20.5.09

Βραχύ δοκίμιο που περιέχει εναυτώ την λέξη γιαούρτι.

Εφεξής, όταν κατανοώ κάποιο κείμενο, να θυμάμαι να πσάχνω στοιχεία των εικόνων του συγγράφοντος. Νομίζω πως ο ιατροδικαστής είναι πιό πιστός σύμμαχος του κειμένου από έναν φιλόλογο.
Και δεν εννοώ (μόνον) εάν είναι παχύς ή αλμπίνος ο ποιήσας, αν είναι με σβησμένη ματιά ή αν είναι περιφερειάρχης. Εννοώ ακόμη και τι γιαούρτι διαλέγει, άν λέγει "ναι" ή "αμέ" και (αυτό θα ήταν βολικό) πόσο φοβάται τα βράδια.
Στην σχέση ανάγνωσης και γραφής,φλυαρούν γιά κάποιον τρίτο οφθαλμό που κυκλωπεύει την κατανόηση.
Το σώμα κατοπτεύει, έχεις δίκιο Redon.




Δεν υπάρχουν σχόλια: