδομένο ότι γράφτηκε στην δεκαετία του 80, έχουμε καιρό και ίσως ακυρωθεί όχι στην επέτειο του "Θιάσου" αλλά κατά τις ημέρες του 36, του΄αλλου πάντως αιώνος.
Μένω άφωνος από το ύψος του ύφους. Οι κύριοι προφανώς θα ξεχαστούν, αλλά το «ναγκρακαμίσιον» σαν φαινόμενο αυτό καθεαυτό έχει πάρει ήδη το δρόμο του. (Κι εγώ θα μολογήσω μια φορά στα γεράματά μου ότι ήμουν από τους πρώτους αυτόπτες).
Αναγνώστης
Δημοσίευση σχολίου