Τις κυράδες λέω γοργόνες,
και τους φίλους νταβατζήδες
[...]
Το μηδέν το λέω τρίχες
[...]
Σπλάχνο λέω τη γκόμενά μου
και τη μάνα μου γριά μου
Το παρλάν λέω oμιλώντα,
το παλτό Επαμεινώντα
το αραμπιέν ανήκει στα κουρδίσματα (ντουζένια) του τρίχορδου μπουζουκιού.
"Αραμπιέν: Ρε-Σολ-Σι. Η κατάλληλη χρήση είναι ο δρόμος Χουζάμ και έχει σαν βάση το τέταρτο τάστο της Σολ χορδής. Κατά τη γνώμη μου είναι το δυσκολότερο κούρδισμα, πλην όμως παράγει εντυπωσιακά ηχοχρώματα."
Βαμβακάρης:
Ν'ακούσεις και το αραμπιέν
και το καραντουζένι [κούρδισμα και το καραντουζένι]
Βρήκα όμως και
"ψιλοτάκουνες κροκοντίλ γόβες κόκκινες, με αραμπιέν μύτες και τακούνι βερ ντε σαμπάν."
2 σχόλια:
Φετιχιστές των μακαμιών...
Αραμπιέν, σάμπως πιό κοντά σε ένα μυστήριο οριεντάλ. Τα λογάκια-στιχάκια επάνω του γλυστράνε σα να είναι μύξες. Ενώ το καραντουζένι, Ρελαρέ, είναιπαιδικώτατο, επιδέχεται πολλες στιχικές ρυθμίσεις. Ο Σβάρτσιχ μόνος του κούρδιζε ταις έξι χορδές μιάς κιθάρας καραντουζένι τις τρείς και άφηνε τις άλλες ελεύθερες, λυτές, να αντηχούν ,και τόλεγε ισοκράτημα.Είμεσθεν εικοσάχρονα και ηχούσαμε σαν το "είμ ένα μικρό παιδάκι/ που το λένε Νικολάκη" ήτοι "με παρέα το Θενάση/κάν΄ό,τι μου κατεβάσει".
Προσοχή όμως: χουζάμι γένεται και με καραντουζένι. Η πληροφορία δεν οφείλεται σε εμπειρία (είμαι άσχετος στα μουσικά) αλλά σε λύχνο που έχει καταβρωμίσει το κελλί μου...
Αραμπιέν μύτες πρέπει να είναι ανοιχτές γκρί του πάγου.Είχα παραγγείλει παπούτσια με καλαπόδι(σκαρπίνια δίσολα) στου Βελκίδη, 1976, Κούσκουρα και Μητροπόλεως υπόγειο,και από τον κατάλογο θυμάμαι το ανοιχτό γκρί αραμπιέν, ενώ μπλέ σκούρο φυλάχτηκε γιά φτέρνα και μύτη.
Δημοσίευση σχολίου