Πολιτική και νοικοκυροσύνη

Μου έκανε εντύπωση στο ντιμπέιτ των έξι αρχηγών πόσο νοικοκυραίοι φαινόντουσαν όλοι τους. Ήξεραν ότι αγωνίζονται για να αποσπάσουν τις ψήφους του λεγόμενου 'μεσαίου χώρου', που στην ελληνική κοινωνία ταυτίζεται με τους νοικοκυραίους. Οι νοικοκυραίοι εμπιστεύονται νοικοκυραίους.

Ο νοικοκύρης δεν είναι απαραίτητα τίμιος -- αλίμονο. Τον νοικοκύρη όμως μπορείς να τον εμπιστεύεσαι άπαξ και τον εμπιστευτείς. Μετά κι αυτός δεσμεύεται απέναντί σου, αφού τον εμπιστεύτηκες. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις, όταν είσαι νοικοκύρης.



Το νοικοκυρέικο αντανακλαστικό απαντά σε μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, γνήσιο υποσύνολο αυτού του κομματιού είναι ο σκληρός πυρήνας της δεξιάς, ένα 20% του εκλογικού σώματος, για το οποίο, δυστυχώς, ο Παττακός είναι φυλακή και το οποίο προτιμάει ησυχία, αρβύλα, ερπύστρια, διορισμούς και παροχές από όλες αυτές τις μπούρδες που συζητάμε εμείς οι ιδεόληπτοι διανοούμενοι. Το υπόλοιπο 80% του εκλογικού σώματος ασμένως αρκείται μόνο σε διορισμούς και παροχές, ενόσω κάθε τόσο εμφανίζεται κάτι επιπλέον για να εκτονώνει την πατριωτική του περηφάνεια και να δικαιώνει το συλλογικό του υποκείμενο: Κυπριακό, ένταξη στην ΕΟΚ, όψιμος μακεδονισμός, αντιαμερικανισμός, ευρώ, Ολυμπιακοί, αντιτουρκισμός, ξενηλασία...



Ακόμα ζορίζομαι και δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο Μίστερ Νιντέντο κι ο Καρατζαφέρης εμπνέουν εμπιστοσύνη (ο Γιωργάκης είναι αδύνατον να εμπνεύσει οτιδήποτε που να προσεγγίζει την έννοια της εμπιστοσύνης -- η απελπισία θα μας τον φέρει). Φταίει το ότι πάω με τον σταυρό στο χέρι.

Σκεφτείτε ωστόσο σαν νοικοκύρης. Ο μεν Νιντέντο εμπνέει εμπιστοσύνη λόγω του ότι όντως είναι τίμιος: δείχνει αυτό που είναι. Όπως έλεγε κι ο ανεκδιήγητος Λαλιώτης, το είναι και το φαίνεσθαί του ταυτίζονται. Το είναι του: αυτό του μετρίως μέτριου και πάντα (;) μετρημένου γόνου, του λεβέντη και καραμπουζουκλή στους τρόπους και παθητικού στα έργα. Μετράν αυτά. Κιμπαριά. Λεβεντιά. Αντριλίκι.



Όσο για τον Καρατζαφέρη, εμένα μου θυμίζει ιδιοκτήτη ταξί -- που όμως το δουλεύει ακόμα γιατί ο άλλος, ο πιτσιρικάς, είναι καλό παιδί αλλά λίγο χάπατο -- που κάνει και βρωμοδουλίτσες με λαθραία τσιγάρα και γυναίκες (συγγνώμη, αυτές είναι οι παραστάσεις μου). Γιατί λοιπόν τον εμπιστεύονται; Γιατί είναι λεβέντης. Άντρας. Φοράει παντελόνια. Τα λέει στα ίσια. Λίγο είναι αυτό; Κιμπαριά. Λεβεντιά. Αντριλίκι. Επιπλέον, είναι παιδί της πιάτσας, άμα θες θα σου την κάνει την εξυπηρέτηση, θα σου βρει τον καλό τον δικηγόρο, τον σωστό τον φαναρτζή. Έχει άκρες. Φαίνεται ο άνθρωπος.



Τι θέλω να πω. ΠΑΣΟΚ ψήφισα μια φορά, για να μην έρθει ο Νιντέντο, ο οποίος έκτοτε μου φαινόταν ανίκανος. Έχω μετανιώσει πικρά που ψήφισα ΠΑΣΟΚ. Κατά τα άλλα, Συνασπισμό. Υπάρχει όμως (τουλάχιστον ένα) πρόβλημα με τον Συνασπισμό: είναι ένα κανονικό αριστερό κόμμα σε λάθος χώρα.



Ο Συνασπισμός στην ιδανική του μορφή (γκουχ) απευθύνεται σε μορφωμένους ανθρώπους που εργάστηκαν κι εργάζονται και σε φτωχούς ανθρώπους που παραδέχονται ότι είναι φτωχοί. Στη χώρα των νοικοκυραίων, ο Συνασπισμός δεν μπορεί λοιπόν να έχει κοινό. Πρέπει να φύγει λοιπόν, να πάει αλλού. Βορείως των Άλπεων και βάλε.

Το δρακόνερο

Συχνά βρισκόμαστε, στου βουστασίου
Την υπόξινη μπόχα καθώς ωριμάζει
Η λειτουργικη των λέξεων κοπριά,αλλά
Προσηλωμένοι σε εικόνες:

Του Μπερεκέτη μιά στενή σκάλα
Συγγενών και τα κοτσιδάκια της
Να αφήνουνε στην άσφαλτο
Μιά γάζα από αστροφεγγιά

Του Χοιροβόσκη ένας βηρός
Ανάμεσα Καλλιάγρα και στου Κάπρου
Η Καυκανά τις ατμίδες, φανερώνει
Ερωμένης το απαράμιλλο σουπρίζ

Ιχνος δεν κατέχω απ΄του Κουκουζέλη
Το φιζίκ, γι΄αυτό τον αφήνω ψύχραιμο
Και κομμάτια να φροντίζει
Τον πάγο της συνείδησης όταν βακχεύει

Ενώ το ένα ενδέκατο του σώματος
Του Σαραόση που γνωρίζω δεν μου
Επιτρέπει φαντασιώσεις. Είναι καλό
Παιδί [το κείμενο κόπηκε εδώ επειδή χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο Κουκουζέλης, οπότε είχαμε την πρώτη μας δια ζώσης συνομιλία και τα τάλαντα διαμαρτυρημένα, πήγαν στο λόφο του Παραμόνα και περίμεναν ευκαιρίες καθόδου.Πάντως του το διάβασα, ημιτελές και φρέσκο.Γιά τέσσερα δευτερόλεπτα,ίσαμε τρείς λέξεις,χάθηκε η πληρότητα και έμεινε στα Γυμνάσματα....]

Oι Βουστασιώτες ως κιθαριστές.

