Ντουέτα

[Από Καναβάτσο,Σάββατο, 25 Δεκεμβρίου 2004]

Οι δύο μάγοι

«Επερατώθη η αποστολή των κανισκίων τοις ζώσιν, ύψιστε και μόνε Θεέ» εδήλωσεν ο άγιος Πέτρος κυρίω τω Σαβαώθ του. «Χώραι και αποικίαι, προτεκτοράτα και αρμοστείαι ασμένως αναδέχονται τα σα δωρήματα». Και ο Κύριος ελάλησεν και είπεν,φωνήν γεραράν υψώσας : «Ειπέ μοι τα γενικά, ίνα τα ειδικά διευθετήσω». «Εσοδείαι αδραί τοις γεωργούσιν,ευθηνία τοις απωανατολίταις,μάγμα ποικίλων γκάτζετς τοις δυτικοίς. Πλήν διηπόρησα περί των σων ευεργετημάτων διά τους εγκατοικούντας την βαλκάνιον εσχατιάν, ους Έλληνας είωθε καλείν η θνητή γλώττα». Και ο Κύριος ελάλησεν και ο Κύριος είπεν,φωνήν στερράν τοις ουρανοίς οροφώσας: «Την του υιού μου του μονογενούς γέννησιν, τρείς μάγοι ωμολόγησαν .Νύν ,απόστειλον τη τάλαινα χώρα δύο μάγους, ίνα τα γραικικά αμπλακήματα θεραπεύσωσιν». Και οι ουρανοί έκλεισαν, κατά το ετήσιον έθος,εκβαλόντες δύο μάγους εν αττική τινά ασφάλτω,νεοπαγή.
Ο πρώτος μάγος, ελέγετο Νταρούν, ήτοι ιδιώτης, ο δεύτερος Χαρράν, ήτοι δημοσιάριος.Ενέπνευσαν ευρετικήν χροιάν τοις κυβερνώσιν και εξήλθεν διάταγμα καθορίζον δύο νέους συνηγόρους, ως ανεξαρτήτους αρχάς. Ο συνήγορος του κράτους, και ο συνήγορος του ιδιώτου.Ιδιώτου, κουχί Πολίτου.Εξαρχής συναπετέλεσαν εύθυμον άμα τε και διαδραστικόν δίδυμον, ασκούν απαλυντικάς αρμοδιότητας είς άπαντας τους τομείς του νεοελληνικού επιστητού, ήτοι σχεδόν διά το σύνολον του επιστητού. Οσάκις διεμαρτύροντο ιδιώται παρανομήσαντες και χτίσαντες εν μισγαγγεία, παρασυρθέντων των ακινήτων αυτών υπό θυμοειδών χειμάρων και χειμαρίσκων, ο Χαρράν τους επέπληττεν και τους ενουθέτει. Οσάκις δημόσιος υπάλληλος μετέφερεν τα οψώνια και τα καλούδια της ελευθέρας αγοράς διά υπηρεσιακού αυτοκινήτου,ο Νταρούν κατέστρεφε θαυματουργικώς τα μεταφερόμενα. Οι δύο μάγοι εδίκαζον ως σοφοί μεσίται εις την βαθέως διχασμένην χώραν ,διχασμένην όχι μεταξύ δήθεν ανατολιστών και δυτικιστών, δημοτικιστών και καθαρευόντων, πρασίνων και βενέτων,αλλά εξαιτίας του προπατορικού της αμαρτήματος μεταξύ κατόχων του δημοσίου κορβανά και διεκδικητών του. Και διέλαθαν ημέραι εβδομήκοντα και οι ιδιώται διεχωρίσθησαν κατά πράξεις και λόγους των δημοσιακών,και εγένετο ειρήνη και καταλλαγή εν τη χώρα, των ζιβυνών τρεπομένων οσημέραι εις άροτρα.Νοσταλγοί των παλαιών εριστικών ημερών συνεκρότουν μυστικά κονκλάβια εν οίς διεμαρτύροντο διά στίχων και συνθημάτων πέριξ μεγάλων φρεάτων, άτινα απερρόφουν τας αιτιάσεις.Και η χώρα ευλογήθη και εμακαρίσθη, εγένετο φωταυγές παράδειγμα ειρήνης και ομονοίας,ενώ οι ουρανοί ανεώχθησαν και διεκόμιζον ύμνους και αίνους αγγέλων και ταγμάτων χερουβείμ τοις ευεργετουμένοις.»
Αυτά ιστόρησε ο εθελόδουλος ανώνυμος χρονικογράφος της επιουσίας υμών επιφυλλίδος,ευχόμενος θερμήν αγάπην ανθρώπων, ευθηνίαν εν τη πόλει και εγκεφαλικήν γαλήνην τοις πάσι.