Τα σοβαρά, στο άλλο μπλογκ...

Θά πω κάτι το οποίον
Πιθανόν να μην αρέσει.
Ο πνεβματικός άνθρωπος
Δεν πρέπει να λάμβάνει θέση.
Θέσις ίσον ζημία.
Η καλυτέρα θέσις
Είναι η Ακαδημία

ΜΠΟΣΤ

Αγνοί χωρικοί που αποστόμωναν συνέχεια διανοούμενους

ΠΕΤΕΦΡΟΣΚΥΛΟ

Διανοούμενος είναι προσωρινό χρίσμα, μιά εξελκωση, μέρος μιάς άνωσης του εγώ, ως αποτέλεσμα ενός μεγάλου εσωτερικού πόνου, αδιαβάθμητου γιά τους απέξω. Ο Κακριδής, ο Βελεστινλής, ο Βελλίδης, ο Αριστοτέλης δεν ήταν διανοούμενοι. Ο Αντώνιος Κεραμόπουλος, αρχαιολόγος του μεσοπολέμου, δεν ήταν διανοούμενος, παρά ένα λεπτό της ζωής του: όταν, απαντώντας σε κάποιον που έκρινε αυστηρά το περί Βλάχων=φελλάχων εύρημά του, σχολίασε : «λογοτέχνης τις».
Δυσκολεύομαι να καταλάβω επακριβώς τα όρια του ρόλου. Όποιος υπερβαίνει το εργόχειρό του γιά να επεξηγήσει, είναι διανοούμενος, έστω προσωρινά.Ο ποιητής Χριστιανόπουλος δεν είναι διανοούμενος. Αλλά όταν άδει τραγούδια του μαέστρου, είναι(ένας είναι ο μαέστρος που το έπαιζε ρεμπέτης). Το ίδιο ισχύει γιά τον Σεφέρη όταν ανακάλυπτε τον Ερωτόκριτο.
Στις άκρως υποβλητικές εικόνες του Άρη Αλεξάνδρου και του Γιάννη Ρίτσου που μας μετέφερε ο Κουκουζέλης, ο πιό κοντινός διανοούμενος πρέπει να ήταν κανας οδοντίατρος-στιχοπλόκος σε διπλανό νησί.
Αν θέλετε να κάμετε το καθήκον σας, ή νομίζετε πως κάθε φορά που ένας αγράμματος εξοργιστικός εννοεί εσάς όταν ρωτάει «μα τι κάνουν οι διανοούμενοι;» να σκέφτεστε ότι είναι πολύ εύκολο να ανιχνεύσεις την πάθηση του Βέλτσου, του Τσουκαλά, του Γιανναρά, του Γεωργουσόπουλου, και όλων των ευπώλητων που κυκλοφορούν στο εξωτερικό. Διανοούμενος είναι αυτός που παρατάει το εργόχειρό του από άγχος επειδή κάποιος του το ζήτησε, και εξηγεί στον μουστερή γιά ποιόν λόγο του άρεσε το ζητούμενο.
Μιά φορά στην ζωή μου υπήρξα διανοούμενος. Ευτυχώς το αποτύπωσε ο ποιητής Γ.Χ στο πρώτο του βιβλίο: «αφιερώνω το ποίημα [ ] στον Π.Θ , που προσπαθούσε να μου εξηγήσει γιατί το έγραψα».