Το κομμάτι λέγεται Ikarus. Είναι σύνθεση ενός εξαίρετου μουσικού –σχεδόν ξεχασμένου σήμερα- του Ράλφ Τάουνερ. Άσε λοιπον την φαντασία σου να πετάξει. Ο εύκολα αναγνωρίσιμος Πετεφρής του κουαρτέττου δίνει ρυθμό. Ο διασκευαστής στα δεξιά του Πετεφρή είναι ο Μπερεκέτης, Εθνικάρα, όχι εθνίκι. Στ’ αριστερά του Πετεφρή, σύριζα ο Σραόσα, και όλο αριστερά ο κάποτε πούρος μαρξιστής με εμμονή στα πούρα, όχι στα πουρά, Κουκουζέλης. Τι ωραίες αρμονικές, μικρά και γκράν μπαρέ!

***

Από κάτω η αυθεντική εκτέλεση από τους OREGON στα 1979, των οποίων μέλος ήταν ο Ράλφ Τάουνερ. Eνας νεαρούλης Χοιροβοσκός καθότανε μπροστά σ’ ένα στεροφωνικό DECCA και πέταγε με την φαντασία του. Το κερί στα φτερά είχε μόλις αρχίσει να λιώνει.

Σπεράντζα Βρανά

Στενοχωρήθηκα πολύ με τα νέα του θανάτου της. Μία από τις ελάχιστες δημόσιες φιγούρες που δεν την έδερνε η μούρη, η καφρίλα και η πόζα που μας ακολουθούν παντού. Σαν να μην είχε να αποδείξει τίποτε σε κανένα, αντίθετα με σχεδόν όλους τους άλλους.

Μου το έστειλε μια φίλη δικηγόρος

Μάλλον το έχετε δει όμως. Εκεί στη γέφυρα Κηφισού και Πέτρου Ράλλη ίσως.

Ζήτω ο Δικέφαλος και η 21

Αφιερωμένο στους απανταχού Βάζελους.

Και μια εκτέλεση με τον Αρχηγό Μαύρο Σύννεφο στην κιθάρα

ληβδεκιντσαλον

μέσω Schottkey

Contra Galilei

Η άγνωστη Ελλάδα μας

μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά; (<---κλικ ντε)

Γιατί δεν έχω σαλτάρει ακόμα

Ωραία φωτογραφία

Εδώ.

Λαογραφικά ανάλεκτα à la manière de Koukouzelis

Πρώτον, θάρρος και αυτοσυγκράτηση μπροστά στον κίνδυνο ('κίντυνο', που θα έλεγε κι ο Καζαντζάκης)



Δεύτερον, αντρίκιες κουβέντες, όχι μπούρου-μπούρου και παπαριές



Υπαρξιακά προβλήματα έχουνε μόνον οι Εβραίοι, όπως ο εικονιζόμενος Γούντυ Άλεν:



Στην Ελλάδα τα θέματά μας είναι κυρίως οικογενειακά και ταξικά:



Ενώ στο φινάλε πάντα φοράμε τα γυαλιά στον Ευριπίδη (πατομπούκαλα, όχι τίποτα κοντομισαράκια ή πλαστικά με λέπτυνση), με πολλαπλές αναγνωρίσεις και αποκατάσταση των πάντων. Η αποκατάσταση έρχεται μέσω της συγγένειας και της συζυγίας.



Μετά το φινάλε πάμε πάλι εδώ



Υ.Γ. Θα ήταν ωραίο μετά το Bekledim de gelmedin (καλύτερη εκτέλεση από αυτή του εθνικού Κλάψα εδώ) να έπεφτε και το Penceresi Yola Karşı, που μου αρέσει πολύ.

ταξιδάκη

προς υπνωτισμόν

Δεν δημιουργήθηκε για το παριζάκι

Κι εγώ, νόμιζα (και θαύμασα) ότι είναι επίτευγμα διαφημιστών - αυτά παθαίνεις αν δεν έχεις πιάσει ποτέ στα χέρια σου κονσόλα .... και μετά έρχεται ο ξαφνικός έρως (διότι από τότε που το γνώρισα το ακούω εφτά φορές τη μέρα). Αυτό όμως προϋπήρξε πρωταγωνιστής παιδικών games. Μέχρι και σάιτ δικό του έχει. Είναι ο θρυλικός Gummibär: Ιδού και μια playlist με όλες τις επιτυχίες του.



κατόπιν ο έλλην ποιητής το έκανε παιδάκι που πουλάει τα διαολίκιά του αντί φετούλας παριζακίου:

Εναντιον

Δεν με νοιάζει που παλαντζάρει μεταξύ Μαργίτη και Θερσίτη.Χρόνια κυματίζω μεταξύ μαλάκα και παρανοϊκού, ξέρω το σακατλίκι. Με πονάει όμως που διαφημίζει κάθε ένα- δυό χρονάκια το καινούργιο του βιβλίο, Λιακόπουλος πέντε αστέρων, με πονηρό γελάκι του στύλ "και οι διανοούμενοι συμμετέχουν στις γιορτές της σάρκας, τρελά μου, αδιανόητα πιπίνια".Και το διαφημίζει με τον πιό αποκρουστικό τρόπο: με ατάκες εκλεκτών αποσπασμάτων όλο και κοντύτερα στην μορφή του διδάγματος και του ρητού των κατηχητικών.Τον λέγουν έξυπνο και δεν έχω αντίρρηση, μήτε διαφωνώ. Διότι πολλούς νομπελίστες ξέρω που πασχίζουν να αποδείξουν ότι υπάρχει Θεός, και πλήθος δασκάλων γνωρίζω που τους λες γιά τα χάλια της παιδείας και απαντούν ότι λείπουν σχολικές υποδομές και ζαϊρέδες.Δεν αντέχω να γράφει βιβλίο που το τιτλοφορεί ε,προεδρε επειδή μου θυμίζει το φίλε,άκου σ ένα τραγούδι του 1979.

πεδίο μάχης

το ποστ μετακόμισε.

Ο κόσμος χάνεται. Ακούω θορύβους στο κρανίο μου. Τα αυτιά μου βγάζουν καπνούς. Κι απ τα ρουθούνια μου. Λευκός καπνός. Γέμισε ο τόπος. Αναμμένα κάρβουνα τα μαλλιά μου. Διακρίνω μια σκιά. Οι τοίχοι τρέμουν. Τα πάντα γίνονται κόκκινα:

Don't want no trinity on me. I don't want to burn.
Don't want no trinity on me. I'd rather learn.
Don't need no three headed idol from Rome
It wasn't even made up till all the Apostles were gone.
They say they believe in one, but then they peddle three
They say they believe in one, but then they teach us three
The devil holds them by their pride wallowing in trinity.
The devil holds them by their pride in confusion and idolatry.
The devil holds them by their pride to burn for all eternity.



http://www.winterband.com/

Μέσω Γιώργος Γιαννόπουλος στο φέησμπουκ.

