Τι να πω; Τον βρίσκω θαυμάσιο (και λίγο πιο αδύνατο;):
Το tvxs δυσκολεύομαι να το παρακολουθήσω γιατί έχω προβλήματα από πολύ παλιά. Από τότε που ο Κούλογλου ανακάλυψε ότι ο Γκάλης μπορεί να είχε δολοφονήσει τη γυναίκα του [Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα το λινκ αλλά δεν έχω άλλη επιλογή]. Όταν είδα [τον Κούλογλου] να γράφει στο πρώτο-πρώτο Κλικ είχα δηλώσει, μέσα μου εννοείται, "Περιοδικό για νέους αριβίστες". Ούτε το "ρεπορτάζ χωρίς σύνορα" κατάφερα να παρακολουθήσω συστηματικά. Αλλά εδώ μπράβο του. Το βίντεο το οφείλω στον Konstantin Tsimas στο φέησμπουκ. Μη συζητήσουμε τώρα τις διαφορές μου με τον Πάγκαλο...
*
skip to main |
skip to sidebar
βουστάσια
Το τυροκομείον
Εδώ: Ο καφενές
με τους καθρέφτες. Για κουβέντες του καφενείου κτλ.
εκεί: τα ηνωμένα
βουστάσια
Παραπέρα:
Το τυροκομείον
Αρχείον
-
►
2010
(8)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
▼
2009
(261)
- ► Δεκεμβρίου (21)
-
▼
Σεπτεμβρίου
(45)
- Πολιτική και νοικοκυροσύνη
- Το δρακόνερο
- Oι Βουστασιώτες ως κιθαριστές.
- Σπεράντζα Βρανά
- Μου το έστειλε μια φίλη δικηγόρος
- Ζήτω ο Δικέφαλος και η 21
- ληβδεκιντσαλον
- Contra Galilei
- Η άγνωστη Ελλάδα μας
- Γιατί δεν έχω σαλτάρει ακόμα
- Ωραία φωτογραφία
- Λαογραφικά ανάλεκτα à la manière de Koukouzelis
- ταξιδάκη
- προς υπνωτισμόν
- Δεν δημιουργήθηκε για το παριζάκι
- Εναντιον
- πεδίο μάχης
- Ο κόσμος χάνεται. Ακούω θορύβους στο κρανίο μου. Τ...
- ποστ περί την λέξη "αραμπιέν" όπου μνημονεύονται ψ...
- και μη και μη και και μη και μη
- Χειρότερος κι απ το Σύστημα
- Οι Στάθες.
- Προσοχή στα σπιτάκια.
- Έτσι ξέρετε τι ψηφίζω.
- Λαογραφική ανικανότης
- Δύσκολες υποθέσεις
- Πώς είπατε, ορίστε;
- Λογοτεχνική λαογραφία
- the tom and jerry connection
- Vesoul
- Από την πρώην Σοβιετία με αγάπη.
- Βρέχει. Τώρα τα καταλαβαίνω όλα. Δεν πειράζει:Πηγή.*
- εκ σχολίου ... ποστ
- should I not masturbate on Pearl Harbor day too?
- μέρα που διαλέξαμε
- Παρδαλή λέξη
- Χορός των ρομπότ ΙΙ, ή Ρομπότ αναζητούν τραγωδία
- Χορός των ρομπότ
- Ταινίες καταστροφής
- Υπερεθνικοί συνειρμοί
- Ακίνδυνες ©®™ γνώσεις.
- ΟΚ
- Ο άγνωστος πόλεμος.
- Νεζερίτης
- Αμόρ ντε μιζ αμόρες
- ► Φεβρουαρίου (17)
- ► Ιανουαρίου (16)
7 σχόλια:
Αχ, αυτό το "αν της Ιστορίας". Να χαίρομαι ή να λυπάμαι που έμαθα σάζι και ούτι, χωρίς να στερηθώ τον Σοπέν, επειδή ναι μεν δεν συνέτρεξαν οι Πολωνοί κατά την πτώσιν της Βασιλευούσης, αλλ' επί πλέον παρότι η Ιερά Συμμαχία στραγγάλισε τον Ρήγα η Ελληνική Επανάσταση έγινε; Ποία άραγε η πρέπουσα δοσολογία ιστορικών περιστατικών, επιλογών και εκβάσεων για την προσωπική αλλά και την εθνική ευτυχία; Άλλο ερώτημα: Αν ήμουν Αιθίοψ θα το ήξερα με την ίδια ακρίβεια που ... δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς είναι να είμαι Αμερικάνος της Γουόλ Στρητ, ή Αμερικάνος της Νέας Ορλεάνης, Κινέζος πλασιέ στην πλατεία Μπουρναζίου ή γενικός διευθυντής κινεζικής βιομηχανίας; Ή Ρωμαίος πολίτης την εποχή του Οκταβιανού και Ρωμαίος πολίτης την εποχή του Οδόακρου. Κι αν κάποιος με προσλαμβάνει εις εργασίαν το κάνει με εθνικήν συνείδησιν, ενώ όταν με απολύει με αντεθνικήν; Και σε ποια ποσοστά ακριβώς επί τοις εκατό, παρακαλώ; Δεν ρωτάω εσένα Κουκ. Τον Πάγκαλο ρωτάω γιατί όπως αντιλήφθηκα, όλα αυτά τα ερωτήματά μου μπορεί να τα απαντήσει. Μέχρι να μπει στο μπλογκ μας και να ανταποκριθεί στα ερωτήματά μου,ας αναφωνήσω, το φιλοσόφημα του πασατέμπου:
"Ευτυχώς, κάποιος άλλος, όχι εγώ, ίσως αισθάνεται δυστυχής, και δυστυχώς κάποιος άλλος, όχι εγώ, ίσως αισθάνεται ευτυχής".
