Ιστορίες της Φιορούλας/2

Η Καρύκα άλλαξε χωριό στα δεκάξη. Παντρεύτηκε. Στο νέο σπιτικό, εξόν τα πεθερικά, ζούσε μιά μικρή κλεμμένη από τον αδελφό του άντρα της. Που έλειπε φαντάρος. Πρώτη νύχτα γάμου, η κλεμένη τρύπωσε στο νυφιάτικο κρεβάτι και εκατέρωθεν του γαμβρού έκειτο διπλή πηγή. Η Καρύκα απόρησε και έλαβε την απάντηση «είναι μικρή και φοβάται». Ρώτηξε τον πενθερό της και έλαβε την αυτή απάντηση. Η πενθερά δεν μιλούσε. Αλλα ήτο κακίστρα. Οταν παράγινε κι απόγινε, πήγε στον παπά και ξομολογήθη. Ο παπάς δεν απόρησε, αλλα την άλλη μέρα η κλεμένη πήγε να μείνει αλλού.

Μία των ημερών τα πεθερικά ζήτησαν πετσέτα και η Καρύκα χτύπησε την θύρα των και μπήκε στην κάμαρη. Αμφότεροι ήσαν γδυμνοί και απαθείς. Η Καρύκα τους έδωκε το προσόψι αλλα εφοβήθη , διότι ο πενθερός είχε μαλαπέρδα εγγίζουσαν το είδος μιάς φραντζόλας.

Πέρασαν ολίγα έτη και η Καρύκα είχε παιδιά. Μικρά. Και είπε να χτίσωσιν μία τουβαλέταν στην αυλή, επειδή όλοι τα έκαναν έξω και η γειτονιά κρυφοκοίταγε. Η οικογένεια εξαγριώθηκε. Και ήτο έτος κοντά σε εκείνο όπου ο βασιλεύς παραθέριζε και αντάλλασσε επιστολάς με τον πρωθυπουργόν και εφόρουν ακόμη βελάδες. Τότενες η Καρύκα, μία ημέρα που έλειπαν γιά τις ελιές, ζάλωσε τα παιδούδια, έσκαψε λάκκον ,παρέθεσε πέτρες δυό στρώσεις ολόγυρα, εμπηξεν τέσσερα ραβδία και τα ετύλιξεν με κουβέρτα χρώματος φανταρί, και τουβαλέτ υπήρχεν πλέον.

Πέρασαν κι άλλα χρόνια με ανήκεστα φαινόμενα που ακόμη και η αφεντιά μου η άσεμνη και τραχεία ορρωδεί και προτιμά να σας συστήσει ρεαλιστάς συγγραφείς προ της μπελ επόκ να φωτισθείτε. Πάντως η κακίστρω η πεθερά, εξεμέτρησε το ζήν, παρακολουθώντας την κίνηση της ρυμίδος και αναζητώντας ευσταλείς άνδρας και όχι γατοπούτσηδες, να διαβαίνωσι τη ρούγαν, άμωμος, υστερική και ήρεμος.