ποστ περί την λέξη "αραμπιέν" όπου μνημονεύονται ψιλοτάκουνες κροκοντίλ γόβες κόκκινες

Ψάχνοντας να βρώ τι σημαίνει "αραμπιέν" (πρώτος-πρώτος στον κατάλογο-αραμπιέν ο Πετεφρής) βρήκα το λεξικό του μάγκα:

Τις κυράδες λέω γοργόνες,
και τους φίλους νταβατζήδες
[...]
Το μηδέν το λέω τρίχες
[...]
Σπλάχνο λέω τη γκόμενά μου
και τη μάνα μου γριά μου
Το παρλάν λέω oμιλώντα,
το παλτό Επαμεινώντα

το αραμπιέν ανήκει στα κουρδίσματα (ντουζένια) του τρίχορδου μπουζουκιού.

"Αραμπιέν: Ρε-Σολ-Σι. Η κατάλληλη χρήση είναι ο δρόμος Χουζάμ και έχει σαν βάση το τέταρτο τάστο της Σολ χορδής. Κατά τη γνώμη μου είναι το δυσκολότερο κούρδισμα, πλην όμως παράγει εντυπωσιακά ηχοχρώματα."

Βαμβακάρης:

Ν'ακούσεις και το αραμπιέν
και το καραντουζένι [κούρδισμα και το καραντουζένι]

Βρήκα όμως και

"ψιλοτάκουνες κροκοντίλ γόβες κόκκινες, με αραμπιέν μύτες και τακούνι βερ ντε σαμπάν."

και μη και μη και και μη και μη

*
Όλο το άλμπουμ εδώ: http://cheapscience.pblogs.gr/ (446 ΜΒ)
(δεν ξέρω όμως αν έχει και το ριμίξ από πάνω -2:36 πμ Όχι δεν το έχει)
Μέσω Doya Karolini στο Φεησμπουκ. Μερσί
*

Χειρότερος κι απ το Σύστημα

Έχω γίνει χειρότερος κι απ το Σύστημα. Τα αφομοιώνω όλα.

Οι Στάθες.

Απορία Ξυδάκη.

Απορία: Είναι σαφές πώς αντιλαμβάνεται ενιαία ο ΣΥΡΙΖΑ τον εθνικισμό, τον πατριωτισμό, την εθνική ανεξαρτησία, την εθνική κυριαρχία; Κι αν ναι, αυτή η ενιαία και αρραγής εννοιολόγηση βρέθηκε κατάφωρα αντίθετη με την ιδεολογία τού παρ’ ολίγον επικεφαλής του ψηφοδελτίου; Αμφιβάλλω αν έχει ξεκάθαρη πολιτική και ιδεολογική πλατφόρμα ο ΣΥΡΙΖΑ για τα εθνικά ζητήματα· με ιδεοληψίες μάλλον και ρητορικές ασάφειες πολιτεύεται. Και με παλινωδίες: όπως λ.χ. στην αντιμετώπιση του Σχεδίου Ανάν· όταν με οριακή πλειοψηφία το κεντρικό όργανο του Συνασπισμού ετέθη υπέρ του Σχεδίου, ενώ ο τότε ευρωβουλευτής και μετέπειτα πρόεδρος Αλ. Αλαβάνος αρθρογραφούσε εναντίον.

Συμφωνώ 100% μαζί του. Βέβαια το ερώτημα τίθεται γιατί (υποτίθεται) ο ΣΥΡΙΖΑ, η (παραδοσιακά ξεκάθαρη) Αριστερά (χα χα), δεν είναι πολυσυλλεκτικό κόμμα. Το ίδιο όμως θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς όλα τα κόμματα.

*

Επί της ουσιώδους ουσίας: Ακατανόητη η ιδιοκτησία. Το περί ανεξαρτησίας γνώμης που θα τρωθεί (χα χα) παραπέμπει στο "ο κόσμος τόχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι". Μάλλον η στάση της υποκρύπτει κάτι άλλο. Πιθανότερο μου φαίνεται ότι θέλει να ξεφορτωθεί τον Στάθη και ψάχνει, γελοιοποιούμενη (η ιδιοκτησία της Ε.) αφορμές. Αλλά γιατί να θέλει να ξεφορτωθεί τον Στάθη; Θέλει να κάνει οικονομίες; Νομίζω ότι ο Στάθης τα βγάζει τα λεφτά του. Την μάρανε ο εθνικισμός του; Χάνει άραγε αναγνώστες του "χώρου" εξ αιτίας του; Τι λέει το τμήμα μάρκετινγκ; [Πολλοί, αναγνώστες και μη, νομίζω ότι θα χαρούν αν ο Στάθης διωχθεί απ την Ε (το τελευταίο που θα ενδιέφερε εμένα). Δες και buzz.]

*

Ο akindynos μου έδωσε ένα σχετικό, λέει, λινκ. Θέλει λίγη ώρα να φορτώσει.

*

Προσοχή στα σπιτάκια.

Αν τα ερεθίσεις μπορεί να γίνουν πολύ επιθετικά:

Για την πηγή, κλικ στις εικόνες.

*

Έτσι ξέρετε τι ψηφίζω.

Λαογραφική ανικανότης

ή Εθνομηδενιστές.

*

Το βρίσκω αναμενόμενο αφού έφυγε ο Χατζηδάκης από το Μεταφορών και Επικοινωνιών (και πήγε ο κύριος Hellenic Quest στη θέση του).



Καθημερινή:

Η ακύρωση του σχετικού διαγωνισμού [για τις άγονες γραμμές στις αερομεταφορές] που ανακοίνωσε χθες το υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών άνοιξε τον «ασκό του Αιόλου» στις αερομεταφορές, με ένθεν κακείθεν καταγγελίες από τους δύο ισχυρούς πόλους Olympic Air και Aegean Airlines.

[...]

Τόσο η πλευρά της Olympic Air όσο και η πλευρά Βασιλάκη [Aegean] εμφανίζονται ιδιαίτερα δυσαρεστημένες από την εξέλιξη, καθώς η μεν πρώτη είχε τυπώσει προγράμματα πτήσεων, συμπεριλαμβανομένων όλων των άγονων γραμμών, στο πρόγραμμά της, ενώ η δεύτερη απέστειλε χθες επιστολή στον διοικητή της ΥΠΑ, προτείνοντας ν’ αναλάβει για όσο διάστημα δεν υπάρχει ανάδοχος των άγονων γραμμών το πτητικό έργο σ’ αυτές στη μισή τιμή απ’ ό, τι πληρώνει σήμερα [στις Ολυμπιακές Αερογραμμές υποθέτω] το Δημόσιο

[Ποιος απ όλους με δουλεύει; Ποντάρω στο Δημόσιο.]

[...]

Η άλλη λύση είναι οι δύο εταιρείες [Olympic Air και Aegean Airlines] να πετούν ταυτόχρονα, με τις Ολυμπιακές Αερογραμμές να καλύπτουν τις άγονες γραμμές και την Olympic Air το υπόλοιπο πτητικό της έργο. Ωστόσο και η λύση αυτή βρίσκεται σε νομικό κενό, καθώς, βάσει απόφασης της Κομισιόν, δεν μπορούν να πετούν ταυτόχρονα οι δύο αερομεταφορείς – νυν και διάδοχο επιχειρησιακό σχήμα. Μάλιστα, από 1ης Οκτωβρίου, όπως επισημαίνουν παράγοντες της αγοράς, δεν υφίσταται η άδεια πτητικού έργου των Ολυμπιακών Αερογραμμών.

