Συγκριτική λαογραφία.

The man who knew too much (1956). σκ. A. Hitchcock.
Doris Day.



Παρακάτω στην ταινία το τραγούδι επαναλαμβάνεται. Αλλά τα πράγματα είναι εδώ πολύ πιο δραματικά.

*

The Union (1957). σκ. Chiang Wai-kong.
Fong Yim-fun.



Αδύνατον να βρω τη δεύτερη ταινία στο IMDb.

[Προσθήκη 7:42 μμ, 31/5/2009. Η προσθήκη έγινε δυνατή χάρη στην Eirini Papadopoulou στο Φέησμπουκ] Η IMDb έχει ελλείψεις. Σοβαρές ελλείψεις. Για τον σκηνοθέτη CHIANG WAI-KWONG δίνει μόνο ένα αποτέλεσμα. Ενώ πρέπει να έχει κάνει δεκάδες ταινίες. Ενδέχεται όμως να μην έγραψα το όνομά του όπως το θέλει η IMDb. Ο σωστός τίτλος του έργου από το οποίο πάρθηκε το δεύτερο κλιπ είναι μάλλον The Reunion.

*

Ο ενδυματολόγος

Μεγάλωσα πολύ.Γι΄αυτό και η ζωή μου
Μετριέται με χασέδες,με μετάξι,λουριά
Από παστωμένη στρουθοκάμηλο,τέτοια.
Κι απ΄ολες τις ειδήσεις που αφήνω
Στην άλλη την γενιά και στην παράλλη
Μόνον ως ρούχα την αποτιμώ, μόνον
Ως ρούχα.Της Άλωσης το θρηνητικό
Μεγαλείο φερ΄ειπείν, δεν το συστήνω:
Οι Γενοβέζοι είναι απτάληδες, άσε
Που χρόνια κατοικώντας κοντά σε Χιώτες
Και Προυσαλήδες, συνδυάζουν το μαβί
Με το σταχτί,και γίνονται σαν Έλληνες.
Το χοιρινό τομάρι και πώς οι Βενε-
Τσιάνοι καταφέρνουν να ομοιάζει
Αλπακάς ξεγυρισμένος, έχω και άλλοτε
Υμνήσει, αλλά στη Σαλονίκη, επί Μουράτ
Ήταν ωσαύτως αξιοθρήνητοι, άλλος
Με χλαμύδιον, άλλος με υποκάμισον
Και όλοι τους χεσμένοι από τον φόβον
Τον αγαρηνόν. Ενώ άπαξ στης ζωής
Τα μονοπάτια(τι έκφρασις χυδαία!) ευρέθην
Στην πυρά της Ιωάννας,Μαϊου τριακοστή.
Εκεί να βλέπατε των Βουργουνδών ταφτά-
Δες, μανιάκια βελουτέ και κατηφέδες
Ριγωτούς με μανικοκόλληση,σοφώς
Φουσκωμένα και χρυσόπαστα.Όσο γιά την πυρά
Ήταν ωσαύτως ευπρεπής,το πληθος
Έδινε εντύπωση γαλαζωπή και χάρη στις λεβάντες
Των αγρών, δεν βρωμούσανε πολύ.

AND I'm a genius

Η πρώτη φορά που, εγώ τουλάχιστον, άκουσα το Κογιότ να μιλάει.

Bugs: Eh, what's up doc?
Coyote: Allow me to introduce myself. My name is Wile E. Coyote. Genius! I am not selling anything, nor am I working my way through college. [Bugs: I..., Coyote -τον διακόπτει] So, let's get down to cases: You are a rabbit and I am going to eat you... for supper. Now, don't try to get away. I am more muscular, more cunning, faster and larger than you are AND I'm a genius, while you could hardly pass the entrance examinations to kindergarten. [Ο Bugs χασμουριέται] So, I'll give you the customary three minutes to say your prayers.

Operation: Rabbit (1952)


*
Με τη βοήθεια της Wikipedia συνεχίζω:

To Hare Is Human (1956), Rabbit's Feat (1960)[Bugs: "Don't take life too seriously, you'll never get out of it alive"], Compressed Hare (1961) και στο τελευταίο (και πιο αδύναμο) το Κογιότ έχει πάψει πια να μιλάει: Hare-Breadth Hurry (1963).
*

Λαογραφικό παράρτημα.

