Chemtrail tales

Περιμένω τον Σβάρτσιχ αύριο και είμαστε στα τηλέφωνα. Μου λέει πως βρήκε ένα τραγούδι που του ζήτησε κοινός φίλος, με θέμα το DDT,το φονικό εντομοκτόνο με το οποίο το σχέδιο Μάρσαλ σκότωσε μερικά κουνούπια και γέννησε αρκετούς καρκίνους . Το τραγουδάνε στην Λευκάδα και θεωρείται νεοδημώδες, όπως το κάνε μας μιά πίπα σιλβουπλέ, Τρεζαγκέ, Τρεζαγκέ, ή όπως το τίνος είναι βρε γυναίκα τα παιδιά.
Μου το ψιλοτραγούδησε. Τέτοιο μοιάζει. Με την ευκαιρία θυμήθηκε πως όταν ήταν νήπιο και παιδάντς(=παίς, στα ποντιακά) αρχές δεκαετίας του πενήντα, οι βασιλείς παραθέριζαν στο Μον Ρεπό και δυό-τρείς μέρες πρίν φτάσουν, ένα αερόπλανο ΨΕΚΑΖΕ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ με DDT, γιά να έχουν οι άνακτες ανέφελον ύπνο και διαμονή. Πίστευα ότι η μόνη μου ανάμνηση εκ βασιλέων ήταν το πράσινο οινόπνευμα με το οποίο η Φρειδερίκη και η Ειρήνη ξέπλεναν τα χέρια τους στα Γιαννιτσά, μετά από κάποιες χειραψίες, αλλά η μνήμη μας περίμενε αλλού: στο αεροπλανάκι που τι ψηλά πετάει.
Ο Σβάρτσιχ θυμήθηκε οτι το αεροπλάνο περνούσε και πάνω από το Σωκράκι και τους ράντιζε. Και ότι ο ίδιος έβγαινε να ραντιστεί, γεμάτος θύμηση κι επιθυμία. Τότε θυμήθηκα τους εαρινούς ψεκασμούς με DDT στην Μπάλτζα, στον κάμπο των Γιαννιτσών, στα όρια με το Ταλαμπάς, όπου όταν βλέπαμε το σχετικό αερόπλανο, ξαμολυόμασταν να προλάβουμε να μπoυμε στην ουρά τουDDT, μές στην καλή χαρά. Αργότερα, έμαθα ότι στα ίδια μέρη ήταν εγκαταστημένες και πυρηνικές νάρκες. Και μετα, επιβεβαιώσαμε ότι σε αμφοτέρων τις παιδικές ηλικίες εμείς, τα παιδιά βάζαμε το DDT στον γεμιστήρα του φλίτ, ότι λέγαμε φλίτ την τρόμπα και ότι μύριζε εκείνην την βενζινομυρωδιά ,που ήταν πολύ κοντά στο περιβόητο καπαντούε, ένα ιταλικό σπρέι με το οποίο βγάζαμε τις λαδιές από γραβάτες και άλλα άγρια θηρία, περί το 1958 και εφεξής. Γιατί ρε Σταμάτη, το λέγαμε φλίτ; ρωτάω. Μάλλον από τον Βαν Φλήτ, μου απαντάει και γελάμε.


[Δεν είναι πρωταπριλιάτικο, πλην του τίτλου.]