Ολόκληρο το πρώτο τεύχος του ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ.
Μη ξεχάσεις: κλικ πάνω σε κάθε εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος
*
Για απ ευθείας κατέβασμα ολόκληρου του τεύχους: κλικ. (γιατί ενδέχεται να εξαφανιστεί το σάιτ που παραπέμπω)
29.5.09
Λαογραφικό παράρτημα.
για τον Ρ___, "EVERY sentence mandatorily ends with an exclamation mark!".
Ολόκληρο το πρώτο τεύχος του ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ.
Μη ξεχάσεις: κλικ πάνω σε κάθε εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος
*
Για απ ευθείας κατέβασμα ολόκληρου του τεύχους: κλικ. (γιατί ενδέχεται να εξαφανιστεί το σάιτ που παραπέμπω)
Ολόκληρο το πρώτο τεύχος του ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ.
Μη ξεχάσεις: κλικ πάνω σε κάθε εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος
*
Για απ ευθείας κατέβασμα ολόκληρου του τεύχους: κλικ. (γιατί ενδέχεται να εξαφανιστεί το σάιτ που παραπέμπω)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
15 σχόλια:
Σας είπα πόσο σημαντικό είναι το έργο σας; Δε σας είπα.
(Πάντως, πλάκα-πλάκα, για λιγότερα από τα τελευταία σου ποστ στην Ελλάδα γίνεσαι επικουράδα. Πάντα με τη σωστή δικτύωση και τη σωστή σκέψη, βεβαίως.)
Άπαπα, τι έπαθα το ορφανό... Την παρέα σας την έχει κατασκιαχτεί το μάτι μου!
Με το μαλακό. Κυκλοφορούν και βρέφη...
Να σημειωθεί δε ότι η επανέκδοση που κυκλοφόρησε με το τεύχος 1500 είχε τη συνέχεια της ιστορίας του Σκάρπα, ενώ δεν είχε την ιστορία του Μπαρκς. Δεν θυμάμαι για τα ενδιάμεσα "θέματα".
Η επανέκδοση δεν τα είχε τα θέματα: την είχα αγοράσει.
ΕΓΚΑΡΔΙΑ ΔΙΟΡΘΩΣΗ
[πρβλ και http://petefris.blogspot.com/2006/08/mails-3.html
Συγγνώμη που δεν το εχρέφιασα- κάτι έχει το παραπεμπτικόν και με δυσκολεύει]
ΔΕΝ είναι το πρώτο Μικιμάους [ή Μικιμάου]. Πρώτο ήταν το ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ των εκδόσεων Ατλαντίς/Πεχλιβανίδη, από το 1953,άντε και το 54.Πρώτο τεύχος λεγόταν "δουλειές με φούντες" και ήταν σχήματος ογδόου μεγάλου, όχι όφσετ αλλά τετραχρωμία, από αυτές που υπήρχαν ήδη από το 1939 στην Ελλάδα, σε εφημερίδες. Είχα όλα τα τεύχη, έως τις αρχές της δεκαετίας του 60.Βγήκαν πάνω από 500. Αυτό του Τερζόπουλου είναι μύθος γιά τους νεότερους, τους γεννηθέντες μετά το 1953, 55/ Εχει αυτά τα αργκ και τα θαυμαστικά και πολλούς ιταλισμούς.Δεν μας άρεζαν.Στην δεύτερη σελίδα του εξωφύλλου υπηρχαν ενίοτε και τα κοπιράιτ του αυθεντικού.
Ποιά ήταν η διαφορά του "γέλιο και χαρά" από τα γελοία(sorry) του Τερζόπουλου; το "γέλιο και χαρά" είχε και Ντάφι,και Μπάρνι Μπίαρ, και όλα τα σκυλιά(Σπάικ),πολύ Τσίπ και Ντέιλ, Τουίτι, Σιλβέστερ, Τομ, και μικρή Λουλού και τον Γάλλο νυφίτσα, και την Μαίρη Τζέην και τον Μπάγκς, δηλαδή ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ του Ντίσνει.Ο Μίκι και η Μίνι mου δημιουργούσαν ελαφρά αηδία, σε αντίθεση με Ντόναλντ και παρέα.Ωστόσο η Κλάραμπελ, ο Λέγκχορν, το μικρό γεράκι και ο Ευριπίδης, ο ξάδερφος(όχι ο Γκαστόνε!!!) και ο Κύρος Σμιθ ( κι όχι όπως τον λέγατε, πίτσκα, κάτι με λάμπα..) ήταν γνωστά από το Γέλιο και Χαρά. Βγαίνανε μαζί με τα κλασσικά εικονογραφημένα,που είχαν πρώτο τεύχος τους Αθλίους του Ουγκώ, κάπου εκεί, το 53/54.