για τον Ρ___, "EVERY sentence mandatorily ends with an exclamation mark!".



Ολόκληρο το πρώτο τεύχος του ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ.

Μη ξεχάσεις: κλικ πάνω σε κάθε εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος
*
Για απ ευθείας κατέβασμα ολόκληρου του τεύχους: κλικ. (γιατί ενδέχεται να εξαφανιστεί το σάιτ που παραπέμπω)

Στοιχεία για μια μελλοντική λαογραφία ΙΙ

Μεταξύ άλλων και αυτό:

Διόλου τυχαίο που από το 1984- 85 και μετά, όταν το άστρο του άρχισε να δύει, ο δαιμόνιος [Γιάννης] Φλωρινιώτης ξανοίχτηκε στις βιντεοκασέτες που τότε έκαναν πάταγο! Και τι βιντεοκασέτες! Στην ποντιακή διάλεκτο! Κυριολεκτικά έκανε παιχνίδι μόνος του και έβγαλε πολλά εκατομμύρια από εκείνη την, ανέγγιχτη απ' την πλειοψηφία των τυχάρπαστων παραγωγών, παρακαλλιτεχνική πιάτσα! Έγραφε μάλιστα ο ίδιος τα σενάρια των περισσοτέρων ταινιών του, με ενδεικτικούς τίτλους Ο Τσοπάνον, Το Κρίμαν, Ο Δέσκαλον, Η Ξενητεία κλπ. κλπ.

Όταν ο Γιάννης Φλωρινιώτης τραγούδησε Κώστα Βάρναλη.




*

Βίντεο με τον Φλωρινιώτη κυκλοφορούν πολλά (ορισμένα έχουν μόνο ήχο και μια εικόνα). Με την πάροδο του χρόνου δεν κατόρθωσε δυστυχώς να αποφύγει ένα είδος γραφικότητας.

*

Διάνοιες

Ό,τι μισώ: Ο ταξιτζής-μικρομεσαίος που την κάνει γιατί πάει αγώνα (ή ότι άλλο γουστάρει), ενώ ο άλλος ιδρώνει-βρέχεται-επείγεται κτλ. Κι αυτό εκ του ασφαλούς, με το χαμόγελο του σταρχίδιαμας. Φυσικά υπό τους ήχους μουσικής υβριδίου, μισή Θεοδωράκης-μισή Σπανουδάκης.



Κι από κάτω η Τιμωρία με άναρθρα ε-ε-ε και α-α-α και πυροτεχνήματα. Βάλε κάνα σπάσιμο τουλάχιστον διαφημιστάρα... Σημειώνω τη φραπεδιά πρώτο πλάνο. Καλό συμπλήρωμα του από πάνω στιγμιότυπου/μεταφοράς. Η εικόνα πλήρης.



Ευτυχώς που υπάρχει το Φέησμπουκ (Elias Fragoulis αυτή τη φορά) και τις είδα.
*

Η σονάτα του Kreutzer

Από εδώ:

Ιn the Epilogue To The Kreutzer Sonata, published in 1890, Tolstoy clarifies the intended message of the novella, writing, "We must cease thinking that carnal love is something peculiarly exalted; we must come to understand that the aim which is worthy of man is to serve humanity, his country, science, or art (let alone serving God)." Countering the argument that widespread abstinence would lead to a cessation of the human race, he describes chastity as an ideal that provides guidance and direction, not as a firm rule. Writing from a position of deep religiosity (that he had explained in his Confession in 1882), he points out that not Christ, but the Church (which he despises) instituted marriage. "The Christian's ideal is love of God and his neighbour, self-renunciation in order to serve God and his neighbour; carnal love, marriage, means serving oneself, and therefore is, in any case, a hindrance in the service of God and men".

During the international celebration of Tolstoy's 80th birthday in 1908, G. K. Chesterton would criticize this aspect of Tolstoy's thought in an article in the September 19th issue of Illustrated London News, writing: "Tolstoy is not content with pitying humanity for its pains: such as poverty and prisons. He also pities humanity for its pleasures, such as music and patriotism. He weeps at the thought of hatred; but in The Kreutzer Sonata he weeps almost as much at the thought of love. He and all the humanitarians pity the joys of men." He went on to address Tolstoy directly: "What you dislike is being a man. You are at least next door to hating humanity, for you pity humanity because it is human."

καταπληκτικό!

-



*
κλικ το αστέρι.

Καταπληκτικό; Καταπληκτικό.

*

μέσω _vjay's club

*

Μ.Π.

μέσω Ad astra per aspera.

μαό μαό

Ο άνθρωπος αυτός ακόμα κι όταν κάνει μαλακίες είναι ιδιοφυής.

Πάω στις μαργαρίτες

Μετά κι από αυτό (δείτε κι εδώ), θα γράφω μόνο για λουλούδια και περιφερειακά, καταστήματα εσωρούχων και τον καιρό, συνταγές με μελιτζάνες και ιδέες για διακόσμηση, αυτοβιογραφικά σημειώματα και μουσικοκριτικές. Μπα, αυτές είναι επισφαλείς.

(Η εικονογράφηση από το ταινιάκι Erzsébet Báthory της σπονδυλωτής Contes Immoraux του Borowczyk. Βέβαια, ίσως και μ' αυτό να βρω τον μπελά μου.

Μια ιστορία περί ηθικής.

ηθογραφία;

La boulangère de Monceau (The Bakery Girl of Monceau, 1963)

του Ερίκ Ρομέρ.







*

Ο καραγκιόζης φούρναρης και ο μπαρμπέρης σοσιαλιστής

Δυό φωτογράφοι μες στο γήπεδο
αγκαλιασμένοι και χλομοί
βλέπουν στο πλήθος τον αντίπαλο
θέλουν να βγάλουνε ψωμί

Στη Λάρισα που τους αντάμωσα
πήγαν με Σίμκα γιωταχί
ήταν μεσάζοντες και λάδωσαν
τους λάιτσμεν και τον διαιτητή

Το μπέναλτι που αδίκως δόθηκε
έκαν΄έντύπωση κακή
όλη η κερκίδα αρματώθηκε
κάνει το γήπεδο γιαπί

Δυό φωτογράφοι μές στο γήπεδο
αγκαλιασμένοι και χλομοί
βλέπουν στο πλήθος τον αντίπαλο
θέλουν να βγάλουνε ψωμί



Το έγραψα γιά μελοποίηση,άρα μετά το 1971 και πρίν το 1973 ,οπότε συνέθετα με ένα παράξενο πλακέ μπουζούκι. Καμία Λάρισα και κανένας φωτογράφος. Ηταν αναζήτηση τεκμήριων κατα πόσον η επανάληψη γίνεται μήτηρ της μαθήσεως άν χωρέσουν ανάμεσα μερικές εξηγήσεις.

Όταν θα γεννηθεί ο γιός σου...

