Τα έχουνε πει όλα οι παλιοί

Το απαγορευμένο βίντεο των Βαβυλώνα, από youtube και μέσω Servitoros, σε ένα ακόμα επικού μήκους μέγκαθρεντ στο μπαζ.

I'd like the Soviet Union

Ундервуд - "Очень хочется в Советский Союз"



Ундервуд. Гагарин, я Вас любила!

'This is Moscow speaking, all radio transmitters in the soviet union are broadcasting. We have received news from the state news agency Tass about the world's first flight of man in space.' [...] 'The cosmonaut pilot of the space ...ship Sputnik Vostok is the citizen of the Soviet Union of Socialist Respublics, pilot Major Yuri Alexeyevich Gagarin.'

Αδελφοί Κατσάμπα για πάντα.

Οι Κατσάμπα έψαχναν το κέφι παντού. Και το έβρισκαν παντού. Έβγαζαν από τη μύγα ξύγκι. Αλλού πάλι, σχεδόν κάθε λεπτομέρεια ήταν αφορμή για να αναδυθεί η κακή ψυχική διάθεση, η κακοκεφιά, η ακεφιά. Με μια λέξη, μια δυσθυμία. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο (σχεδόν) και στις δυο περιπτώσεις:

Ιντερβιού ΙΙ - the revenge.

Το ορίτζιναλ είναι πασίγνωστο. Εδώ η συνέχεια:



Μέσω Γιώργου Γιαννόπουλου στο φέησμπουκ.
*

Εντυπώσεις από τη Ρώμη

Απλός σαντουρίστας,
απλώς σαν τουρίστας
στη Ρώμη.....

Αποσαφηνιστικός Ορθογραφικός Κανών

Ασχολούμενος, επί μία τετραετία, με διορθώσεις κειμένων που φιλοξενούνται στό περιοδικό ΠΟΛΥΤΟΝΟν τής Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, διαπιστώνω τήν αναγκαιότητα εφαρμογής τού εξής κανόνος στό μονοτονικό σύστημα:

Όλα τά άρθρα στή γενική (καθώς και οι μονοσύλλαβες προσωπικές αντωνυμίες) θα πρέπει να τονίζονται. Αλλιώς, ο αναγνώστης, σε πολλές περιπτώσεις, δεν είναι βέβαιος για τό αν πρόκειται για κτητικά, ή για άρθρα - τό επιβεβαιώνει αφού διέλθει μερικών λέξεων, και μάλιστα καθυστερεί, διότι κάνει μίαν αναδρομική επαγωγή. Συνηθίσαμε να διαβάζουμε, αποδεχόμενοι ότι, σύμφωνα με τή στατιστική, τά άρθρα σε γενική είναι περισσότερα από τά κτητικά σε γενική. Και πολλές φορές, οξύτονες και παροξύτονες λέξεις, ακολουθούμενες, είτε από κτητικά, είτε από άρθρα, κωλυσιεργούν τό βλέμμα τού αναγνώστη, αναγκάζοντάς τον να επιστρέψει, να ξαναδιαβάσει και να αποσαφηνίσει περί τού γραμματικού και συντακτικού ρόλου αυτών τών diabolorum in nuova lingua greca monotonica μονοσύλλαβων.
Η αλήθεια είναι, ότι οι προπαροξύτονες λέξεις που ακολουθούνται από άρθρο ή προσωπική αντωνυμία τρίτου προσώπου σε γενική, δεν δημιουργούν δίλημμα, διότι θα δέχονταν στήν λήγουσα εγκλητικό τόνο, εφόσον ακολουθούσε γενική κτητική. Όμως, πιστεύω ότι ο κανόνας να τονίζονται όλα τά άρθρα και οι τριτοπρόσωπες αντωνυμίες τής γενικής, δεν πρέπει να έχει εξαιρέσεις που θα εκθρέψουν ανάγκες νέου τύπου επαγωγικών αναγνώσεων.

