[…] ο Σφακιανονικολής μάς διηγάται […], ο άγριος βοσκάνθρωπος, […]
-Κι επήγες δα και στο θέατρο, καπετάν Νικολή; […]
-Κι αμέ δεν επήγα; [..] επήγα μαθές. Άκουγα δα κι εγώ Κοτοπούλη και Κοτοπούλη, κι έκαμα ένα βράδυ το σταυρό μου κι είπα: να πάω θέλω, μα την πίστη μου, να πάω θέλω κι εγώ να τήνε δω. Ίντα διάολος μαθές είναι και τήνε λένε Κοτοπούλη!
[…] ‘Οπου αλήθεια κιόλα, χτυπάει μια κουδούνα, ανοίγει ο μπερντές και βγαίνει η Κοτοπούλη που λένε. Μα την πίστη μου και δεν ήταν αυτή Κοτοπούλη, αυτή ‘τανε γυναίκα. Γυναίκα με τα όλα της. Σουσουράδιζε, σουσουράδιζε απάνω κάτω, κι ύστερα βαρεθήκανε πια οι ανθρώποι, της παίξανε τα κουρταλάκια και μπήκε μέσα.
-Κι επήγες δα και στο θέατρο, καπετάν Νικολή; […]
-Κι αμέ δεν επήγα; [..] επήγα μαθές. Άκουγα δα κι εγώ Κοτοπούλη και Κοτοπούλη, κι έκαμα ένα βράδυ το σταυρό μου κι είπα: να πάω θέλω, μα την πίστη μου, να πάω θέλω κι εγώ να τήνε δω. Ίντα διάολος μαθές είναι και τήνε λένε Κοτοπούλη!
[…] ‘Οπου αλήθεια κιόλα, χτυπάει μια κουδούνα, ανοίγει ο μπερντές και βγαίνει η Κοτοπούλη που λένε. Μα την πίστη μου και δεν ήταν αυτή Κοτοπούλη, αυτή ‘τανε γυναίκα. Γυναίκα με τα όλα της. Σουσουράδιζε, σουσουράδιζε απάνω κάτω, κι ύστερα βαρεθήκανε πια οι ανθρώποι, της παίξανε τα κουρταλάκια και μπήκε μέσα.
Νίκου Καζαντζάκη: ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΖΟΡΜΠΑ (εκδόσεις Καζαντζάκη, σελ. 107-108)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου