Το δρακόνερο

Συχνά βρισκόμαστε, στου βουστασίου
Την υπόξινη μπόχα καθώς ωριμάζει
Η λειτουργικη των λέξεων κοπριά,αλλά
Προσηλωμένοι σε εικόνες:

Του Μπερεκέτη μιά στενή σκάλα
Συγγενών και τα κοτσιδάκια της
Να αφήνουνε στην άσφαλτο
Μιά γάζα από αστροφεγγιά

Του Χοιροβόσκη ένας βηρός
Ανάμεσα Καλλιάγρα και στου Κάπρου
Η Καυκανά τις ατμίδες, φανερώνει
Ερωμένης το απαράμιλλο σουπρίζ

Ιχνος δεν κατέχω απ΄του Κουκουζέλη
Το φιζίκ, γι΄αυτό τον αφήνω ψύχραιμο
Και κομμάτια να φροντίζει
Τον πάγο της συνείδησης όταν βακχεύει

Ενώ το ένα ενδέκατο του σώματος
Του Σαραόση που γνωρίζω δεν μου
Επιτρέπει φαντασιώσεις. Είναι καλό
Παιδί [το κείμενο κόπηκε εδώ επειδή χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο Κουκουζέλης, οπότε είχαμε την πρώτη μας δια ζώσης συνομιλία και τα τάλαντα διαμαρτυρημένα, πήγαν στο λόφο του Παραμόνα και περίμεναν ευκαιρίες καθόδου.Πάντως του το διάβασα, ημιτελές και φρέσκο.Γιά τέσσερα δευτερόλεπτα,ίσαμε τρείς λέξεις,χάθηκε η πληρότητα και έμεινε στα Γυμνάσματα....]