Κατά τήν διδασκαλία τής γραμματικής σε παιδιά δημοτικού, ο κανόνας θα διασαφηνιζόταν με τό εξής παράδειγμα:

Τό μωρό τού μίλησε.
Τό μωρό του μίλησε.

Τήν επέκταση αυτού τού κανόνα και στήν αιτιατική πληθυντικού τήν βρίσκω αναγκαία, καθότι η αιτιατική σε πολλές περιπτώσεις έχει υποκαταστήσει τήν γενική:

Τό μωρό τούς μίλησε
Τό μωρό τους μίλησε

Απλούστερο θα ήταν, ο κανόνας  να γενικευτεί για όλα τά άρθρα και τις μονοσύλλαβες τριτοπρόσωπες  αντωνυμίες, εξαιρουμένων τών μονογράμματων «ο» και «η» και τού διγθόγγου άρθρου «οι». Τό αυτό να ισχύσει και για τά εμπρόθετα άρθρα (στό[ν], στή[ν], στό, στής, στών, στούς, στίς).

Να μην μπερδεύουμε με πολλούς γραμματικούς κανόνες τά παιδάκια, γιατί θα μεγαλώσουν και θα μας βαρεθούν και θα μας βαρέσουν.

Βαράτε τον (τό "τον" δεν τονίζεται)......
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Παρεμπιπτόντως, τό φρέσκο ΠΟΛΥΤΟΝΟν έχει αφιέρωμα στόν Κριστόφ Πεντερέτσκι. Αλλά τό υπό τού πιεστηρίου θα έχει αφιέρωμα στή γιαπωνέζικη μουσική τού 20ου και 21ου αιώνα.

Κάνε με χορευτή, καημέ

ώπα.

Μια καλησπέρα

ειν' αυτή, πες την κι ας πέσει κάτω.

Gotcha – Νotice to mariners!

Κάτσε τώρα που ο Κουκουζέλης πήγε στην βιτρίνα των Βουστασίων να πιάσω τα τέρντέημπωλς, και να ονειρευτώ:

Ε,ρε, και να γινότανε ένα θαύμα! Να βρισκόμουνα, λέει, δια μαγείας στο Τσικάγκο Ιλινόη, και να πήγαινα για ένα βράδυ στο Γκρήν Μίλλ Κοκτέηλ Λάουντς, εκεί που τις Δευτέρες παίζει η Πατρίτσια Μπάρμπερ. Να την δώ, λέει,, να πίνει τα κονιακάκια της επι σκηνής απ’ όξω νάχει χιόνι, κι ο Κουκουζέλης να καθαρίζει καστανάκια. Να ζεσταίνουμε τα κονιακοπότηρα με τις παλάμες, να μας εξηγεί η Πατρίτσια για τα ρηβέντζ μπλούζ σόνγκς σαν μέρος της λαογραφίας του κόσμου, και στο τέλος να γράφουμε κάρτες στον μπατζανάκη στο οutpost, στον Ισημερινό όπου ζεί. Αχ, τι γλυκά πούναι τα όνειρα. Σαν λουκουμάκια.

Υπερβολική δημοκρατία

Ένας από τους πιο συνεπείς επικριτές της ιδέας ότι την πολιτική και τα κοινά πρέπει να τα αφήσουμε στους "ειδικούς" (πολλά εισαγωγικά εδώ) είναι και ο Τσόμσκυ.



Υπενθυμίζω ότι ο Τσόμσκυ δεν είναι μαρξιστής. Βεβαίως στην Αμερική, όπως και στην Ελλάδα, το αίτημα για ελευθερία, έλεγχο των θεσμών και κοινωνική δικαιοσύνη ταυτίζεται από πολλούς με το ψευδοεπιστημονικό δεινοσαύρισμα που αποκαλείται "(επιστημονικός) μαρξισμός(-λενινισμός)".

δισκογραφία.

Ένας αντεργκράουντ δίσκος.

Πώς να διαφημίσεις μία σαμπάνια....

...... Να αναθέσεις τη διαφήμιση στον Μάρτιν Σκορτσέζε. Θα σου μιμηθεί τον Χίτσκοκ, με τη βοήθεια μιας καταπληκτικής ρετρό κινηματογραφικής μουσικής - παραπέμπει σε φιλμ νουάρ.

[με ενημέρωσαν σχετικά οι Χ.Μ. και Κ.Λ., φίλοι συνθέτες αμφότεροι. Ο Κ.Λ. εντόπισε τις χιτσκοκικές αναφορές]

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ

διότι το βίντεο, αν και υπάρχει στο YOU TUBE, είναι ωστόσο χωρίς ήχο λόγω πνευματικών δικαιωμάτων.... Το παραθέτω για ιστορικούς λόγους,

αλλά εσείς να πάτε στο λινκ που ήδη παρέθεσα.... ούτως ώστε να ικανοποιηθεί και ο χορηγός τού σκηνοθέτη, να μην σκέφτεται ότι τα λεφτά του πήγαν τσάμπα. Πάντως εμένα οι σαμπάνιες δεν μ' ενθουσίασαν ποτέ. Και πολύ στενά και άβολα τα ποτήρια τους. Για αντιπερισπασμό ας διαφημίσω δωρεάν τις "Τέσσερις Λίμνες Κυρ-Γιάννη", που γράφοντας πίνω....

Οι ανηψιές

Ο Θεός δίνει παιδιά
κι ο Διάβολος ανήψια!!!

Ανεξικακία, περπενδούλια και διβητήσιον

Δεν το 'ξερα. Κι όμως η ανεξικακία μπορεί να συμβολιστεί σε ένα σφραγιδόγλυφο. Ως ένα πουγκί από κόκκινο μετάξι γεμάτο με χώμα, αρκεί να το κρατά ο αυτοκράτωρ Μανουήλ Κομνηνός κατά την απεικόνισή του σε μολυβδόβουλο. Τα περαιτέρω στο νέον αρχαιολογικόν εύρημα εδώ.

Υ.Γ. Από τα ελάχιστα κατ' εμέ χρήσιμα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια και που λέγονται ειδήσεις.

Προσθέτι στίχοι:

ΤΟ ΜΟΛΥΒΔΟΒΟΥΛΟΝ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΑΝΟΥΗΛ ΚΟΜΝΗΝΟΥ

Πάρε μελάνι βυσσινί,
γυαλιστερή περγαμηνή
και λιώσε το μολύβι
οι θύμησες που όλο γυρνούν
τα χρόνια σου καθώς περνούν
κάθε τους μέρα σε θλίβει.

Όπως την άνοστη τροφή
οι μάγιστροι βυζαντινοί
γαρνίρανε με γάρο
μία παλιά στιχουργική
προσποίηση και ηθική
θέλει καφέ και τσιγάρο.

Στον κόσμο τον περαστικό
τον εύθυμο κι αγέλαστο
φυλάξου απ’ τη βλακεία
σύμβολο κάνε το κοινό
το πέρασμά μας το φτηνό
και την ανεξικακία.

Κι αν γράφεσαι Εμμανουήλ
κι αν σε φωνάζει Μανουήλ
η οικουμένη όλη
του αυτοκράτορα η πυγμή
είναι το «και» κι όχι το «μη»
και ας σε πούνε Μανώλη.

Για την ιδιοπροσωπία του Νέου Ελληνισμού θα τα πούμε μια άλλη φορά.

Αυτό που ονειρεύομαι: Μια βιβλιοθήκη ανοιχτή στο κοινό. Χωρίς ρατσισμούς, τύπου Παιδιά, Νέοι, Ηλικιωμένοι. Χωρίς αποκλεισμούς, να διαθέτει από το Cosmopolitan μέχρι το Forum Mathematicum. Φιλική στον αναγνώστη. Ανοιχτή σε όλα τα φορμά, κείμενο-ήχος-εικόνα. Που αγκαλιάζει την τεχνολογία.

Και το σπουδαιότερο: Μια βιβλιοθήκη που την επισκέπτεσαι για να βγάλεις γκόμενα.



*

Μέσω Aleka Angeletaki στο Φέησμπουκ.

*

Ωτκουτύρ

Η εμμονή του ηλίθιου

[κωλόγερου να το παίζει χίππης.]

Ich habe genug

;-)

επεμβατική λαογραφία

Το μέλλον μου προβλέπεται δύσκολο.

Έχω έχω καλό πράμα

fellini
kurosawa
tati
godard
lang
demy
reed
clouseau
bergman
bunuel
carne
varda
dassin
franju
clement
vigo
antonioni
melvile
tati
rosellini
de sica
bertolucci
RobinSenaRisen's Channel

*

Παντρέψου με, Angela

Μεγάλο πράμα ο συναισθηματισμός στη μουσική, πολύ μεγάλο. Θαύματα κάνει.

Παραναγνώσεις;

Χίπηδες τέλος. Πλην όμως...

Στο μεταξύ μας τέλειωσαν κι άλλα:



Και ο ιουδαϊσμός.

Σκατά και πάλι

Ωραία, ωραία: Μαρκογιαννάκης ο Β'

Εδώ, εδώ κι εδώ.

Μετά από αυτά, έτσι;

Προοδεύουμε. Το ΠΑΣΟΚ πασχίζει να καθησυχάσει τους νοικοκυραίους ότι δεν είναι έρμαιο του Συνασπισμού και όλων αυτών των αλιτήριων που λυμαίνονται τα Εξάρχεια (εσχάτως στους μαλλιάδες, στους ανάρχες, στους ροκάδες και στους εξωκοινοβουλευτικούς προστέθηκαν και κάτι πουστρόνια: ασ' τα, Σάσα μου, ασ' τα).

Καλά κάνει και επαναφέρει τις πεζές περιπολίες. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για τον μισαλλόδοξο νοικοκύρη, τον εκ πεποιθήσεως μικροαστό (νταξ, κι εμένα μικροαστοί με ανέθρεψαν, αλλά πίστευαν ότι είναι "άλλοι"). Κι άμα πάνε οι της ΕΛΑΣ να 'σκουπίσουν' τους νταβάδες και τους έμπορες στο γνωστό τετράπλευρο της ανομίας, ω, θα βάλουν σε μπελάδες τόσους μα τόσους συναδέρφους -- έτσι δεν είναι; Ευτυχώς δηλαδή υπάρχουν πάντοτε πρεζάκια σε αφθονία, ώστε να υπάρχει έστω κι ένα 10% συλλήψεων επί των προσαγωγών.

Αλήτες, ε αλήτες.

Μεγάλο επίμετρο 11/10:

Βλέπω ότι στο μπαζ γίνεται συζήτηση με αφορμή αυτό εδώ το ποστ. Βεβαίως οι συζητήσεις στο μπαζ έχουνε τις δικές τους παραμέτρους, τη δική τους δυναμική και πολλές φορές αφορούν συγκεκριμένους ανθρώπους με προδιαγεγραμμένες α πριόρι τοποθετήσεις. Ξεκινάω να γράψω αυτό το πράγμα κυρίως επειδή εξεπλάγην με αυτά που έγραψε ο Elias, σοβαρός σχολιαστής.

Καλόπιστα υποθέτοντας ότι αυτό το ποστάκι δεν είναι απλή αφορμή να συζητηθούν εκεί μέσα κάποια πράγματα (που έτσι κι αλλιώς συζητιούνται, σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα), αλλά ότι παρανοήθηκε το περιεχόμενό του, έχω γενικότερα να διευκρινίσω τα εξής:

Η εποπτεία μου της κατάστασης στα Εξάρχεια δεν προκύπτει μόνο από το τι διαβάζω, όπως φαίνεται λ.χ. ξεκάθαρα κι εδώ. Στα Εξάρχεια κυκλοφορώ ανελλιπώς από 10 χρονών: απειλημένος αισθανόμουνα μόνον από τους έμπορες, από κάτι αδέσποτα σκυλιά προ 2004, από κάτι τσαμπουκοχαβαλέδες ανάρχες της πλάκας και από αυτά που έπαιρνε το αυτί μου όταν τα παιδιά των ΜΑΤ κουβέντιαζαν μεταξύ τους κάνοντας τσιγάρο με την ασπίδα παρά πόδας. Πιο πολύ με φόβιζαν οι νταβατζήδες της Ευριπίδου (τότε που είχε σπίτια, λ.χ. δεκαετία του '80 με '90). Επίσης στα Εξάρχεια με ενοχλούν η βρωμιά και τα σκουπίδια.

