18.4.09

Η κατάνυκσις

Επιμελήθηκα ένα powerpoint γιά να προβληθεί στο αγαπημένο σχολείο του πατέρα μου(1909-1979), το τρίτο δημοτικό.Εκεί, στην τελευταία επιστολή που μου απηύθηνε, τέλος 1978,σημειώνει,άνκαι πνιγμένος στην λευχαιμία: διάβασα ότι συμμετέχουν σε έκθεση ο Δημήτρης Βασιλείου και ο Γούφαρος. Τον έβαζε η μάνα μου στανικως να γράφει αερολογίες,πλην με σταθερό γραφικό χαρακτήρα, μή πάρω χαμπάρι ότι πεθαίνει και διακόπσω τις σπουδές μου κι επιστρέπσο, οπότε θα ήκλαιγαν οι ιπιστίμες του ανθρώπου...
Ο λεγεωνάριος της Αμαλασούνθας, είναι ένα στιχηρό του Γούφα, που μου το έστειλε ταχυδρομικώς. Τετράφυλλο. Με ξώφυλλο.Η δεξιά προτομή είμαι εγώ, η αριστερή ο Γκέτς, και ο θυμός του ποιήματος μάλλον από την ερίτιμο κυρία αριστερά, με το τσαλίμι, την ελαφρώς ενδεδυμένη.Ηταν πανέμορφη, αλλά της τσαλακώνει επίτηδες το πρόσωπο σε αποτρόπαιη γκριμάτσα, αφού δεν ημπορεί να της κάμει κάτι δραστικώτερον, όπως να πέσει στα πόδια της εξαιτώντας λύτρωση.
Μου κάμει και ομάζ. Είναι προφανώς απελπισμένος, γι΄αυτό και δεν έχει πολλά δυσλεκτικά, αλλά το νεφταλίνι, νεφταλίνι.
Ας σημειωθεί η ομοιότητα της περικεφαλαίας με παρόμοιες σε μακεδονικούς τάφους, όπως των Λευκαδίων, αλλά και άλλους, όπως του Αγίου Αθανασίου (Καβακλή) τους οποίους ο Γούφας δεν ημπορούσε να ξέρει,αφού αποκαλύφθηκαν μετά είκοσι έτη.Η μπίρα πάντως μοιάζει με μπαλονάκι του Φλού, στην Νικήφόρου Φωκά, το Καρδαχάκειον ίδρυμα,εκεί όπου αποκαλέσαμε Σαμσάκια έναν γίγαντα του πνεύματος και είδαμε εμβρόντητοι έναν (μακαρίτη σήμερα) διαβόητο γαμίκουλα των θηλυκών μας να κοιτιέται περιπαθως με πλεγμένα τα χέρια του, με έναν εραστή που άφησε τα παιδιά του γιά χάρη του.
Χρονολογία; μετά το 1976, πρίν το 1986 οπότε ο Γούφας άφησε την Σαλονίκη. Στο οπισθόφυλλο, σοφίστηκε να πατλατήξει την επαγγελματική του σφραγίδα. Παύλου Μελά είχε ιατρείο αρχές των έιτις,με προχώλ όπου κυριαρχούσε ένας γιγαπίνακας του Γκετζ και εκεί έγραφε Αμαλασούνθες, περιμένοντας τα σφραγίσματα.
Τι να του απαντήσω τώρα, πασχαλιάτικα, που μας έχει βαρέσει η κατάνυξη, τρομάρα μας;
πρώτα, ένα παιδικώδες, τραγουδιστό:
σάλιαγκε μάλιαγκε πουν΄τα κέρατά σου
πέθανε η μάνα σου και κλαίνε τα παιδιά σου!
Κι ένα απόσπασμα του Τάκη Γραμμένου (δεν παίρνω όρκο γιά το ποσόν, αλλά είναι της ιδίας περιόδου):
σαρανταριά χιλιάδες έβαλα στην άκρη
γιά την κηδεία μου, μη υποχρεωθώ
Δεν έδεσε όπως ήθελα το συνειρμικόν τμήμα, επειδή προσπαθώ να μη χάσω από τα μάτια μου το προχώλ της φωλιάς ενός πετροχελίδονου και την κίνηση των οικοδομικών εργασιών του ζεύγους των πτερωτών εραστών.





3 σχόλια:

Γουφ είπε...

ρε συ!
πα πα πα! για δες!
μόλις το διάβασα το ξαναθυμήθηκα αλλα ουτε θυμαμαι τι και πότε.... γενικώς δεν θυμάμαι τίποτα.
λοιπον, εξαιφνιδιάσθην μολις το διαβασα.
δηλαδη αν πέφταν στο κεφαλι μου μαζεμενα ούλα τα πίματα πουχω πετάξι και χαθήκανε θα παθαινα αποπληξία!

Να φας αρνακι σημερα, δε πεθαινεις.

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Εφαγα αρνάκι με πατάται στου Στρινύλα, στο "α λα παλαιά",οπόχει όλα του τα φαητά από δικα του κτήματα και σταβλίσματα, και το πσομί δικό του, έξι χιλιόμετρα από την κορυφή του Παντοκράτορος,μαζί με χόρτα ,πσομί, ελάχιστο κοκορέτσι, γαλακτομπούρεκον και γκαϊβέν σκέτον τούρκικον.Μόνον το κοκορέτσι ήταν δεμένο μαζί με τον λάρυγγα του κατσικιού και χόνδριζε.Ούτως ή άλλως οι Κερκυραίοι δεν κατέχουνε τέτοια, άνκαι τα τσιλίχουρδα έχουν την αξίαν των (=χορδοκοιλίτσια λέει τα ο Πτωχοπρόδρομος). Μιλάω γιά φαγιά μη μου πάθεις κανένα έμφρακτο, Γούφα λελε...

Γουφ είπε...

αριστα ήπραξες και μη βοβήσαι, κσανα στην φάβαν θα πέεις απο αβριον.

δικαιως καταμαρτυρεις τας Νήσσους μη γνωριζοντας τας αρετας της ζούβλας, τα ζυγούρια βραστο εις καζάνας ρίπτουν διότι.

ζήτω ο Πτοχωπόρδρομος.