Και επιπλέον:

Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου η οποία υπεγράφη χθες, ρυθμίζει θέματα που αφορούν 4.500 υπό μετάταξη εργαζόμενους της Ολυμπιακής [Αυτό πρέπει να είναι δουλειά του Χατζηδάκη. Τυχεροί οι ολυμπιακάριοι. Ξέρω κοπέλα (εξαιρετικός χαρακτήρας, δεν κάνω πλάκα) που πήρε σύνταξη στα 35 της]. Τόσο η ηγεσία του υπ. Μεταφορών (ΥΜΕ), όσο και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες εμφανίσθηκαν ικανοποιημένες κατά τις δηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν χθες στο υπουργείο.

Τρέμω!

[Τα bold δικά μου]

*

Δύσκολες υποθέσεις

Στα εικοστά μου γενέθλια περίμενα καλά δώρα. Τρελαίνομαι να μου φέρνουν δώρα αλλά ποτέ δεν μπορώ να διαλέξω όταν με ρωτάνε τι δώρο θέλω. Επίσης, από παιδί, μαραίνομαι άμα μου φέρνουνε ρούχα για δώρο. Τέλος πάντων, περίμενα πώς και πώς το δώρο του καλύτερού μου φίλου. Ο άνθρωπος έχει πελώριο ταλέντο στα δώρα. Για να καταλάβετε, για γαμήλιο δώρο μού έφερε ένα τηλεσκόπιο, που είναι με διαφορά το πιο γαμάτο δώρο που μου έχουνε κάνει ποτέ.

Χτυπάει το κουδούνι, και μπαίνει μέσα ο Γιώργος (ας τον πούμε 'Γιώργο': τους μισούς μου φίλους και βάλε τους λένε 'Γιώργο'). Είμαστε τώρα στα εικοστά μου γενέθλια. Η τότε φίλη μου (νομίζω ότι, τόσα χρόνια μετά, αν τυχόν και πάρει χαμπάρι να τη λέω γκόμενα, θα στενοχωρηθεί: ε, κρίμα είναι) είχε ήδη έρθει και μου είχε αγοράσει πιθανότατα τα άπαντα του Σεφέρη, ή την Οδύσσεια στο πρωτότυπο ή δε θυμάμαι κι εγώ πια.

Βγάζει λοιπόν ο Γιώργος από μια τσάντα δισκάδικου το Σαμποτάζ της Πλάτωνος. Πανάκριβο συλλεκτικό κομμάτι τότε, καταργημένο πριν από χρόνια, ένας θεός ξέρει τι πλήρωσε για να μου το αγοράσει. Έτσι λοιπόν σάστισα, έπρεπε να ελέγξω τους μύες του προσώπου για να μη δείξουν απογοήτευση (δεν ξέρω κι εγώ τι περίμενα, αλλά αυτό σας το είπα πριν).

Έβαλα τον δίσκο να τον ακούσω την επόμενη μέρα. Με τσάντισε αμέσως και τον θυμάμαι με αποστροφή. Μια κακοχυμένη Λιλιπούπολη για ενήλικες, σαν τσιριχτά τραγουδάκια για νηπιαγωγείο παλιμπαίδων. Οπερατικές τσιρίδες και πρώιμα σύνθι, ενώ η φωνή του Παλαμήδα μου προκαλούσε αφόρητο εκνευρισμό. Οι στίχοι της Κριεζή, ας μην το συζητήσω, μεγάλη πίκρα. Το 'Πτήση 601 για Βουδαπέστη' ήτανε το μόνο υποφερτό τραγούδι του δίσκου, κι αυτό τέλος πάντων. Ούτε η φωνή της Γιαννάτου δεν ήταν ικανή να χρυσώσει το χάπι ή τέλος πάντων να ζαχαρώσει τον δίσκο.

Έβαλα τον πολύτιμο δίσκο στο βρακάκι και στη θήκη. Τον ξανάκουσα μετά από έξι μήνες. Μετά τον ξανάκουσα μετά από χρόνια. Εντυπώσεις απαράλλαχτες. Μόνο μετά από πολλά χρόνια κατάφερα να πω στον Γιώργο τις εντυπώσεις μου. Τον δίσκο βεβαίως τον φυλάω ακόμη σαν αυγό Φαμπερζέ.

Αυτό λοιπόν δεν είναι ένα ποστάκι για την ιστορική ή αισθητική βαρύτητα του Σαμποτάζ, για το ότι δεν αντέχω το oeuvre της Πλάτωνος ή για τα λάθη της ηχώς ή της νεότητας. Είναι ένα ποστ για πολύτιμα δώρα που δε μας αρέσουνε καθόλου.

Πώς είπατε, ορίστε;

(κλικ για μεγέθυνση)

Μπορεί κάποιος ειδήμονας ή έστω σχετικός με γλωσσικά και τέτοια να μας εξηγήσει τι λέει το φυλλάδιο από πάνω;

Λογοτεχνική λαογραφία

ή "Σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής" ή "Πώς τα καταφέρνουν τόσο καλά οι αεροσυνοδοί;" ή "Γιατί δεν έχω γίνει ακόμα πλούσιος;".

*
Ακόμα κι αν κάτι μου λέει ότι το φόρουμ, κατά το 80% [ ; ], γράφεται από το ίδιο άτομο. Ακόμα κι αν χρειάζεται ηράκλεια αντοχή για να το παρακολουθήσεις. Το όλο πρότζεκτ δεν στερείται λαογραφικού ενδιαφέροντος.

Παρέχει στοιχεία για την καινούργια χιλιετία.

Στο κέντρο της προσοχής η κ. Χρύσα/Χρυσηίς Δημουλίδου. Το τελευταίο της βιβλίο "έχει φτάσει 35000 πωλήσεις από την ημέρα έκδοσής του, 13 Μαρτίου 2009", δηλώνει η ίδια την 11η Μαΐου. Στο βίντεο, κάτω-κάτω σ' αυτό το ποστ, όπου το τιράζ του βιβλίου της έχει φτάσει τις 40000 αντίτυπα, εύχεται "να φανεί ότι σωστά επένδυσε πάνω μου ο κύριος Ψυχογιός [ο εκδότης της]". Σημειώνω ότι στο φόρουμ η πρώτη καταχώρηση χωρικά είναι η τελευταία χρονικά. Διαβάζεται από το "τέλος" προς την "αρχή". Παραθέτω ενδεικτικά μερικά αποσπάσματα, με τη βεβαιότητα ότι τα καλύτερα μου έχουν διαφύγει:



1036. Από georgiana (επισκέπτης) στις 30/5/2008 09:08

χρυσα συγχαρητηρια για τα βιβλια σου, ειναι πολυ καλα και πρωτοτυπο για ενα συγγραφεα να εχει διαφερετικο θεμα σε καθε βιβλιο και να σε κραταει σε αγωνια απο την αρχη εως το τελος. στεναχωριεμαι οταν τελειωνω το βιβλιο σου.σου ευχομαι να συνεχιζεις ετσι γιατι εισαι πολυ καλη.