Δεν θυμάμαι άν πιάσαμε κουβέντα στο ημιυπόγειο φωτοτυπάδικο απέναντι από τον φαρμακείο του Συμεωνίδη, δίπλα στο ABC αλλά μιλούσαμε άπειρες ώρες. Ηταν κοντούλης, γεματούλης, χαμογελαστός, σγουρομάλλης,μονίμως υπό περίσκεψη. Ακόμη κι όταν σου μιλούσε, κρατούσε ένα βιβλίο ανοιχτό και το διάβαζε στις διακοπές της συζήτησης. Διακόπταμε φυσικά γιά να πάρουμε μιάν ανάσα.Πρέπει να ανταμώσαμε μεταξύ 1971 και 72.Συναντιόμασταν δυό φορές την εβδομάδα και βάλε.Ηταν τροτσκιστής,από τους εισοδιστές, τους καλόβολους, που αισθάνονταν ορφάνια μακριά από τους δολοφονημένους ηγέτες τους,και με τον Σουσλόφ αρειμάνιο αντίπαλο, στα τελευταία του. Λίγα είχε να προσάψει στην σοβιετία. Αρχίσαμε να συμφωνούμε σε πολλά-εξόν που λάτρευα τον Σουσλόφ και μάνιαζε.Ζούσε με καθαρόν αέρα.Ετρωγε στο πατρικό του και έτριβε την δεκάρα. Μιά μέρα μας ήρθε με μιά ψηλή κοπέλα, με μακριά καστανά μαλλιά, γελαστή,μακροπρόσωπη. Αν αυτός λεγόταν Αρσένης, αυτή λεγόταν Σεμέλη.Ηταν συνοδοιπόροι και κυρίως περίτρανα ερωτευμένοι. Το έκαναν ακαταπαύστως. Η Σεμέλη έκανε μεταφράσεις. Γελούσαν και οι δύο.Συνέχεια. Μπορεί να έκαναν και παιδί τότε- δεν το θυμάμαι να περπατάει.Στα όρια της μεταπολίτευσης, όταν η γκρούπα μας διαλύθηκε, έφυγαν προς Αθήνα, αλλά κανένας δεν μπορούσε τότενες να ξέρει το τέρμα του προορισμού του.Τους έχασα.Δεν μιλούσα ποτέ γι αυτούς,που μου έμαθαν τον μουρμουριστό, αντιρρητικό λόγο που ξέφευγε από τον βαταρισμό και μπορούσε να τρελάνει κάθε αντιδραστικόν. Μιά μέρα μίλησα γιά τον Αρσένη στον Γιάννη Πάνου. Χαμογέλασε και μου είπε ιστορίες απίθανες, το ψευδώνυμό του,πόσο γνωστός και κινηματίας υπηρξε πρίν από την χούντα.Ο Γιάννης θαύμαζε την πολιτική του πολυμάθεια. Αρκούσε να του πείς την λέξη «Λυοτάρ» ή τη λέξη «Ροσοκόφσκης» και ακολουθούσε μιά ένζωδη wiki, απείρως πιό καλογραμμένη.Ηδη ελάτρευα τον Μπίλη που ήξερε όλα τα πάντα από τις ταινίες μεταξύ 1950 και 1970 και συνδύαζε τις πληροφορίες από όλα τα ζενερίκ, με μιμήσεις γιαπωνέζων ηθοποιών και του Ζήρο Μοστέλ.
Τον θυμήθηκα τον Αρσένη χτές, που έγραψα γιά την εφημερίδα την ιστορία του σοσιαλίσμ ου μπαρμπαρί, γιά τους απαίδευτους που έκαμαν θερινές ακόμη και τις αναμνήσεις τους.Ανοιξα τον Γούγλη και λίγα κατάφερα να βγάλω. Στον χώρο του εισοδισμού είναι κάποιος αφανής συντάκτης σε επαρχιακό τύπο,με το όνομά του, ίσως αυτός. Η Σεμέλη είναι πολύ γνωστή, πεπειραμένη και άριστη μεταφράστρια, αλλά και συγγραφέας. Ασχολείται πάντοτε με την πολιτική, και είμαι σίγουρος ότι ελαφρώς θα την φοβούνται και πολύ θα την σέβονται.Και μόνο που κράτησε το παρόνομά του, είναι μιά μικρή πιθανότητα να είναι ακόμη μαζί. Αλλά μετά από 34 χρόνια, ποιός γαμεί...

Κολάστηκα

Πολλαπλά.

Atcom's list.

Κι άλλες (χιλιάδες) διαδικτυακές διευθύνσεις χαμένες. Του Σκάι αυτή τη φορά. Και μαζί με τις διευθύνσεις χάνεται και το παρελθόν. Είναι κι αυτός ένας τρόπος διαχείρισης της ιστορίας.

"Ολοκαύτωμα, πολιτισμική επανάσταση, κάτι φρικτό με ιθύνοντα νου την ATCOM.

Τα ΝΕΑ και το ΒΗΜΑ στήθηκαν πάνω στο netvolution, την πλατφόρμα της ATCOM για διαχείριση περιεχομένου.

Στο Σκάι υπογράφουν κατευθείαν σαν ATCOM.

Και τώρα, ανήμποροι να αντιδράσουμε, περιμένουμε την τελική λύση της Καθημερινής."

*
Υπενθύμιση 1.
Υπενθύμιση 2 .
*
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ [4:37 μμ]: Akindynos στα σχόλια από κάτω: "Ένας πόλεμος κερδήθηκε, (πλέον) δουλεύει ανακατεύθυνση! Η μάχη συνεχίζεται."

Καλά λέω πως για ό,τι λέμε ότι είδαμε στο ίντερνετ πρέπει να παίρνουμε, καλού κακού, και μια "φωτογραφία" της οθόνης μας. Αλλιώς κινδυνεύουμε να μας περάσουν για τρελούς.
*

Βραχύ δοκίμιο που περιέχει εναυτώ την λέξη γιαούρτι.