Και επιπροσθέτως: "Αλλίμονο στα πούλια. Αυτά χτυπάν οι ταβλαδόροι....".
Παρόλ' αυτά, όντως σαν να αδυνάτισε. Καλό για τα κύτταρά του που ανήκουν στην μυική του μάζα και τα ζωτικά του όργανα, κακό γι αυτά που ανήκαν στο λίπος του.
Δυο παρατηρήσεις:
1) Κουβέντα καφενείου χωρίς "αν" [αν ήμουν δήμαρχος, αν ήμουν πλούσιος/αφέντης/βασιλιάς/ταξιδευτής, αν την είχα πηδήξει, αν μ' αγαπούσε] δεν γίνεται.
2) Ζωή χωρίς "αν" είναι δύσκολη [Αν δουλέψω αύριο θα έχω να φάω. Αν αδυνατίσω, σε πέντε μήνες θα πέσει το ζάχαρο/θα γίνω ευτυχέστερος/θα γαμήσω]. Ένα "αν" μας κινεί. Τα "αν" του μέλλοντος μου φαίνονται σαν καθρέφτισμα, αντεστραμμένο είδωλο, των "αν" της ιστορίας. Αλλιώς: "ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν;"
Θα μπορούσε να τις είχε κάνει (τις παρατηρήσεις) κι ο Πάγκαλος.
*
(προσωρινή διακοπή ψυχικής ταυτίσεως)
Εγω παλι τον βρισκω θαυμασιο πολιτικο αριβιστα(περισσοτερο κι απο τον Σημιτη:-)
Επιπροσθετως, τωρα που το σκεφτομαι, μ 'ενα συνομιλητη τυπου Γκορ Βινταλ(καποιον δηλαδη που γνωριζει πως δημιουργηθηκαν οι ραφες)θα τα βρισκε σκουρα ο Θοδωρος.
(αλλα εδω ειναι Ελλαντα, οποτε δε χρειαζεται να ανησυχει:-)
GGL, με έκανες και κοίταξα το λεξικό.
Αριβίστας = "αυτός που με κάθε μέσο, κυρίως αθέμιτο, επιδιώκει να αναδειχτεί σύντομα ή να πλουτίσει". Ο χαρακτηρισμός μάλλον δεν αφορά την περίπτωση Πάγκαλος. Αφορά όμως τους αναγνώστες του Κλικ (προς θεού, όχι όλους -ούτε καν τους περισσότερους) εκείνης της εποχής. Και επιπλέον δεν λέει τίποτα για την ποιότητα του περιοδικού (τις production values του) που ήταν εντυπωσιακή για τον καιρό της.
Ο Βιντάλ δεν μου πολυαρέσει. Εκτός από μερικά άρθρα του, έχω υπ όψη τη σειρά των μυθιστορημάτων που αφορούν την ιστορία των ΗΠΑ (ιδιαίτερα το Burr). Είχε τέτοια πρεμούρα να αποκαλύψει τις ραφές, που ξεχνούσα το ρούχο. Εγκατέλειψα. Κι έτσι οι απόψεις μου για τον Γκορ είναι ελλιπείς. Ενδεχομένως και άδικες.
*
Τον χαρακτηριζω αριβιστα(εστω και ετυμολογικως υπερβεσκαμμενος;-) kuk μου γιατι οσφραινεται just in the right time ποτε το δαχτυλιδι αλλαζει χερια,επιλεγοντας συστηματικα να βρισκεται με τη πλευρα του (οποιου)κομματικα νικητη.
Ασε που αυτο το ιδιαιτερο λεκτικο bullying για το οποιο τοσο λατρευεται απο την (κενη) πλειοψηφια ειναι κριμα να εκφερεται απο χειλη, μυαλο και λιποκυτταρα;-)ανθρωπου ευφυιας σαν του Βασιλη Ραφαηλιδη τουλαχιστον.
(και δε του συγχωρω με τιποτα βεβαια τον διορισμο του Μετερνιχ της ελληνικης δημοσιογραφιας, του Αγιου Ψυχαρη, ως αγιορειτη Διοικητη).
Αnyway, τσακω μια Raquel να πανε τα φαρμακια κατω;-P
Δημοσίευση σχολίου