*

1023. Από Μέμος (επισκέπτης) στις 2/6/2008 00:38

Χρυσα γεια σου

Ειμαι ο Μεμος Μπ______

Σου γραφω με αφορμη τον θαυμασμο μου προς εσενα χωρις να εχω διαβασει τα βιβλια σου. Και θα σου πω γιατι...

Ειναι πολυς καιρος τωρα που ακουω το ονομα σου χωρις να το εχω συνδεσει με το προσωπο σου.Ολος ο κοσμος πια σε διαβαζει και ειχα παντα στο πισω μερος του μυαλου να παρω κι εγω ενα βιβλιο σου για να δω τι γραφει επιτελους αυτη η Δημουλιδου που τοσο πολυ ακουω!

Πριν 2 μηνες ημουν με το θεατρικο μου στη θεσσαλονικη για παραστασεις και καποια στιγμη ηρθε η μητερα μου να με δει. Οπως καναμε βολτα στην Αριστοτελους σταματησαμε σε ενα βιβλιοπωλειο και της ειπα για σενα. Μου ειπε οτι σε ειχε ακουσει και ετσι της εκανα δωρο τα δακρυα του Θεου. Η μητερα μου ηταν πολυ διστακτικη γιατι δεν διαβαζει τους συγχρονους Ελληνες λογοτεχνες ενω εχει παθος με το διαβασμα. Τα βιβλια που εχει διαβασει ειναι απειρα. Ενα πραγμα θα σου πω. Ησουν η αφορμη να μην βγει απ το δωματιο του ξενοδοχειου για δυο μερες παρα μονο τις ωρες που ηρθε να δει την παρασταση μου!! Σε εχει λατρεψει και απο τοτε εχει διαβασει αλλα 5 βιβλια σου!

Εγω ακομα δεν ηξερα ποια εισαι! Μεχρι που περναγα πριν καποιες μερες εξω απο ενα βιβλιοπωλειο και ειδα τη φωτογραφια σου στο καινουργιο σου βιβλιο Σουιτα στον παραδεισο! Και επαθα σοκ! Ειπα αυτη ειναι η Δημουλιδου??Μα πηγαιναμε στο ιδιο γυμναστηριο! Δεν μπορουσα ποτε να το φανταστω. Ενστικτωδως ξερω οτι θα λατρεψω το γραψιμο σου και τις αποψεις σου για τη ζωη μονο και μονο απ τον προλογο του βιβλιου σου.

Με βρισκει απολυτως συμφωνο και καταλαβαινω ποσο απογοητευμενος ειμαι απ ολο αυτο το ψεμα που ζουμε καθημερινα απ το ειδος μας!

Μη σε κουρασω ομως... Σου ευχομαι να φτασεις στ αστερια οπως γραφεις και να λυτρωθεις οπως εσυ εχεις ονειρευτει

Να σαι παντα καλα

Μέμος

*

1017. Από chrysiida στις 3/6/2008 01:01

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ. ΑΝ ΞΕΡΑΤΕ ΤΙ ΔΥΝΑΜΗ ΜΟΥ ΔΙΝΕΤΕ...ΑΝ ΞΕΡΑΤΕ ΜΟΝΟ.

ΝΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΚΑΛΑ. ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΙΣΤΕ ΠΑΜΠΛΟΥΤΟΙ. ΜΗ ΖΗΛΕΨΕΤΕ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΥΛΗ. ΑΝ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΕΧΕΤΕ, ΚΑΝΤΕ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΤΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΤΕ ΠΟΤΕ. ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΤΡΙΓΥΡΩ ΣΑΣ.Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΣΠΡΑΤΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ. ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΣΑΣ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. ΜΗΝ ΜΙΣΕΙΤΕ ΑΛΛΑ ΜΑΘΑΙΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΕΙΤΕ.

ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ

*
745. Από blanc (επισκέπτης) στις 21/7/2008 18:20

κ.Δημουλίδου, είμαι και εγώ μια φανατική σας θαυμάστρια από την Κύπρο. Το βιβλίο σας "Μην πυροβολείτε τη νύφη" πραγματικά με ενθουσίασε και μου αναπτέρωσε τις ελπίδες για το δικό μου μέλλον προς την ευτυχία και την ολοκλήρωση.Είδα, μετά από ένα χωρισμό που με έκανε κομμάτια γιατί είχα βιώσει κι άλλες δύσκολες καταστάστεις προηγουμένως και πίστεψα ότι αυτό ήταν το κερασάκι στην δική μου πυροβολημένη υποψήφια τούρτα γάμου! Όμως έπεσε το βιβλίο σας στα χέρια μου και με ανέβασε τόσο πολύ που είπα, ε, ναι, μια χαρά είμαι και έχω όλη τη ζωή μπροστά μου, γιατί να μην ευτυχήσω και γω?
(αφήστε που σπούδασα και κάνω την ίδια δουλειά και ζωή με την πρωταγωνίστρια του βιβλίου!- η πλήρης ταύτιση!!) Αναμένω με αγωνία κάθε σας νέα δουλειά.Σας εύχομαι τα καλύτερα, Έλενα

*
181. Από Γ____ Θωμάς (επισκέπτης) στις 7/5/2009 11:47

Κυρία Δημουλίδου,

με λένε Θωμά και είμαι 16 χρονών!! Είμαι ένας από τους μεγαλύτερους θαυμαστές σας και χαιρομαί πολύ που επιτέλους επικοινωνώ μαζί σας!!! έχω λίγο άγχος γιαυτό συγγνώμη αν κάτι δεν το πω σωστά!!! σας θαυμάζω πάρα πολύ και πιστεύω ειλικρινά ότι είστε πολύ ιδιαίτερος ανθρωπος!! έχω διαβάσει πολλά από τα βιβλία σας με αγαπημένο μου το 'τριαντάφυλλα δεν μυρίζουν πάντοτε'!!!είναι ένα βιβλίο που με έχει αγγίξει πάρα πολύ λόγω των μηνυμάτων που περνάει!!!τώρα έχω ξεκινήσει να διαβάζω το τελευταίο σασ βιβλίο 'το σταυροδρόμι των ψυχών το οποίο βρίσκω πολύ ενδιαφέρον!!γενικά με ελκύει πάρα πολυ η θεματολογία του έρωτα που θίγεται!!!μέσα από αυτά ταξιδεύω σε μαγικούς κόσμους!!!ταυτίζομαι παρά πολύ με τουσ ήρωες σας παρόλο που δεν έχω ζήσει κάτι τέτοιο!!θα ήθελα πολύ να γνωρίζω τι είναι αυτό που σας δίνει τόση έμπνευση στο να γράφετε!!έχετε ζήσει κάποιον μεγάλο έρωτα ο οποίοσ σασ ώθησε στο να γράφετε γιαυτόν;;;;

ευχαρίστω πολυ για τον πολύτιμο χρόνο που μου αφιερώσατε!!!σύγγνωμη αν σας κούρασα και αν ήμουν αδιάκριτος κάπου!!