Εφεξής, όταν κατανοώ κάποιο κείμενο, να θυμάμαι να πσάχνω στοιχεία των εικόνων του συγγράφοντος. Νομίζω πως ο ιατροδικαστής είναι πιό πιστός σύμμαχος του κειμένου από έναν φιλόλογο.

Και δεν εννοώ (μόνον) εάν είναι παχύς ή αλμπίνος ο ποιήσας, αν είναι με σβησμένη ματιά ή αν είναι περιφερειάρχης. Εννοώ ακόμη και τι γιαούρτι διαλέγει, άν λέγει "ναι" ή "αμέ" και (αυτό θα ήταν βολικό) πόσο φοβάται τα βράδια.
Στην σχέση ανάγνωσης και γραφής,φλυαρούν γιά κάποιον τρίτο οφθαλμό που κυκλωπεύει την κατανόηση.

Το σώμα κατοπτεύει, έχεις δίκιο Redon.

A History of Jazz.

Σπεύδω να το κοτσάρω εδώ γιατί δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα θα βρίσκεται στη θέση του.

JAZZ - Ντοκυμανταίρ του Ken Burns σε 111 κομμάτια. Μέχρι στιγμής έχουν ανέβει τα 83, όπως βλέπω. ~ 18 ώρες προβολής κι όποιος αντέξει.

*

Jazz History 6 of 111. Ο Stanley Crouch για το παρατσούκλι Jelly Roll, του Jelly Roll Morton:

"It's a description of a certain kind of erotic motion. You know... In other words jelly roll means...jelly roll means: exactly the kind of erotic motion and pressure that you would prefer above all others."

*

Μάθημα Γαλλικών

Make The Girl Dance "Baby Baby Baby" ( official video )
by placeblancherec

Γεωπολιτικοί συσχετισμοί

12ρια στην Ελλάδα από

Βουλγαρία
Αλβανία
Κύπρο

ένα 10άρι από την Αρμενία
κι ένα 8άρι από τη Ρουμανία

Αποκτήσαμε επιτέλους το δικό μας μπλοκ.

Εδώ κάτι άλλο, η εσθονική συμμετοχή:



Και μια σοπράνο. Πού παν οι καημένες οι φωνάρες:



Στη Γιουροβίζιον πάνε.

Mola

Στις φωτογραφίες που μό΄στειλε ο Γούφας από τα Αντικύθηρα, υπάρχει και ένας μύλος, γιά τον οποίο μου είπε ότι αποθήκευαν λίγο νερό και μετά αλέθαν λίγο γέννημα γιά λίγες ώρες. Ετζι είναι. Νερόμυλοι υπήρχαν και σε ξερικά μέρη, όπως στην Αμοργό. Απλώς είχαν στενό και ψηλό υδατόπυργο και πολύ μικρή φτερωτή, εξαίσια λιπασμένη, γιά να μη κάνει ζαβές γύρες. Και η μυλόπετρα ήτονε μικρή. Ενας κανονικός "χειμερινός" νερόμυλος είχε ισχύ ίσαμε μισόν ίππο. Αυτός θα είχε το ένα δέκατο.Και δεν άφηναν να πέσει ορμητικά το νερό, αλλα κόμπο κόμπο από πσηλά, γιά να σβιντζινίσει η φτερωτή. Στην Καλογρηά της Σιθωνίας (αν δεν πέλησα το μυαλό μου) ο Ιωακείμ μοι έδειξε νερόμυλο με τον υδατόπυργο διαμορφωμένο στο κούφωμα ενός βράχου. Οι πελεκημένες πέτρες στην φατσούλα του υδατόπυργου διδάσκουν σχετικά πρώιμη κατασκευή,δηλαδή πρίν τον 18ο αιώνα.Το εργαστήρι κάτω είναι επίσης μιά σταλιά, το ένα τέταρτο χονδρικώς από τα "κανονικά", ένδειξη ότι δεν είχαν πιά και τα πολλά τσιβάλια και χαράρια να κουβαλάνε τα άλευρα. Αλλά ο παράλληλος στην θάλασσα τοίχος της υδατοδεξαμενής, που είναι σάμπως υποφωτισμένος, έχει κάτι στρώσεις αργολιθοδομής που είχαν σκοπό να "σφίξουν"¨την κατασκευή, σαν σενάζια, πράγμα που στέλνει την δεξαμενή αρκετά παλαιότερα.Φυσικό είναι ,επειδή σε κακοτυχίες ,ο υδατόπυργος τηνε πληρωνε, στην περίπτωσή μας απο κανα σεισμό, στις άλλες, στεριανές περιπτώσεις, από πλησμονή υδάτων που σαβούρντιζαν ,πλημμυρώντας, τα εργαστήρια.

