Alu Panayioti kupli nu s' vidzu*

Σε ένα από τα βιαστικά ταξίδια προς Ατήνα, περί το 1991, στάθηκα σε ένα βενζινάδικο νότια της Λάρσας, και δίπλα στις γκοφρέτες είδα και αγόρασα δυό βιβλία. Παρόμοια. Δίγλωσσα, ελληνιστί και βλαχιστί. Του ιδίου Ντόντου. Το δεύτερο δεν θυμάμαι που το χάρισα. Περιέχει απίστευτες ιστορίες, ιδιότυπη λαογραφία και μεταφράσιμο σόλοικα υλικό. Μνημονεύεται ο Γιάννης Λιδός (ναιναιναί, ο ιουστινιάνειος), υπάρχει επίσης ο Κονφούτσιος. Και η φράση: εδώ και καμιά δεκαριά μέρες, το κλέφτικο μπουλούκι που έχουν καπεταναραίους τα αδέλφια των κοριτσιών του Σκεπητάρη απ΄τα Γκάμπροβα, βρίσκονταν στο Τσίαν-Χορταρά, κοντά στη Βάλια-Κάλντα Περιβολίου, στον κλεφτόδρομο που είναι κοντά στο χωριό Αμέρου( Μηλιά).

Το βιβλίο, εκτός από ύμνους προς τον Ρήγα και αποδείξεις ότι ήταν Βλάχος, περιέχει θαυμασμό προς τον αιωνόβιο(το 1990) και διαβόητο Νίκο Μουτούση, εικονιζόμενο μάλιστα μαζί με τον εξάδελφον του πατέρα του, Απόστολον Νταούτη, αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου Βουκουρεστίου, που βοήθησε τον Ιανουάριο του 1943, τον ανηψιόν του στις επαφές του με τον Αρχιστράτηγον και Κυβερνήτη της Ρουμανίας Αντονέσκου...Δεν υπάρχει πιό φλέγον και αιμάσσον υλικό από αυτό που περιέχεται στα αδικαίωτα βιβλία.

(*) του Παναγιώτη τα πρόβατα