εύχομαι πάντα να είστε καλά και να μασ\ς κρατάτε συντροφιά με τα υπέροχα βιβλία σας!!
θα γινόμουν πολύ χαρούμενοσ αν λάμβανα μία απάντηση από εσας!!!

με μεγάλη εκτίμηση,

Γ____ Θωμάς

*

174. Από chrysiida στις 11/5/2009 17:50

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΦΙΛΟΙ ,

ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΙΣΩ ΟΛΟΥΣ ΘΕΡΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΑΥΜΑΣΙΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΓΡΑΨΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ

ΤΟ ''ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ'' ΚΑΘΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΦΘΑΣΕΙ ΤΙΣ 35.000 ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΟΥ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2009

ΕΓΩ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΝΑ ΓΡΑΦΩ...

ΝΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΚΑΛΑ
ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

ΧΡΥΣΗΙΣ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ

*
95. Από ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ - ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΕΡΡΩΝ (επισκέπτης) στις 30/6/2009 16:23

ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΒΙΒΛΙΟ ΣΟΥ.(ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ).ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΧΑΘΩ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΛΟΚΗ ΤΟΥ..ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ..ΟΤΑΝ ΜΠΟΡΩ..ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ!

ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΕΡΡΩΝ

[Άραγε πρόκειται όντως για τη βουλευτίνα; Ποιος ξέρει. Γιατί όχι όμως; Και οι δυο κυρίες είναι από τις Σέρρες. Η κ. Κόλλια δε, είναι (ή ήταν) και Πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Ν.Δ. και Υπεύθυνη του Τομέα Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ν.Δ.]

*
14. Από Πόπη (επισκέπτης) στις 5/9/2009 22:09

Με φωναζουν Πόπη.Πριν από ένα μήνα σε μια έκθεση βιβλίου το μάτι μου έπεσε κατά τύχη,στο βιβλίο σου. Θέλεις το σαγηνευτικό όνομα, Χρυσηίδα, θες ο τίτλος του βιβλίου, κάτι μ΄έκανε να το αναζητήσω στη βιβλιοθήκη της Καβάλας. Περιέργως μου έδωσαν μετά από λίγο καιρό το Σουίτα στον Παράδεισο,ενώ ζήτησα το καινούργιο.Το σταυροδρόμι των ψυχών μου το έδωσαν μετά. Με εξέπληξε χαρούμενα το περιεχόμενό του,ομολογώ δεν το περίμενα.Πολλές φορές έψαχνα να βρω βιβλία που να με εκφράζουν διαβάζοντας τα. Εδώ και πολλά χρόνια ασχολούμαι με το θέμα της αναζήτησης του είναι μου. Είμαι κατασταλλαγμένη για τα πιστεύω μου, αν και πολλές φορές θεωρώ ότι φαντάζω εξωγήινη στα μάτια των φίλων μου και των γνωστών με τις απόψεις μου.Χαίρομαι όταν ανακαλύπτω πως και άλλοι άνθρωποι, μακριά από μένα και μεγαλωμένοι σε άλλο τόπο και με διαφορετικές αρχές πιστεύουν ακριβώς τα ίδια με μένα. Νοιώθω ότι δεν έχω κάνει λάθος στο τρόπο σκέψης μου.Το σταυροδρόμι των ψυχών είναι πολύ γλυκό διήγημα.Θα ήθελα να ξέρω κάποια σχετικά διηγήματα δικά σου, γιατί μου άρεσε και ο τρόπος γραφής. Χάρηκα που μπορω να επικοινωνήσω μαζί σου, αν και πιστεύω πως στη ζωή τίποτα δεν είνα τυχαίο.

*

9. Από chrysiida στις 7/9/2009 15:23

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΦΙΛΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΩ. ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ, ΛΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΛΩ ΠΕΡΙΣΣΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΑ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΟΛΟΥΣ ΓΙ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΟΣΑ ΕΝΘΑΡΡΥΝΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΣΑΣ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΟΛΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΩ ΟΤΙ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. ΗΔΗ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝΕ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ 120 ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙ ΤΙΤΛΟ[ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΕΛΙΚΟΣ] «ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΟΥ ΛΩΤΟΥ»

ΕΠΙΣΗΣ «Η ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ ΧΙΛΛ» ΕΧΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ 2 ΑΚΟΜΗ ΒΙΒΛΙΑ. ΕΠΙΣΗΣ 6 ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΕΤΟΙΜΑ ΣΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ 30 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΚΔΟΘΟΥΝΕ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΚΟΜΗ. ΑΛΛΑ ΘΑ ΣΑΣ ΚΡΑΤΩ ΕΝΗΜΕΡΟΥΣ

ΕΧΕΤΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

ΧΡΥΣΗΙΣ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ

*



*

the tom and jerry connection

Το είδα πριν ένα-δυο χρόνια και δεν μπορώ να το ξεχάσω. Καταγράφει μια ομιλία στην Τεχεράνη (μάλλον). Ο ομιλητής είναι έγκριτος (από το 2005 θα έχει προσθέσει κι άλλους τίτλους στο CV του). Παρατηρώ το ύφος του ανθρώπου in the know. Το θυμάμαι αυτό το ύφος από τα αχτίφ της ΚΝΕ.



Αυτά... Κάποιος άλλος έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η αναζήτηση σχέσεων καρτούν με ιστορικές στιγμές

[...] [Is] merely an exercise in how easy it is to find evidence to back up any theory, no matter how ludicrous.

Και συνεχίζει:

However...pay attention the next time you watch a cartoon cat and mouse hit each other over the head with household items – you may be seeing more than you think.

Vesoul

*
Θέλησες να δεις το Βιερζόν κι είδαμε το Βιερζόν
Θέλησες να δεις το Βεζούλ κι είδαμε το Βεζούλ
Θέλησες να δεις το Ονφλέρ κι είδαμε το Ονφλέρ
[...]
Θέλησα να δω την αδελφή σου κι είδαμε τη μαμά σου
Όπως πάντα.
*

*

Από την πρώην Σοβιετία με αγάπη.

Αποκάλυψη! Χορεύει η Σβετλάνα Ζαχάροβα. Εδώ δεν χωράει αντιπολίτευση. Kukuzeli,for your toes only.

Βρέχει. Τώρα τα καταλαβαίνω όλα. Δεν πειράζει:



Πηγή.

*

εκ σχολίου ... ποστ

Από σχόλιο του GreekGayLolita:
Ας μην ξεχναμε πως με οποιο μπαρμπα ιδιοκτητη Μεγαρου κατσεις τετοιο κοινο θα εχεις;-)
Επισης μη ξεχνας αγαπητε Γερασιμε πως κανανε οι αραχνες του 3ου μολις γιναν αλλαγες. Σαν να τους εκαψαν το παπιγιον και το γουναρικο(δε πιαναν και Arte βρε παιδι μου να ειναι ειναι ενημεροι περι του τι σημαινει επακριβως ο συνδυασμος ποιοτητας και ξαραχνιασματος;-)
ανασύρω το βίντεο στο οποίο παραπέμπει:



ιδού και το relative:

should I not masturbate on Pearl Harbor day too?