Θα το ξαναδιαβάσω προσεκτικότερα το ποστ σου Πετεφρή. Για την ώρα, αυτό που γράφει ο Μαχμουντ: "Tα Γελιο και χαρά δεν τύπωναν τα κανονικά σκίτσα, παρά ξεπατικωτούρες."
Ακόμα και ξεπατικωτούρες όμως, εγώ ξεχώριζα (για να είμαι ακριβής είχα μια μικρή ταχυκαρδία, τίποτα εκφράσιμο) έναν καλλιτέχνη από κει μέσα. Εκείνον που έφτιαχνε τις περιπέτειες του Ντόναλντ Ντακ. Περίμενα πως και πως να διαβάσω κάτι δικό του. Πολλά χρόνια αργότερα έμαθα ότι ήταν ο Καρλ Μπαρκς. Ακόμα κι η ξεπατικωτούρα αδύνατον να σβήσει τη γοητεία του.
*
Πριν πέντε χρόνια.
Επίκουρος; Κολοκύθια. Αναπληρωτής και βάλε. Δεν υπερβάλλω. Έχω υπόψη μου και δύο περιπτώσεις.
Προφανώς Πετεφρή είναι προ κόπυραϊτ - δεν θυμάμαι ο Ντίσνεϋ να έστειλε επιστολή στο "Γέλιο και Χαρά" στον Πεχλιβανίδη για την αρχή της συνεργασίας τους στην Ελλάδα. (η αντίστοιχη αναδημοσιεύεται σε κάθε επετειακό τεύχος, π.χ. 1000-1500-2000).
Εννοώ τότε την επανέκδοση του τεύχους 1000...
Άσε που είναι μυστήριο τρένο τα δικαιώματα των ιστοριών της Γουώρνερ στην Ελλάδα...κάτι περίεργοι εκδοτικοί οίκοι που δεν πολυνοιάζονταν τα εξέδιδαν.
Αντώνιε, θυμάμαι ένα C με κάποιο Syndicate. Σίγουρα δεν ήταν του Ντίσνεϊ. Αλλά ήταν και τα κόμιξ της Γουόρνερ, ακόμη και της Μικρης Λουλού που είχαν άλλον κάτοχο. Τα θυμάμαι πολύ αχνά, αλλα΄όποιος έχει ένα τευχάκι, ευκολα θα βγάλει άκρη.
Κουκουζέλη, δεν είχα ιδέα ότι είναι του Μπάρκς ή όποιου άλλου, αλλα η ποιότητα του σχεδίου και το στόρι ήταν υπερφυή. Ειδικά κάτι ιστορίες με τον Σκρούτζ σε εξωτικά μέρη και ανθρωποφάγους και "δούμε γιατί αυτό δέντρο μιλάει"...
Πιθανότατα αναφέρεστε Πετεφρή στην ιστορία με το μοσχοκάρυδο...
Μάλιστα! το θυμήθηκα! είστε αληθώς επαϊων. Γι΄αυτό, επαναλαμβάνω το quote του Ντόναλντ ως ασφαλιστή:
"Στην δουλειά σου πρέπει να είσαι καλός, άλλά όχι πάρα πολυ καλός"
Ακόμη και στο ποίημά μου του 67, την "βροχή" (την δημοσίευσα προσφάτως στα βουστάσια) χρησιμοποιώ την φράση του Ντόναλντ "μηχανή από αγράμματες βίδες και παξιμάδια" υπό την δορά "αγράμματες βίδες και παξιμάδια την συντηρούν"
Σχετικό, η Τρελή Μηδενίστρια φέρνει στην επιφάνεια την τευτονική πλευρά του φαινομένου Ντόναλντ.
Δημοσίευση σχολίου