skip to main |
skip to sidebar
βουστάσια
Το τυροκομείον
Εδώ: Ο καφενές
με τους καθρέφτες. Για κουβέντες του καφενείου κτλ.
εκεί: τα ηνωμένα
βουστάσια
Παραπέρα:
Το τυροκομείον
Αρχείον
-
►
2010
(8)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
▼
2009
(261)
- ► Δεκεμβρίου (21)
-
▼
Οκτωβρίου
(35)
- Τα έχουνε πει όλα οι παλιοί
- I'd like the Soviet Union
- Αδελφοί Κατσάμπα για πάντα.
- Ιντερβιού ΙΙ - the revenge.
- Εντυπώσεις από τη Ρώμη
- Χωρίς τίτλο
- Αποσαφηνιστικός Ορθογραφικός Κανών
- Κάνε με χορευτή, καημέ
- Μια καλησπέρα
- Gotcha – Νotice to mariners!
- Υπερβολική δημοκρατία
- δισκογραφία.
- Πώς να διαφημίσεις μία σαμπάνια....
- Οι ανηψιές
- Ανεξικακία, περπενδούλια και διβητήσιον
- Για την ιδιοπροσωπία του Νέου Ελληνισμού θα τα πού...
- Ωτκουτύρ
- Ich habe genug
- επεμβατική λαογραφία
- Έχω έχω καλό πράμα
- Παντρέψου με, Angela
- Παραναγνώσεις;
- Σκατά και πάλι
- Ονόματα
- οι στρατιώτες με τα ροζ.
- Dry Bones
- Φθινοπωρινοί ήχοι
- In memoriam Mercedes Sosa
- Από πάρα πολύ μακράν
- Le Chant du Départ
- Από ουκρανικό σώου ταλέντων
- Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο
- sex machine
- Κοντός ψαλμός αλληλούια
- Από το συγκεκριμένο στο αφηρημένο.
- ► Σεπτεμβρίου (45)
- ► Φεβρουαρίου (17)
- ► Ιανουαρίου (16)
2 σχόλια:
Η ταινία, αν θυμάμαι καλά, που με έβαλε με φόρα στην ενήλικη ζωή (παρότι η πραγματική ενήλικη ζωή άρχισε πολύ αργότερα).
Θυμάμαι και την ταινία του Βαντίμ, όπου η αντίστοιχη σκηνή αποδίδεται με τη Ζαν Μορώ να καίει το πρόσωπό της προσπαθώντας να κάψει τα γράμματα του Βαλμόν (Ζεράρ Φιλίπ).
(μουσική Θελόνιους Μονκ, μικρός ρόλος στον Μπορίς Βιαν).
Γι αυτήν την ταινία, είχα ξεχάσει το πόσο καλός σκηνοθέτης είναι ο Φρήαρς. Αναμενόμενο. Κάτι ανάλογο παθαίνω σε κάθε ταινία που παίζει η Μισέλ Φάιφερ.
Δημοσίευση σχολίου