Λειτουργεί σε τόσα πολλά επίπεδα που παθαίνω βραχυκύκλωμα.

Ναι! America the beautiful!



Πηγή.

*

μέρα που διαλέξαμε

Οι Καππαδόκες το λένε "γαβούστημα", ήτοι συνάντηση.
9.9 .09 - προς Θεού μην αναποδογυρίσουν τα 9αρια
..... 6 ....
-Ωπ, κάτσε φρόνιμα εσύ... ξαναγύρνα στη θέση σου
 .... 9 ....
΄Ετσι μπράβο, ..... κρυπτοαντίχριστο.

Παρδαλή λέξη

Ας ενισχύσουμε όλοι την παρδαλή λέξη.

Χορός των ρομπότ ΙΙ, ή Ρομπότ αναζητούν τραγωδία

Τι αφύπνησε στη μνήμη μου το βίντεο-κλιπ τού προηγούμενου ποστ:
Πριν από χρόνια είχα παρακολουθήσει στο Μέγαρο Μουσικής ένα αφιέρωμα στη Ζουζού Νικολούδη. Το αφιέρωμα περιελάμβανε αποσπάσματα από τη γνωστή χορογραφία της στους Όρνιθες σε μουσική Χατζιδάκι, και το χορόδραμα Τρωάδες σε μουσική Βασιλειάδη, μια μουσική βασισμένη στα ηλεκτρονικά, ευφυέστατη και ευαίσθητη, πολύ πιο μπροστά απ' τον καιρό της. Στη χορογραφία των Τρωάδων με είχε εντυπωσιάσει μία σκηνή: η σκηνή της εισόδου των Αχαιών. Η κινησιολογία τους ήταν κοφτή, τετράγωνη, εκινούντο σαν ... ρομπότ - μια πολύ εύστοχη νύξη τής χορογράφου για την στρατοκρατική ιδεολογία, μια απόδοση με κίνηση της ιδεολογικής βάσης που  οδηγεί στην στυγνή πράξη των νικητών Αχαιών, κορυφαία στιγμή τής τραγωδίας, όταν από τα τείχη πετάνε το μωρό της Ανδρομάχης και του Έκτορα. Χορευτικά η σκηνή με άφησε άφωνο. Ήταν τέλεια ερμηνευμένη από δύο χορευτές (δεν χρειάζεται συρφετός για να υποδηλώσεις το πλήθος) και επιπλέον .... τότε είχα σκεφτεί ότι από πλευράς κινησιολογίας θύμιζε ... μπρέηκ-ντανς.

Πού θέλω να καταλήξω; Η χορογραφία αυτής της σκηνής τής εισόδου των Αχαιών, από μόνη της (αν  αποσπασθεί από το έργο και αυτονομηθεί) δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα, πέρα από την αυτοαναφορά στην αξία κάποιων τεχνικών ευρημάτων. Μέσα στις Τρωάδες όμως, αυτά τα ευρήματα αποκτούν θέση και σχέσεις και πανανθρώπινα νοήματα. Ίσως λοιπον ο χορός των ρομπότ τού προηγούμενου ποστ, για να μπορέσει να θεωρηθεί ολοκληρωμένη τέχνη, θα πρέπει να αναζητήσει την .... τραγωδία του .

Εν συνεχεία, θα προσθέσω και κάτι ακόμα για τις ταινίες καταστροφής που ανέφερε ο Σραόσα:
Η καταστροφή ανήκει στα φαινόμενα που προκαλούν δέος. Ένας τυφώνας, ένας σεισμός, αλλά και ένα μανιτάρι ατομικής βόμβας, προξενούν το αίσθημα του "υπέροχου", όπως προσδιορίζεται στην αισθητική φιλοσοφία. Το "υπέροχο" όμως δεν είναι "ωραίο". Το "υπέροχο" καταλαμβάνει και υποτάσσει, γίνεται αποδεκτό ολοκληρωτικά, ενώ το "ωραίο" μπορεί να κριθεί υποκειμενικά και ποτέ δεν μπορεί ολοκληρωτικά να θεωρηθεί ως "ωραίο". Με έναν νοηματικό διασκελισμό θα πω, ότι οι άνθρωποι που δεν έχουν συνηθίσει να έχουν επαφές με το "ωραίο", μπορούν να [συγ]κινηθούν  μόνο από το "υπέροχο" - άρα και να πληρώσουν εισιτήριο για μια κινηματογραφική απεικόνισή του.

Χορός των ρομπότ

Τυχαία έπεσα πάνω του: είναι μπρέηκ ντανς - φαίνεται, το λέει και η λεζάντα. Το βρήκα δε νοστιμότατον...... και η μουσική που υπηρετεί τη χορογραφία και η χορογραφία που υπηρετεί τη μουσική.... ωραίον το ποπ κουλτούρι.
Αλλά πέρα από τον ειλικρινή θαυμασμό μου, πλαγίως απαντώ στο ερώτημα του Σραόσα τού αμέσως προηγούμενου ποστ: Τι υπηρετεί αυτή η χορογραφία εκτός από τα εαυτής; Ομοίως και η κουλτούρα καταστροφής τα εαυτής υπηρετεί - μιαν απεικόνιση. Δεν υπάρχουν προεκτάσεις, μόνον ευκαιρία για .....καθαρή τέχνη σε μεγαλύτερες φυσικά κλίμακες και με χιλιάδε κομπάρσοι....

Ταινίες καταστροφής

Ποτέ δεν κατάλαβα την απήχηση των ταινιών καταστροφής, των ταινιών συντέλειας, των σεναρίων για το τέλος του κόσμου. Περισσότερο φρίκη, ταραχή και ανησυχία μου προκαλούν παρά οποιαδήποτε τέρψη. Ήθελα να γράψω ένα ποστ για το θέμα αλλά νυστάζω.

Απλώς ρωτάω τι ήξεραν οι Μάγια που δεν ξέρουμε εμείς (αυτά περί του μυθικού 2012), άσε που υπάρχει μάλλον ένα λαθάκι στις νοστραδαμιές και τις ημερολογομαντείες: έπρεπε να έχουν τελειώσει όλα στις 10 Ιουνίου.

Η φωτογραφία είναι του Lee Materazzi.

Υπερεθνικοί συνειρμοί

ή περί συγχώρεσης

*

Στο Elkibra-Rebetiko-Th. and M. ο Kostas Ladopoulos παρουσιάζει τους στίχους τού "Εσύ 'σαι η αιτία που υποφέρω" του Χιώτη και παρατηρεί:

Προσέξτε πως περνάνε από το παράπονο, στις έμμεσες και άμεσες απειλές, ώσπου να καταλήξουν στο αμίμητο, "γύρισε ξανά, σε συγχωρώ".

Πράγματι:

γιατί με κάνεις ΄να πονώ, να υποφέρω τόσο [παράπονο],
πρόσεξε [άμεση απειλή], γιατί μπορεί να παλαβώσω,
[...] μη με παρατάς και κάνω κάμια τρέλα [έμμεση απειλή]
γύρισε ξανά, σε συγχωρώ [!]