Η παρουσία της αστυνομίας στα Εξάρχεια δεν με πειράζει (συμβολικά ή αλλιώς), έστω κι αν οι μπάτσοι στήνονται μπάστακες σαν δύναμη κατοχής και καταστολής και δεν περιπολούν, όσο με ενοχλεί η πλήρης απουσία της από εκεί όπου τη χρειάζονται, όπως έχω ξαναπεί (υπάρχει ένα λινκ σε αυτό το ποστ).

Η εξακρίβωση στοιχείων δεν με θίγει αυτομάτως (κυκλοφορώ πάντα με ταυτότητα), με εξαγριώνει όμως ο τρόπος με τον οποίο φέρεται να διεξάχθηκε (προτείνω να διαβαστούν τα τρία πρώτα λινκ σε αυτό το ποστ, αυτά που λένε "εδώ, εδώ κι εδώ"). Τολμώ να πω ότι έτσι προκλητικά διεξάγεται συχνά. Επίσης αυτό το βιολί να σου κάνουν εξακρίβωση ύποπτοι τύποι με πολιτικά οι οποίοι αρνούνται να σου δώσουνε κάποιο πειστήριο ότι όντως ανήκουνε στην ΕΛ.ΑΣ., είναι τουλάχιστον, ε, ύποπτο. Μου έχει συμβεί.

Η Αστυνομία, κατ' εμέ, χρειάζεται εξυγίανση (κυρίως) και ίσως μεταρρύθμιση, όχι όμως άλλο χάιδεμα και ντάντεμα: η ΕΛ.ΑΣ. καλύπτει σε πολλές περιπτώσεις το έγκλημα. Επίσης, πέρα από τα πολλά και πασίγνωστα που κυκλοφορούν, γνωστοί μου άνθρωποι (κι εγώ) έχουν πολλάκις υποστεί την αστυνομική αυθαιρεσία (όχι βία, ευτυχώς): από αγένεια μέχρι πώληση 'προστασίας' σε μαγαζί.

Οι 'νοικοκυραίοι' μου, όπως προκύπτει αν διαβάσει κανείς το ποστ, έστω και χωρίς να κλικάρει στον σύνδεσμο, είναι ιδεολογική στάση -- και δη ηθικού πανικού. Αν αυτό δεν είναι φως φανάρι, ώστε να δίνεται η εντύπωση ότι αντιπαθώ τις πλειοψηφίες επειδή δε συμφωνώ μαζί τους, ε, τι να πω.

Ονόματα

Όπως τα γράφουμε στα χαρτάκια 'Υπέρ Υγείας' και 'Υπέρ Αναπαύσεως'.

Πάμε:

Κώστας
Γιώργος
Αντρέας
Γιάννης
Φώντας
Κώστας
Αντρέας
Κώστας
Κώστας
Γιώργος

οι στρατιώτες με τα ροζ.

πηγή



*

Dry Bones

An Interview With Francois Robert

μέσω Panayiotis Andriopoulos στον Google reader.

*



*

Φθινοπωρινοί ήχοι

In memoriam Mercedes Sosa

Το Credo με την Σόσα από την Κρεολή Λειτουργία (Missa Criolla) του Ραμίρεζ.