Ο Γούφας μοι υπεσχέθη φωτογραφίες από τσιριγώτικους νερόμυλους και άν μου τες στείλει, θα χρονολογήσω ως Άδωνις, εξ αποστάσεως και δι΄αλληλογραφίας.

Tu es Petrus, et super hanc petram...

(κλικ στην εικόνα)

Союз нерушимый / республик свободных / Сплотила навеки / Великая Русь!

Ενδεχομένως να πρόκειται για τερατώδη τούρκικη τηλεοπτική παρεμβολή. Ενδεχομένως το ΡΙΚ προβάλλει παρωδία της Γιουροβίζιον με τον Μποράτ.

Είχα την τηλεόραση στη σίγαση και ξαφνικά βλέπω κοζάκους. Και τη χορωδία του Κόκκινου Στρατού. Ανοίγω την ένταση τόσο όσο να μην ξυπνήσει κανείς. Καλίνκα! Καζατσόκ! Ότσι τσόρνιε! Χωριατοπούλες με ψωμί κι αλάτι. Σπαθοφόροι χορευτές. Και μετά οι Τατού (το γνωστό λεσβιόφρον ντουέτο που δε χάλασε κόσμο πριν μια δεκαετία), να τις συνοδεύει η χορωδία που λέγαμε.

Ηθικό Δίδαγμα: Δεν είμαστε μοναδικοί ούτε καν στη μαλακία που μας δέρνει (ξέρετε: παραδοσιοπληξία, παρελθοντολαγνία, συμφυρμός των κατηγοριών). Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.

Υ.Γ της επόμενης μέρας: Αμάρτησα, θε μου, αμάρτησα.

Η Κατακλείδα

Διαβάζουμε το άρθρο εδώ.

Προσέχουμε την κατακλείδα του άρθρου:

Fouad, a 33-year-old Moroccan immigrant living in the building, told AP that he could not understand why the protesters had attacked.

"We didn't do anything. Why do they treat us like this?" he said.

"The police did nothing. Here in Greece, human rights don't exist."

Η υπογράμμιση δική μου. Για κάποιον λόγο, τον πιστεύω αυτόν τον Φουάντ.

πρωινή ηρεμία

Με ενημέρωσε ο dsyk. Το είδα αυτό το όργανο και μου άρεσε πολύ. Απ’ ό,τι καταλαβαίνω είναι «κουρδισμένο» σε μία πεντατονική της Άπω Ανατολής: DO REb FA SOL Lab με έκταση Do3 (2ο διάστημα στο κλειδί του Φα) με Fa5.
Ως τονικό κέντρο της σκάλας μπορεί να εκληφθεί οποιοσδήποτε φθόγγος. Στο συγκεκριμένο κομμάτι ο Manu Delago κινείται εναλλάξ μεταξύ Do και Fa πιο πολύ, ενώ μεταχειρίζεται τους άλλους φθόγγους ως δευτερεύουσες βαθμίδες, αν και εδώ που τα λέμε, σε μία πεντατονική όλες οι βαθμίδες μπορούν να είναι κύριες ή δευτερεύουσες, αυτή είναι και η γοητεία της που γεννά και ένα είδος ευχάριστης χαύνωσης.

Απορία ψάλτου

Ορε προγέροντες, να ζητήξω την γνώμη σας γιά κάτι πολύ σημαντικό: έχω να συναντήσω έναν καταχθόνιο, με την κρυφή ελπίδα να τον απολύσω ως ριζοσπάστη. Πώς είμαι πιό πειστικός; ως οξυγένης, με χλοάζον βλέμμα ή...
...ως δολιχογένης, γιαλαμπουκεύς ,δήθεν ξενυχτισμένος από τον πολύ Πολυλά;

Καλά, το καταλάβατε, δεν υπάρχει καταχθόνιος. Αλλά μήτε αραντεβού υπάρχει, κανάγιες, πολύσποροι, ερωτόληπτοι και πονηρόφατσες...

Παίζοντας Mahler σωστά

Δείτε πρώτα αυτό. Μετά δείτε κι αυτό.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Μη δείτε τίποτε αν είστε ο Μπερεκέτης.

(Εμένα πάντως μ' αρέσει η Πρώτη του Μάλερ.)

Το καλό να λέγεται.

Θέλω να βρω στοιχεία για τη ζωή του Μητσοτάκη. Επιβάλλεται να επισκεφτώ το Ίδρυμα Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (ΙΚΜ). Ψάχνω στο Google. Κλικάρω. Και στην οθόνη μου εμφανίζεται η από κάτω ανακοίνωση:



Το λάθος μου ήταν ότι χρησιμοποιώ την τελευταία έκδοση του Firefox για βόλτες στο διαδίκτυο.

Προσπαθώ τώρα να φανταστώ τη βαθιά, γεμάτη κύρος, φωνή του κομπιουτερά, υπεύθυνου για το σχεδιασμό του σάιτ, καθώς εξηγεί στους περήφανους υπευθύνους του ιδρύματος το πόσο καλή δουλειά έκανε με το σάιτ τους.
*

Με ολίγην καθυστέρησιν

Καλό Πάσχα.....

Ε, ρε γλέντια

αφιερωμένο στον alberich

Τι βρίσκει κανείς στο φέισμπουκ...

Από τον Ταρκόφσκι στην Μπιορκ

Amanda Palmer - Creep

Σενάριο ταινίας καταστροφής

Οι γονείς μου ψήφισαν Αριστερά πριν 30 χρόνια για τελευταία φορά κι έχουν ακόμα να το λένε. Βέβαια τη δεκαετία του '70 όλοι οι ευπρεπείς άνθρωποι ψήφιζαν Αριστερά ή κάτι σαν Αριστερά, λ.χ. το ΠΑΣΟΚ του δημαγωγού-λαοπλάνου. Η δεκαετία του '70 φαίνεται να έχει σημαδέψει πολιτικά τους γονείς μου. Π.χ. ο πατέρας μου διάβασε το "Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος" πριν κανα χρόνο και το βρήκε "πολύ ενδιαφέρον" (για τον πατέρα μου αυτό είναι τεράστιο κομπλιμέντο).

Η δεκαετία του '7ο είναι επίσης η εποχή που διάφοροι τύποι "έκαναν αίσθηση" και "άφηναν εποχή" γράφοντας κοντόφθαλμα και παιδαριώδη πολιτικά κείμενα δομημένα πάνω σε σχηματικές αντιθέσεις, κείμενα που επέλυαν βαθύτατα ασήμαντα ζητήματα μαρξιστικού ιδεασμού (κατά την ερμηνεία του ΚΚΕ ή του ΚΚΕ εσ., οι καλοί). Σήμερα όλοι αυτοί οι πρωτοποριακοί στοχαστές της Αριστεράς θα είχαν τύχει της προσοχής που τυγχάνει ένα μπλογκ πέμπτης κατηγορίας, μάλιστα θα έγραφαν και σε ένα από αυτά. Βεβαίως, για να πούμε και του στραβού ΚΝίτη / Ρήγα το δίκιο, τότε υπουργός Τύπου ήταν ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος ενώ όταν δολοφονούσε η Αστυνομία, απλώς δεν το μαθαίναμε. Συγγνώμη που σας πληγώνω (τους μεγαλύτερους) ή σας κάνω να βαριέστε (όσους γεννηθήκατε πιο μετά, συμπεριλαμβανομένων και των δικών μου ξώγαμων).

Με πιάσαν οι δικοί μου τις προάλλες να με ρωτήσουνε τι να ψηφίσουν. Αφού εξήγησα στη μητέρα μου ότι δεν ισχύει η άποψη ότι 'το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τα συνδικάτα φταίνε που δεν άφησαν τις κυβερνήσεις του Καραμανλή να κάνουν τη δουλειά τους' κι αφού παραδέχτηκαν κι οι δύο ότι ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ έχουνε στελέχη της προκοπής, έπεσε αμηχανία.

Προχτές που έγραφα στον ολντμπόυ αναρωτήθηκα: "Τι θα γίνει αν καταφέρει να ξαναχάσει τις εκλογές ο Γιωργάκης;"

Σχόλιο στα μπολερό των Βουστασίων

Wacht auf , Verdammte dieser Erde