(Μπορεί να καταλαβαίνει κανείς διαφορετικά τις άμεσες και τις έμμεσες απειλές, ας μην μπλέξουμε μ' αυτά τώρα.)

*

Το αμέσως προηγούμενο ποστ περιείχε το (θαυμάσιο) βίντεο του τραγουδιού.

*

Και διαβάζοντας θυμήθηκα ένα πρόσφατο καρτούν του Ματ Γκρόνιγκ (του ίδιου που επινόησε τους Σίμσονς):



(δεν θυμάμαι πού το βρήκα)

*

Προσθέτω εδώ και τους συνειρμούς του Γεράσιμου Μπερεκέτη, όπως διατυπώθηκαν στα σχόλια:

Οξυδερκέστατη η "ψυχανάλυση" του τραγουδιού. Το τραγούδι, νομίζω ωστόσο, είναι μεταιχμιακό, είναι και δεν είναι ρεμπέτικο. Είναι ένα "κρυπτο"μπαγιό, προάγγελος τόσο της σε λατινικούς ρυθμούς στροφής, όσο και της σκηνικής "όρθιας στάσης" του Χιώτη της επερχόμενης δεκαετίας του '50- του στυλ που έφερε το μπουζούκι στα σαλόνια και που οι "κλασικοί" ρεμπέτες καθώς έβλεπαν να μη περνάει πια η μπογιά τους, σχεδόν ζηλόφθονα απεκάλεσαν "φουρό". Άξιο παρατήρησης-το σημειώνει και ο panosmar72, που έχει ανεβάσει το βίντεο: ο Χιώτης παίζει εδώ [ακόμα]τρίχορδο μπουζούκι. Συνακόλουθος του τρίχορδου, ο παλιός και ρεμπέτικος ήχος ενός τραγουδιού που βλέπει ... μπροστά.

Ο Τσιφόρος εικονογραφεί τους "ανθρώπους του" που ζουν τον κόσμο που απέρχεται και υποκρούει με τη μουσική του κόσμου που έρχεται. Θα μπορούσε να είχε στήσει το σκηνικό του με τον Τσιτσάνη, ή τον Παπαϊωάννου, που μεσουρανούσαν, αλλά κάτι είχε αφουγκραστεί και ήθελε να το δείξει.

Επανέρχομαι στους στίχους. Ανήκουν και αυτοί σε άλλο μάλλον "μελλοντικό" κόσμο, διότι είναι νοηματικά εύκαμπτοι και σε μία στροφή έχουν περιγράψει πάθος,απόγνωση, τρέλλα, συγχώρηση, ελπίδα, σε ένα πνεύμα που ταιριάζει πιο πολύ στην βιασύνη της ελαφράς μουσικής-στιχουργικής. Οι σκληροπυρηνικοί, ας το πούμε, ρεμπέτικοι στίχοι είναι αλύγιστοι όταν περιγράφουν το πάθος-πάθημα - έχουν άλλη οικονομία: "σκύλα μ' έκανες και λιώνω", λέει ο Μάρκος αρκούμενος στην απλή αραιή κατάθεση, και για ένα ολόκληρο τραγούδι επαναλαμβάνει, "σκύλα μ' έκανες κομμάτια", "σκύλα μ' έκανες ρεζίλι", έχοντας περικλείσει οργή (προς τον εαυτό του και την υπαίτιο) και ίσως υπόσχεση εκδίκησης στη λέξη "σκύλα".

6 Σεπτέμβριος 2009 10:56 πμ

*

Ακίνδυνες ©®™ γνώσεις.

-
Εφαρμόζω τις καινούργιες μου γνώσεις.

Ονειρικός κόσμος.
Στάλιν και Χίτλερ.

Όλο το καρτούν [1943]:

ΟΚ

Τι να πω; Τον βρίσκω θαυμάσιο (και λίγο πιο αδύνατο;):



Το tvxs δυσκολεύομαι να το παρακολουθήσω γιατί έχω προβλήματα από πολύ παλιά. Από τότε που ο Κούλογλου ανακάλυψε ότι ο Γκάλης μπορεί να είχε δολοφονήσει τη γυναίκα του [Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα το λινκ αλλά δεν έχω άλλη επιλογή]. Όταν είδα [τον Κούλογλου] να γράφει στο πρώτο-πρώτο Κλικ είχα δηλώσει, μέσα μου εννοείται, "Περιοδικό για νέους αριβίστες". Ούτε το "ρεπορτάζ χωρίς σύνορα" κατάφερα να παρακολουθήσω συστηματικά. Αλλά εδώ μπράβο του. Το βίντεο το οφείλω στον Konstantin Tsimas στο φέησμπουκ. Μη συζητήσουμε τώρα τις διαφορές μου με τον Πάγκαλο...
*

Ο άγνωστος πόλεμος.

Διαβάζω στην Καθημερινή:

«Η σύγχρονη «ρίζα της συμφοράς» είναι η συγκέντρωση της εξουσίας στους λίγους», είπε ο κ. Παπανδρέου επισημαίνοντας ότι «στην Ελλάδα αυτή η αυτοσυγκέντρωση εξουσίας καταλήγει στην εξάρτηση της πολιτικής από κάθε είδους μικρό ή μεγάλο ανεξέλεγκτο συμφέρον».

Άλλος ένας Παπανδρεϊσμός, χαμογελώ καθώς η "αυτοσυγκέντρωση εξουσίας" επαναλαμβάνεται και στον Αντένα και, μέσω Αντένα, στο pathfinder. Ο άνθρωπος ήθελε να πει ότι η συγκέντρωση της εξουσίας είναι μια εγγενής διαδικασία του εξουσιαστικού φαινομένου και μίλησε για αυτοσυγκέντρωση.

Όμως στον ιστοτόπο του ΠΑΣΟΚ βρίσκω τη σωστή διατύπωση:

αυτή η υπερσυγκέντρωση εξουσίας κατέληξε στην εξάρτηση της πολιτικής από κάθε είδους μικρό ή μεγάλο ανεξέλεγκτο συμφέρον [...]

Η Καθημερινή πήρε την είδηση από το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Προφανώς το ίδιο κι ο ΑΝΤΕΝΑ. Κανείς, όπως φαίνεται, δεν μπήκε στον κόπο να τη διαβάσει πριν δημοσιοποιηθεί. Το κακό είναι ότι η "αυτοσυγκέντρωση" στα χείλη του Π. [στα χείλη των περισσότερων Ελλήνων πολιτικών;] γίνεται πιστευτή...
*
[Προσθήκη. Ο akindynos επιβεβαιώνει: είπε υπερσυγκέντρωση! Ο αυτός προσθέτει ένα στοιχείο που τα εξηγεί όλα.]
*

Νεζερίτης

Το βιβλίο του καθηγητή Νεζερίτη μάλλον δεν υπάρχει (μεγάλη κουβέντα αυτή, αφού υπάρχει). Κι εσύ δεν πρόκειται να βρεις τι έχω κατά νου, αν δεν κλικάρεις την εικόνα.

Αμόρ ντε μιζ αμόρες

-