Από πάρα πολύ μακράν

Le Chant du Départ

Ένας διάλογος (για τις επόμενες γενιές):

-φρίκη. την απεχθανόμουν από μικρή. *γιάκ*

-http://www.youtube.com/watch?v=WZWCuTRs5Sc

-ουάκ. *λιγοθύμ*

-Τι να πω κι εγώ που την ονειρεύτηκα χθες βράδυ; Πρέπει να σταματήσω να ξυπνάω τα βράδια (θυμάμαι τα όνειρα) αλλιώς θα μου στρίψει! Αλλά διαφωνώ. Είναι επαρκέστατη στην εργολαβία Γαλλική Επανάσταση που έχει αναλάβει.

-είναι αφύσικη. και μετά από γκιλιοτίνα τη φαντάζομαι να τραγουδά τινάζοντας τη φράντζα της. μπρρρ

-Αμ! Ακριβώς έτσι φαντάζομαι τον Ροβεσπιέρο.

-Η γουίκι λέει πάντως πως είχε αναλάβει και τον Ντε Γκωλ "n 1989, President François Mitterrand invited Mireille Mathieu to sing a tribute to General Charles de Gaulle". Φαντάζομαι το ύφος θα ήταν απαράλλαχτο.

-Είναι καθεστωτική τραγουδίστρια. Το ύφος είναι, μέσες άκρες, διαχρονικό (κλασσικό;) δες εδώ πχ: http://www.youtube.com/watch?v=H5ea44njRTw
Και όλοι οι πολιτικοί (θα ήθελαν να) παραπέμπουν στα ιερά και όσια της Επανάστασης. Εξ ου και η ανάγκη για Μιρέιγ [λέω τώρα:-)].

- συνδυάζεται το επαναστατικό με το αποστειρωμένο ντο της Μιρέιγ; μια παρόμοια αποστροφή έχω παρεμπιπτόντως προς τη Νανά.

Από ουκρανικό σώου ταλέντων

Ακόμα ένας λόγος να αγαπούμε την Ουκρανία



(μέσω συμβίας)

Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο

Τόσα χρόνια μετά δεν μπορώ να αποφασίσω ποια εκτέλεση προτιμώ. Μία έτσι, μια αλλιώς.

sex machine

Music For Maniacs





*

Κοντός ψαλμός αλληλούια

ή το απόλυτο ποστ Καφενέ.



Έχουμε και λέμε, το ΠΑΣΟΚ δεν κερδίζει αυτοδυναμία. Βγαίνει όμως πρώτο κόμμα. Με 140-142 βουλευτές. Ο Παπανδρέου παίρνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Δεν τα καταφέρνει. Καταθέτει την εντολή. Η εντολή δίνεται στον Καραμανλή. Δεν την αποδέχεται. Όσο διαρκούν οι διαπραγματεύσεις, οι εφημερίδες και τα κανάλια σπέρνουν πανικό. Τελική κατάληξη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Δίνεται εντολή σχηματισμού κυβέρνησης σε Σημίτη και Σουφλιά. Ο ένας θα είναι πρωθυπουργός, ο άλλος προορίζεται για πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αυτά είπε ο πρόεδρος (με εντυπωσιακή σαφήνεια, περί το 26'-27') σε προεκλογική του ομιλία.

Έτσι και βγει αληθινός θα σκεφτώ πολύ σοβαρά να τον ψηφίσω στο μέλλον.

*

ΥΓ. Μήπως ξέρει κανείς από που βγαίνει η φράση του τίτλου;

*

Από το συγκεκριμένο στο αφηρημένο.

Καταλαβαίνω ότι αν ήμουν σωστός Έλλην όλα αυτά θα τα ήξερα για τα ρεμπέτικα ή τα λαϊκά ή ... Αλλά όχι.

Το τραγουδάκι από κάτω ξεκίνησε την πορεία του το 1971:



Ξαναβρήκε τον εαυτό του στο Muppet Show:



Και κατέληξε χωρίς λόγια:



Ο συνθέτης/στιχουργός έχει γράψει μουσική για τον κινηματογράφο. Ποπάυ του Άλτμαν:



Και τον έχει τραγουδήσει κι η Έλλα Φιτζέραλντ: